หากเราจะนึกถึงใครคนหนึ่งที่นอกจากคุณพ่อ และคุณแม่ของเรา ใครคนหนึ่งที่เขา คอยดูแลเรา คอยอบรม และมอบวิชาความรู้ให้กับเรา ใครคนหนึ่งที่ยอมเหนื่อย เพื่อเราโดยที่เขา ไม่เคยหวังสิ่งตอบแทนใด ๆ ใครคนนั้นคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก “ครู”
ครูที่สอนภาษาจีนประจำชั้นห้องของเราคือ...... ......ไม่ค่อยสนใจฉันเพราะฉันไม่ตั้งใจเรียน บางครั้งก็หลับ บางครั้งก็แอบเล่นโทรศัพท์แต่นานทีฉันจะตั้งใจเรียน แต่นานๆครั้งหรือไม่มีเลย เทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายที่จะได้เรียนที่นี้ บางครั้งฉันก็ขี้เกียจเพราะการบ้านเยอะเดี๊ยวมีสอบอีกเยอะ ครู.....อย่าน้อยใจไป เป็นทุกวิชาไม่ใช้แค่ของครู......
ใครเล่าคือครูของฉัน ครูของฉันคือคนสอนให้ฉันรู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้คือคนนี้ สอนให้ฉันสู้เมื่อรู้ว่าตัวเองนั้นสิ้นหวัง คือคนนี้สอนให้ฉันกลับสู่หนทางแห่งแสงสว่างเมื่อความมืดคลอบงําจิตใจ และครูของฉันก็หาได้จํากัดเพียงผู้สําเร็จทางวิชาการเท่านั้น ครูของฉัน ไม่จําเป็นต้องแต่งตัว สวยให้รูปร่างน่าชื่นชม และครูของฉันบางคนก็เป็นเพียงคนสูบใบจากจนจนในร้านน้ําชา และปรากฏว่าสิ่งที่ศิษย์นั้นศรัทธาคือปัญญาเลิศล้ำที่บรรดาพวกท่านได้สั่งสอน ของโทษที่ไม่ตั้งใจเรียน ขอโทษที่ไม่ส่งการบ้าน รักครู....