กราบสวัสดีท่านประธาน ท่าคณะกรรมการแ

กราบสวัสดีท่านประธาน ท่าคณะกรรมการและท่านผู้ฟังที่เคารพทุกท่าน จะกล่าวสุนทรพจน์ เรื่อง แม่ของฉัน
คำว่าแม่ สำหรับบางคนอาจเป็นคำพูดธรรมดาๆเป็นเพียงพยางค์ๆหนึ่งเท่านั้นแต่สำหรับดิฉันแล้วคำว่าแม่มีความหมายที่ยิ่งใหญ่ เป็นคำพยางค์เดียวที่เปี่ยมไปด้วยความรักความห่วงใย เมื่อเวลาที่คิดถึงคำว่าแม่หรือหน้าของแม่ทีไร มันทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะทำสิ่งต่างๆได้มากมาย
ตั้งแต่เกิดมาแม่คือบุคคลที่อยู่ข้างๆฉันเป็นคนแรก เป็นคนป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนนมให้กิน สอนให้ฉันเดิน สอนให้กินข้าว สอนเขียนหนังสือ แต่เมื่อฉันเติบโตขึ้น เวลาที่แม่มีให้ก็เริ่มลดน้อยลงไป เพราะเมื่อฉันเติบโตขึ้น ค่าใช้จ่ายต่างๆ ก็เพิ่มมากขึ้นแม่จึงต้องทำงานหนัก เมื่อตอนอยู่โรงเรียนประถม ฉันจำได้ดีว่า ในวันแม่ของทุกๆปี แม่ไม่เคยมาร่วมงานวันแม่ที่โรงเรียนเลย แต่ฉันก็ไม่เคยอิจฉาคนอื่นๆหรือร้องไห้คร่ำครวญที่จะให้แม่มาร่วมงานเลย หรือตอนกลับบ้านแม่ก็ไม่เคยมารับ ฉันต้องกลับบ้านด้วยรถรับ-ส่งของโรงเรียนทุกวัน แต่ฉันก็ไม่เคยเสียใจที่แม่ทำให้แบบแม่คนอื่นๆไม่ได้ ไม่เคยเรียกร้องให้แม่ทำแบบที่แม่ของคนอื่นเค้าทำกันเพราะฉันรู้ดีว่าแม่ต้องทำงานหนักและไม่มีวันหยุดก็เพื่อฉัน เพื่อให้ฉันได้เล่าเรียนหนังสือ เพื่อให้ฉันได้มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบาย
แม่ในอุดมคติของฉันคือเป็นคนใจดี คอยตามใจ เล่านิทานให้ฟังก่อนนอน เข้าใจฉันในทุกๆเรื่อง คอยเป็นห่วงเอาใจใส่ มีเวลาอยู่กับฉันมากๆ แต่แม่ของฉันก็เป็นให้ไม่ได้ทุกอย่าง แม่ของฉันไม่ใช่คนใจดี แม่ไม่ตามใจฉัน ไม่เคยเล่านิทานให้ฟังก่อนนอน ถึงแม้แม่จะไม่ใช่แม่ในอุดมคติของฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยเสียใจหรือรู้สึกขาดตกบกพร่องอะไรเลย ฉันมีความสุขซะมากกว่าที่มีแม่คนนี้เป็นแม่ของฉัน
มีครั้งหนึ่งฉันทะเลาะกับแม่ ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง วันนั้นฉันบอกแม่ว่าอยากเรียนพิเศษเพิ่ม แต่แม่ไม่ให้ฉันเรียน ฉันรู้สึกน้อยใจแม่มากๆ เพราะเพื่อนคนอื่นเค้าก็เรียนกันแต่ทำไมแม่ไม่ให้ฉันเรียน ฉันโมโห ฉันไม่คุยไม่พูดกับแม่หรือแม้แต่เวลาไปโรงเรียนและกลับมาจากโรงเรียนฉันก็ไม่ทักทายหรือสวัสดีแม่เลย ฉันทำอย่างนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือน พอวันนึงฉันก็มานั่งคิดว่าฉันทำไปทำไม ฉันโกรธแม่แล้วได้อะไร ฉันมาคิดได้ว่า การเรียนพิเศษที่ผ่านมาของฉันนั้น ฉันแทบจะไม่ไปเรียนเลย ฉันแค่ตามเพื่อนไปเท่านั้น ฉันไม่ได้อยากที่จะเรียนจริงๆ เมื่อนึกได้ดังนั้น ฉันก็เข้าไปคุยกับแม่ เข้าไปกอดแล้วขอโทษท่าน ฉันคิดว่าฉันไม่น่าโกรธแม่ ฉันไม่น่าไปทำท่าทางโมโหใส่แม่เลย พอนึกถึงเหตุการณ์นี้ทีไร มันทำให้ฉันรู้สึกละอาย และรู้สึกผิดบาปต่อแม่ตลอด
มีบางครั้ง ฉันก็เคยคิดว่าทำไมแม่ไม่เป็นเหมือนแม่คนอื่นเค้า ทำไมแม่ไม่ตามใจฉันบ้าง มันทำให้ฉันคิดว่าแม่ไม่รักฉัน แต่เมื่อหันมองกลับมาที่แม่ แม่ทำงานหนักไม่ใช่เพื่อใครก็เพื่อฉันถึงแม้แม่จะทำงานหนักแม่ก็ยังต้องสละเวลาอันมีค่าของแม่ มาคอยดูแล มาคอยแก้ปัญหาต่างๆให้ฉัน มันทำให้ฉันคิดว่า แม้จะไม่มีใครเห็นค่าในตัวฉัน ก็ยังมีแม่คนนี้ที่ยังเห็นค่าของฉันเสมอ
เมื่อฉันได้ดังนี้แล้ว ฉันจึงพยายามทำให้ตัวเองมีคุณค่า พยายามตั้งใจเรียนและไม่ดูถูกตัวเอง เมื่อเวลาท้อใจ เวลาที่ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรต่อไปฉันก็จะนึกถึงสิ่งที่แม่ทำให้ฉันมันมากมายมหาศาลมากกว่าสิ่งที่ฉันทำเป็นเป็นพันๆเท่า เมื่อนึกได้อย่างนั้นมันทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะทำสิ่งต่างๆได้มากมาย
ในชีวิของฉันนี้การได้เกิดมาเป็นลูกของแม่นับว่าเป็นพรที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตฉันคิดว่าฉันจะต้องตอบแทนพระคุณของแม่แต่ไม่รู้ว่าไม่รู้ว่าจะต้องตอบแทนพระคุณท่านเท่าใดจึงจะสามารถทดแทนพระคุณของท่านได้หมด
สุดท้ายนี้อยากบอกว่าความกตัญญูนั้น คือ คุณธรรมพื้นฐานที่สำคัญของชีวิตมนุษย์หากรู้จักสำนึกบุญคุณคนหรือรู้จักทดแทนบุญคุณต่อผู้ที่มีพระคุณกับเรา ดิฉันเชื่อว่าชีวิตของคนๆนั้น จะต้องรุ่งโรจน์สูงส่งและไม่มีวันตกอับอย่างแน่นอน

