เรียวความประวัติส่วนตัวชื่อของฉันคื

เรียวความประวัติส่วนตัว
ชื่อของฉันคือ orawan tocharoen ฉันอายุ 19 ปี ทุกคนต่างเรียกฉันว่า บุ๋ม ฉันเกิดวันที่ 30 กรกฏาคม 2538 อาศัยและเติบโตอยู่ที่บ้านเลขที่ 7/7 หมู่ 2 ตำบลบางขวัญ อำเ ภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา ฉันเติบโตมาจากครอบครัวเล็กๆที่แสนจะอบอุ่น ครอบครัวของฉัน คือสิ่งที่ฉันรักมากที่สุด ทุกครั้งที่ฉันต้องไปค้างคืนที่อื่น ฉันจะคิดถึงบ้านทากและคนที่บ้านก็เป็นห่วงฉันมากเหมือนกัน ฉันมีนิสัยเป็นคนพูดน้อยและจะหลีกเลี่ยงกับเรื่องที่วุ่นวายเสมอ ตอนฉันอายุ 5 ปี ฉันได้เข้าโรงเรียนเป็นครั้งแรก ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนวัดเทพนิมิตร ฉันเจอกับเพื่อนมากมาย ชีวิตที่เคยอยู่ในความดูแลของพ่อแม่ต้องกลายมาเป็นภาระหนักของคุณครู ฉันพอจำได้ว่าตอนนั้น ฉันร้องไห้อยากกับบ้านทุกวัน จนครูต้องจับให้ฉันนอน พอฉันขึ้นชั้นประถมศึกษาฉันก็เริ่มมีกลุ่มเพื่อนที่สนิท พอเรียนจบจากที่นี่ ฉันก็ได้ไปสอบเข้าที่โรงเรียนดัดดรุณี เพื่อเรียนในระดับมัธยมศึกษาต่อ เป็นโรงเรียนหญิ่งล้วนที่ใครๆก็อยากเรียน จนฉันเรียนจบมัธยมศึกษาปีที่ 3 ฉันก็ได้มาศึกษาต่อที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาฉะเชิงเทรา ในสาขาวิชาพณิชยการ แผนกวิชาการบัญชี ในการเข้าไปเรียนครั้งแรกฉันไม่ค่อยได้พูดกับใคร เพราะไม่รุ้ว่าฉันจะต้องเริ่มยังไง ปกติแล้วฉันก็พูดน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันก็กลายเป็นอีกคน อยู่กับเพื่อนฉันจะพูดมาก ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ไม่กี่คน ฉันไม่ค่อยปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเพื่อนช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำมาก จนเมื่อฉันเรียนจบ ปวช. ฉันก็ได้เรียนต่อที่เดิม ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนกลุ่มเดิมก็ยังคงอยู่ด้วย จึงทำให้เราสนิทกันมากขึ้น และฉันภูมิใจมากที่ไดัมีเพื่อน แม้เวลาจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่ว่าจะเด็กหร อโตฉันคนนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน เรื่องราวของฉันมันยังคงมีคุณค่าและมีความกมายกับฉันเสมอ ถึงแม้จะนานแค่ไหน ทุกอย่างจะเป็นเครื่องเตือนใจ ที่ผ่านมาอาจมีอุปสรรคถือเป็นข้อทดสอบกนึ่งอห่งควาทสำเร็จ ฉันคิดอยู่เสมอว่า ท้อได้แต่ห้ามถอย ถ้าพ่อแม่ยังไม่สบาย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Ryo's personal historyชื่อของฉันคือ orawan tocharoen ฉันอายุ 19 ปี ทุกคนต่างเรียกฉันว่า บุ๋ม ฉันเกิดวันที่ 30 กรกฏาคม 2538 อาศัยและเติบโตอยู่ที่บ้านเลขที่ 7/7 หมู่ 2 ตำบลบางขวัญ อำเ ภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา ฉันเติบโตมาจากครอบครัวเล็กๆที่แสนจะอบอุ่น ครอบครัวของฉัน คือสิ่งที่ฉันรักมากที่สุด ทุกครั้งที่ฉันต้องไปค้างคืนที่อื่น ฉันจะคิดถึงบ้านทากและคนที่บ้านก็เป็นห่วงฉันมากเหมือนกัน ฉันมีนิสัยเป็นคนพูดน้อยและจะหลีกเลี่ยงกับเรื่องที่วุ่นวายเสมอ ตอนฉันอายุ 5 ปี ฉันได้เข้าโรงเรียนเป็นครั้งแรก ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนวัดเทพนิมิตร ฉันเจอกับเพื่อนมากมาย ชีวิตที่เคยอยู่ในความดูแลของพ่อแม่ต้องกลายมาเป็นภาระหนักของคุณครู ฉันพอจำได้ว่าตอนนั้น ฉันร้องไห้อยากกับบ้านทุกวัน จนครูต้องจับให้ฉันนอน พอฉันขึ้นชั้นประถมศึกษาฉันก็เริ่มมีกลุ่มเพื่อนที่สนิท พอเรียนจบจากที่นี่ ฉันก็ได้ไปสอบเข้าที่โรงเรียนดัดดรุณี เพื่อเรียนในระดับมัธยมศึกษาต่อ เป็นโรงเรียนหญิ่งล้วนที่ใครๆก็อยากเรียน จนฉันเรียนจบมัธยมศึกษาปีที่ 3 ฉันก็ได้มาศึกษาต่อที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาฉะเชิงเทรา ในสาขาวิชาพณิชยการ แผนกวิชาการบัญชี ในการเข้าไปเรียนครั้งแรกฉันไม่ค่อยได้พูดกับใคร เพราะไม่รุ้ว่าฉันจะต้องเริ่มยังไง ปกติแล้วฉันก็พูดน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันก็กลายเป็นอีกคน อยู่กับเพื่อนฉันจะพูดมาก ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ไม่กี่คน ฉันไม่ค่อยปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเพื่อนช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำมาก จนเมื่อฉันเรียนจบ ปวช. ฉันก็ได้เรียนต่อที่เดิม ซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนกลุ่มเดิมก็ยังคงอยู่ด้วย จึงทำให้เราสนิทกันมากขึ้น และฉันภูมิใจมากที่ไดัมีเพื่อน แม้เวลาจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่ว่าจะเด็กหร อโตฉันคนนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน เรื่องราวของฉันมันยังคงมีคุณค่าและมีความกมายกับฉันเสมอ ถึงแม้จะนานแค่ไหน ทุกอย่างจะเป็นเครื่องเตือนใจ ที่ผ่านมาอาจมีอุปสรรคถือเป็นข้อทดสอบกนึ่งอห่งควาทสำเร็จ ฉันคิดอยู่เสมอว่า ท้อได้แต่ห้ามถอย ถ้าพ่อแม่ยังไม่สบาย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

