To GideonHello, dear friends, She is a fellow? Well, right? that cold yet? How long a period of time, and that we don't have to write a letter to a friend. It would seem quite long enough if we are to take a mileage counter, but we lost to the page from the page, not that we do not keep track of news, or movement of friends, or forget friends. We get to know the story of friends through various media in the online world is always. But we don't much prefer to use those media. We have the same social people, more than half the world uses. We apply everything, but we just have to be aware of our own that we don't prefer to use online media to keep in touch with friends.Tattoo for a long time, we will see a story or a picture of a friend through all social media friends, and other people that are around the side of the us. Until at last we endured the idea to a friend does not. We need to write this letter was sent to friends to read to a friend will get to know that we also think a friend is always. We think without writing to tell the media or online community of friends. We write to a friend has been reading. We write to a friend, really, there is nothing covert. I don't want any light or too many comments over a friend's reply letter. Although writing a letter to show to the world today choei. But we were happy that who we are connected as one that is out of date. We do not expect a friend to answer our letters. We just hope that friends have read. After this, it would leave as friends will see fit to respond to the letter or forget it, or to move us into a group of people in today's society as backwards looking, as appropriate.เราอยากจะเล่าเรื่องที่เราได้เจอให้เพื่อนได้อ่านมากมายหลายเรื่อง กลัวแต่ว่าเพื่อนจะไม่ยินดีที่จะอ่านจดหมายของเรา เราจึงไม่กล้าที่จะเล่าเรื่องราวมากมายเกินไปกว่าที่จะบอกเพื่อนว่า "เราคิดถึง" เราไม่กล้าที่จะใช้โทรศัพท์ไปตามเบอร์ที่เพื่อนให้ไว้ด้วยความกลัวว่าจะโทรไปผิดเวลาและรบกวนเพื่อนในเวลาที่เพื่อนเรียนอยู่ เพราะในสื่อสังคมออนไลน์ต่างๆ เราเห็นว่าเพื่อนเหนื่อยเหลือเกินกับหน้าที่การเรียนและชีวิตประจำวัน จนบางครั้งเรารู้สึกเกรงใจเพื่อนมากๆแม้แต่ในยามที่เราคิดถึงเพื่อนสุดท้ายของความรู้สึกในวันนี้ วันที่เราคิดอยู่นานมากในการที่จะตัดสินใจเขียนจดหมายถึงเพื่อน เราอยากจะบอกให้เพื่อนรักษาสุขภาพไว้บ้าง พักผ่อนเสียให้มาก อย่าเรียนมากเสียจนลืมไปว่าร่างกายของเรายังต้องการการพักผ่อน เราอาจจะไม่ได้ไปเขียนคอมเมนท์ในสื่อสังคมออนไลน์ของเพื่อนที่เราเข้าไปเห็น ที่มีใครหลายคนมาเขียนไว้ว่า "รักษาสุขภาพด้วยนะ" หรือ "คิดถึง" เราเห็นข้อความแบบนี้มากมายเหลือเกินในสื่อเหล่านั้น แต่เราเองก็ไม่รู้ว่าเบื้องหลังของข้อความเหล่านี้จะมีความเป็นห่วงเป็นใยหรือ คิดถึงมากจริงๆอย่างนั้นหรือเปล่า Love and miss you very much friends. Suvarnabhumi nan
การแปล กรุณารอสักครู่..