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

虚脱嗨，总统董事会的端口和尊重每一个人听演讲我母亲的故事。对于一些人来说它可以奇妙的演讲只是 phayang，但对我来说，这意味着大量的模板。单音节词爱与关怀。当它是时间来想想什么母亲或父的页面，它使我有了 thirai 要做的事情。 ตั้งแต่เกิดมาแม่คือบุคคลที่อยู่ข้างๆฉันเป็นคนแรก เป็นคนป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนนมให้กิน สอนให้ฉันเดิน สอนให้กินข้าว สอนเขียนหนังสือ แต่เมื่อฉันเติบโตขึ้น เวลาที่แม่มีให้ก็เริ่มลดน้อยลงไป เพราะเมื่อฉันเติบโตขึ้น ค่าใช้จ่ายต่างๆ ก็เพิ่มมากขึ้นแม่จึงต้องทำงานหนัก เมื่อตอนอยู่โรงเรียนประถม ฉันจำได้ดีว่า ในวันแม่ของทุกๆปี แม่ไม่เคยมาร่วมงานวันแม่ที่โรงเรียนเลย แต่ฉันก็ไม่เคยอิจฉาคนอื่นๆหรือร้องไห้คร่ำครวญที่จะให้แม่มาร่วมงานเลย หรือตอนกลับบ้านแม่ก็ไม่เคยมารับ ฉันต้องกลับบ้านด้วยรถรับ-ส่งของโรงเรียนทุกวัน แต่ฉันก็ไม่เคยเสียใจที่แม่ทำให้แบบแม่คนอื่นๆไม่ได้ ไม่เคยเรียกร้องให้แม่ทำแบบที่แม่ของคนอื่นเค้าทำกันเพราะฉันรู้ดีว่าแม่ต้องทำงานหนักและไม่มีวันหยุดก็เพื่อฉัน เพื่อให้ฉันได้เล่าเรียนหนังสือ เพื่อให้ฉันได้มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบาย แม่ในอุดมคติของฉันคือเป็นคนใจดี คอยตามใจ เล่านิทานให้ฟังก่อนนอน เข้าใจฉันในทุกๆเรื่อง คอยเป็นห่วงเอาใจใส่ มีเวลาอยู่กับฉันมากๆ แต่แม่ของฉันก็เป็นให้ไม่ได้ทุกอย่าง แม่ของฉันไม่ใช่คนใจดี แม่ไม่ตามใจฉัน ไม่เคยเล่านิทานให้ฟังก่อนนอน ถึงแม้แม่จะไม่ใช่แม่ในอุดมคติของฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยเสียใจหรือรู้สึกขาดตกบกพร่องอะไรเลย ฉันมีความสุขซะมากกว่าที่มีแม่คนนี้เป็นแม่ของฉัน มีครั้งหนึ่งฉันทะเลาะกับแม่ ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง วันนั้นฉันบอกแม่ว่าอยากเรียนพิเศษเพิ่ม แต่แม่ไม่ให้ฉันเรียน ฉันรู้สึกน้อยใจแม่มากๆ เพราะเพื่อนคนอื่นเค้าก็เรียนกันแต่ทำไมแม่ไม่ให้ฉันเรียน ฉันโมโห ฉันไม่คุยไม่พูดกับแม่หรือแม้แต่เวลาไปโรงเรียนและกลับมาจากโรงเรียนฉันก็ไม่ทักทายหรือสวัสดีแม่เลย ฉันทำอย่างนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือน พอวันนึงฉันก็มานั่งคิดว่าฉันทำไปทำไม ฉันโกรธแม่แล้วได้อะไร ฉันมาคิดได้ว่า การเรียนพิเศษที่ผ่านมาของฉันนั้น ฉันแทบจะไม่ไปเรียนเลย