ครั้งหนึ่ง มีนางฟ้าน้อยสององค์เป็นเ

ครั้งหนึ่ง มีนางฟ้าน้อยสององค์เป็นเพื่อนกันองค์หนึ่งชื่อแวว อีกองค์ชื่อวาว ทั้งนางฟ้าแววและวาวมีคฑารูปดาวเป็นของวิเศษประจำตัว
นึกอยากได้อะไร ก็ใช้คฑาชี้ไปที่ก้อนเมฆ เมฆก็จะรวมตัวกันเป็นของที่ทั้งสองต้องการ
ตกเย็น ของเหล่านั้นจึงสลาย กลายเป็นเมฆตามเดิม แต่เธอมักนึกไม่ค่อยออก ว่าจะเสกอย่างไรเพื่อนเล่นจึงจะสวยงาม จึงมักแอบดูเพื่อนของนางฟ้าแวว แล้วเสกตามแต่นางฟ้าแววนั้นชอบวาด เธอจึงเปลี่ยนคฑาให้เป็นพู่กันและวาดเมฆเล่นให้เป็นเพื่อนเล่นทุกวัน นางฟ้าแววจึงมักตื่นแต่เช้า เพื่อวาดเมฆเป็นรูปร่างเสมอ และเล่นกับเพื่อนของเธอจนเย็น วันหนึ่งนางฟ้าวาวสงสัย จึงถามนางฟ้าแววว่า “ทำไมเธอไม่เสกเอาล่ะ เสร็จเร็วกว่าตั้งแยะ จะได้เล่นสนุกเร็วๆ” นางฟ้าแววบอกว่า “แต่วาดเอาเองสนุกกว่านะเพราะเราจะสนุกทั้งตอนที่กำลังวาดและตอนที่วาดเสร็จแล้วเลยละ” นางฟ้าวาวอยากรู้ว่าสนุกอย่างไร จึงขอยืมพู่กันของนางฟ้าแววไปวาดเล่นบ้าง
เธอวาดเมฆเป็นต้นไม้ และวาดนกน้อยด้วย วาดชิงช้าให้นางฟ้าแววนั่ง แล้วเธอก็โหนต้นไม้เล่น “สนุกจังเลย” เธอว่า “สนุกกว่าเสกเอาตั้งเยอะแน่ะ” ตั้งแต่นั้นมาเธอก็เปลี่ยนคฑาให้เป็นพู่กัน และวาดปุยเมฆให้เป็นเพื่อนเล่นทุกวัน
เราจึงมักเห็นเมฆรวมตัวกันเป็นรูปร่างต่างๆนาๆมาจนถึงทุกวันนี้และเพราะฝึกวาดโดยบางครั้งถามวิธีการจากนางฟ้าแววทุกวัน
เพื่อนเล่นของนางฟ้าวาวจึงสวยขึ้นๆ "ดีจัง" นางฟ้าวาวคิด "ไม่ต้องเสกตามนางฟ้าแววอีกแล้ว