ความรักในอิสลาม คือ ความรักที่บริสุทธิ์ ปราศจากสิ่งแปลกปลอม รักที่เกิดจากความศรัทธา และยำเกรงต่อพระองค์อัลลอฮฺ
ความรักแบ่งออกเป็นหลายรูปแบบ ความรักนำมาซึ่งความสุข ความเมตตาปราณี ความเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน ความสุขของคนที่มีความรักคือการได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุข แม้เราจะเจ็บปวดหรือดีใจก็ตาม เพราะรักคือการให้และการเสียสละ
ความรักระหว่างหญิงชายที่ยังไม่แต่งงานในยุคสมัยโลกาภิวัตน์ (โลกไร้พรมแดน) สังคมที่พร้อมจะตอบสนองอารมณ์ ตันหาที่ไฝ่ต่ำ ได้เกือบ 100 % ถึงกระนั้นก็ตามยังไม่พอกับความต้องการ ความอยาก ความใคร่ ของมนุษย์ที่ปราศจากศรัทธาที่สมบูรณ์
หนุ่มสาวปัจจุบันชอบแสดงออกนอกบทบาท หน้าที่ของพวกเขา คือ การศึกษาหาความรู้เพื่อเป็นเสบียงในอนาคต เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นศิษย์ที่ดีของครูบาอาจารย์ แต่ไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนหนุ่มสาวหันมาแสดงออกนอกบทบาทที่อันควร เช่น ทำหน้าที่เป็นสามีภรรยานอกกฎหมายอย่างภาคภูมิใจ โดยคิดว่านี่แหละคือความรักที่แท้จริง แต่มันเป็นแค่ความลุ่มหลง ความสนุกสนานชั่วคราวที่มีแต่จะนำความทุกข์ความปวด