ท่านผู้รู้นักประวัติศาสตร์หลายท่าน

ท่านผู้รู้นักประวัติศาสตร์หลายท่าน คาดกันว่า เริ่มจากแบบอักษรคฤนถ์ของอินเดียใต้ ได้ถูกนำมาดัดแปลงเป็นอักษรขอม อักษรขอมนี้นำมาเขียนภาษาบาลี สันสกฤตได้สะดวก แต่พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงเห็นว่าการนำมาเขียนเป็นภาษาไทยนั้นไม่สะดวก เพราะไม่มีวรรณยุกต์เป็นเครื่องหมายกำหนดเสียงสูงต่ำและมีสระน้อย ไม่เพียงพอจะเขียนภาษาไทยได้ตามต้องการ พระองค์จึงทรงมีพระราชดำริแก้ไขแบบอักษรเสียใหม่ให้เป็นลักษณะอักษรไทย (ซึ่งถ้าสังเกตถ้อยคำในศิลาจารึก จะเห็นคำว่า "นี้" อยู่ต่อคำว่า "ลายสือ" ทุกแห่ง คงจะมีความหมายว่าตัวอักษรแบบนี้ยังไม่เคยมี) พระองค์ทรงแก้รูปตัวอักษรให้เขียนได้รวดเร็วกว่าอักษรขอม ทั้งสระและพยัญชนะก็จะเขียนอยู่ในบรรทัดเดียวกัน

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

知道历史上的很多学生的人。预期从印度经文下字体已到高棉字体。这带来了高棉字母来书写梵语。但 PHO 坤兰甘杏景点他把写作看作一种语言，带来了泰国。因为他们并没有高的语调，低声调标记和有较少。没有足够的语言写在泰国。他有一项新的倡议来解决错误的字体字符泰国 (其中，如果您发现石刻看到这个词在词"这"是"laisue"，就意味着，这封信也没有)。他立志要写封信格式是最快的信。所有的辅音、 元音，并写在同一行上。

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

要知道，许多历史学家都有望从字体çฤ南印度NTS开始。它被改编成红色。红色是用来写巴利文。便利梵语 但国王兰甘亨曾撰文指出，泰国是不容易的。这不是一个色调标志设置音调和一个小池塘。泰国是不够需要写。他主动修复字体，字形，也就是泰国。（如果铭文的措辞会看到这个词“这”字“莱斯ื一个”一切将意味着字符是不存在）写入比来函询问快，他发表这封信。米 两个元音和辅音被写入在同一行上。

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

你知道，很多历史学家开始从印度南部的คฤนถ์字体论文介绍了改性本论文研究梵文、巴利语因为没有定义的语调和音调标记一个点在没有足够的根据需要他是皇家泰国编辑字体特征。如果注意到的话（碑“这”“信”都会留下这样的人物是没有）。他解决的速度比形成字母写论文元音和辅音都会写在同一行。