ความรักที่อัลกุรอานและท่านนบีให้ความหมาย คือการเติมเต็มระหว่างชายหญิง ให้หัวใจที่รุ่มร้อนและอารมณ์รบเร้าของบุรุษ ‘สงบ’ อยู่กับ ‘นาง’ ของเขา ในขณะที่นางก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธ ‘เขา’ ได้ เพราะนางเป็นส่วนหนึ่งที่ดั้งเดิมแล้ว มาจากตัวของเขาเอง มีการอธิบายในลักษณะนี้อย่างชัดเจนในอัลกุรอานความว่า (อบู ดาวูด 236)
“พวกนางเป็นอาภรณ์ให้แก่พวกเจ้า และพวกเจ้าก็เป็นอาภรณ์ให้แก่พวกนาง"
ในภาษาอาหรับมีคำที่เกี่ยวข้องกับคำว่า ‘รัก’ มากกว่าสี่สิบคำตามที่อิบนุล ก็อยยิมได้หยิบยกมาในหนังสือของท่าน เราะเฎาะตุลมุหิบบีน วะ นุซฮะตุล มุชต๊ากกีน