The slender profile
, my name is orawan tocharoen I was 19 years old, everyone called me a bum, I was born on July 30, 2538 live and grow at home at 7/7 Moo 2, Tambon Bang Kwan O cover fr. Chachoengsao I grew up on a small family warm. My family What I love the most. Every time I have to spend the night elsewhere. I get home at a snail and it worried me a lot in common. I have a habit to say the least, and to avoid the subject, always busy when I was 5 years old I went to school for the first time. I attended the school ThepNimitr. I met many friends Life had been in the custody of his parents to become a heavy burden on the teacher. I can remember now. I want to cry every day. The teachers have to catch me lying. When I started elementary school, I started with a group of close friends. I graduated from here I went out into the school girl bending. To students in secondary A school for women, who are also eager to learn. Until I graduated high school for 3 years, I have come to study at the High School. In bld Department of Accounting In the first class, I did not talk to anyone. I do not know that I have to start it. Usually I just say the least But as time passed, I became a different person. I would have to say much. I have a close friend to just a few people. I rarely refuse to help a friend during this time was a very memorable moment. When I graduated from High School. I have the original study. Of course, it remains the same group of friends. Thus, we are getting closer. And I am very proud to have landed a friend. Although time will change Whether children or Puerto me, it never changed. My story is still valuable and relevant to my mind always. Despite how long Everything will be a memorial Ago may have difficulty holding a test of the drying and steaming discourse success. I always thought Discouraged, but do not fall If parents are not comfortable

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Ryo the resume
.My name is orawan tocharoen I was 19 years, everyone call me bum. I was born on July 30 2538 live and grow at home number. 7 / 7 amongst some gifts. 2 District, City District inspiration of Chachoengsao province.My family is what I love the most. Every time I have to sleep somewhere else. I'm homesick slugs and the house is very worried about me, too. I have a habit of talking less and to avoid such chaos.5 years. I attend school for the first time. I entered the Temple School thepnimit, I met a lot of friends. Life used to be in the care of his parents to become a burden to your teacher, I can remember that back then.Until I got to me. When I'm up elementary school, I started to have a group of close friends after graduating from here. I ไปสอบ in bending school girl. In order to study at the secondary level.Until I graduate students 3 I come to study at Vocational Colleges), in the field of commercial accounting department. In the study for the first time I couldn't talk to anyone. Because you don't know what to start.But over time I became one with my friends I talk too much. I have only a few close friends in I don't refuse to help a friend at this time was a memorable time, until I learn graduate certificateI study in the same place. Of course, the original group of friends still remain. Therefore, we become closer. And I am very proud that get friends. Even though the time changes, whether children or อโต I this will never change.Although long. Everything will be a reminder of The past might have obstacles is the test กนึ่ง face of such success, I always thought that do แต่ห้าม back, if the parents are sick.