ฉันแค่ตามเพื่อนไปเท่านั้น ฉันไม่ได้อยากที่จะเรียนจริงๆ เมื่อนึกได้ดังนั้น ฉันก็เข้าไปคุยกับแม่ เข้าไปกอดแล้วขอโทษท่าน ฉันคิดว่าฉันไม่น่าโกรธแม่ ฉันไม่น่าไปทำท่าทางโมโหใส่แม่เลย พอนึกถึงเหตุการณ์นี้ทีไร มันทำให้ฉันรู้สึกละอาย และรู้สึกผิดบาปต่อแม่ตลอด มีบางครั้ง ฉันก็เคยคิดว่าทำไมแม่ไม่เป็นเหมือนแม่คนอื่นเค้า ทำไมแม่ไม่ตามใจฉันบ้าง มันทำให้ฉันคิดว่าแม่ไม่รักฉัน แต่เมื่อหันมองกลับมาที่แม่ แม่ทำงานหนักไม่ใช่เพื่อใครก็เพื่อฉันถึงแม้แม่จะทำงานหนักแม่ก็ยังต้องสละเวลาอันมีค่าของแม่ มาคอยดูแล มาคอยแก้ปัญหาต่างๆให้ฉัน มันทำให้ฉันคิดว่า แม้จะไม่มีใครเห็นค่าในตัวฉัน ก็ยังมีแม่คนนี้ที่ยังเห็นค่าของฉันเสมอ เมื่อฉันได้ดังนี้แล้ว ฉันจึงพยายามทำให้ตัวเองมีคุณค่า พยายามตั้งใจเรียนและไม่ดูถูกตัวเอง เมื่อเวลาท้อใจ เวลาที่ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรต่อไปฉันก็จะนึกถึงสิ่งที่แม่ทำให้ฉันมันมากมายมหาศาลมากกว่าสิ่งที่ฉันทำเป็นเป็นพันๆเท่า เมื่อนึกได้อย่างนั้นมันทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะทำสิ่งต่างๆได้มากมาย ในชีวิของฉันนี้การได้เกิดมาเป็นลูกของแม่นับว่าเป็นพรที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตฉันคิดว่าฉันจะต้องตอบแทนพระคุณของแม่แต่ไม่รู้ว่าไม่รู้ว่าจะต้องตอบแทนพระคุณท่านเท่าใดจึงจะสามารถทดแทนพระคุณของท่านได้หมด
สุดท้ายนี้อยากบอกว่าความกตัญญูนั้น คือ คุณธรรมพื้นฐานที่สำคัญของชีวิตมนุษย์หากรู้จักสำนึกบุญคุณคนหรือรู้จักทดแทนบุญคุณต่อผู้ที่มีพระคุณกับเรา ดิฉันเชื่อว่าชีวิตของคนๆนั้น จะต้องรุ่งโรจน์สูงส่งและไม่มีวันตกอับอย่างแน่นอน

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

你好总统鞠躬港口委员会和尊敬的各位听众发表演讲。我的妈妈！有些人可能说“母亲”这个词只有一个音节的，只不过是给我妈妈一词具有重要的意义。是一个音节，充满了爱和关怀。它激励我去做很多事情，
人自出生以来，母亲是第一人在我身边，喂喂我吃吃饭，教教教写一本书。当我长大的时候，我也开始减少。更多的费用。我必须努力工作我记得在小学时，每年的母亲节，母亲节，妈妈从来没有来学校。当妈妈不来接回家。我必须回家的班车每天上学。但是，我不后悔我没有妈妈。书让我学习为了我的生活！我妈妈是一个善良的人的理想，睡前听故事让你了解我的一切，我真的很担心移情但是我的母亲是我母亲的一切不是不善良的母亲不让我虽然她不是我理想中的母亲。但是，我不后悔，或者觉得错过什么。我很高兴的是我母亲。母亲
有一次我跟我妈妈无关。那一天，我告诉母亲我想学习学习，但我妈妈不让我怨恨我的妈妈因为他在其他的朋友，但你为什么不让我学我生气。我这样做一个月。当有一天，我坐在这里想我妈妈为什么生气了我意识到我พิเศษที่ผ่านมา学习我基本不去上课。我的朋友。