รัชการที่5 รัชการที่ 5 เป็นหัวเลี้ย

รัชการที่5
รัชการที่ 5 เป็นหัวเลี้ยวสำคัญที่สุดของการพัฒนาไปสู่ยุคใหม่ของไทย เป็นจุดที่ยุคเก่า มาบรรจบกับยุคใหม่ พัฒนาการของศิลปะ การละครที่สำคัญในรัชการที่ 5 คือละครรำแบบใหม่ซึ่งแตกแขนงออกมาจากละครรำแบบเดิม โดยผสมผสานลักษณะของละครใน และละครนอกกับความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆเพื่อให้การแสดงรวดเร็วทันใจและถูกรสนิยมของคนในสมัยนั้นมาดัดแปลงให้เข้ากับรูปแบบเดิมของละคร และนาฏศิลป์ไทยทำให้เกิดเป็นศิลปะการแสดงแบบใหม่ขึ้นได้แก่ ละครพันทาง ละครดึกดำบรรพ์ ละครร้อง ละครพูด และลิเก ทรงส่งเสริมการละครโดยเลิกกฎหมายการเก็บอากรมหรสพเมื่อพุทธศักราช 2450 ทำให้กิจการละครเฟื่อฟูขึ้นกลายเป็นอาชีพได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

The rush 5 Rush to the most important 5 turn-head of development into a new era of Thai is the point where the old meets the new age era. Development of art. The most important theatre in the rush to new dance theatre is a 5, which branch out from the traditional dance drama. By combining the features of drama and theatre in addition to the new creativity to show quickly and tastes of the people from altering the original format of the theatre and dancing, Thai, causing a new style performing arts include: Hybrid drama. Primitive drama. Singing drama. Speech and theatre folk opera he promotes drama by law to keep the Elimination of marasop when the Buddhist era 2450 makes business more professional theatre has become fuea Fu.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

5. Rush
Rush is the fifth most important transition to a new era of development of Thailand. Is the age-old Meets the modern age Development of art Drama at the Rama 5 is a new dance drama, which branched out from the traditional dance drama. By incorporating aspects of theater And plays out with new innovative ideas to provide a fast and tastes of the people in those adapted to the original form of theater. Teaching Thailand caused a new performing arts, including theater, theater of ancient comedy drama and dramatic actor, and promote legal duty by quitting the theater when the year 2450, the Company's Partner swells up into a career.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

A musical comedy and dramatic style, the adjustment by law to promote theatre off duty when the Buddhist era 2450 makes business entertainment drama man dressing up become a career!