ชีวิตช่วงตอนต้นของฉันชีวิตวัยเด็ก ฉ

ชีวิตช่วงตอนต้นของฉัน
ชีวิตวัยเด็ก ฉันเกิดเมือวันที่ 12 มิถุนายน 2533 ที่จังหวัดนครราชสีมาของประเทศไทย มีพี่น้องทั้งหมดสามคน ส่วนฉันเป็นคนโต ในขณะที่ฉันยังเด็กอยู่นั้นฉันจำได้ว่าฉันมักจะได้ไปที่ไร่นาเสมอๆ เพราะบิดามารดาเป็นชาวนาเราทำนาบนพื้นที่ของญาติ สถานะของครอบครัวไม่ค่อยดีนัก บิดามารดาอยู่ระหว่างสร้างเนื้อสร้างตัวหลังจากที่มีฉันเพิ่มขึ้นมา ฉันจำได้ว่าฉันชอบบ้านไม้หลังเล็กๆที่พวกเราอยู่กันมาก เพราะถึงพ่อแม่จะทำงานกันหนักและเหนื่อยแค่ไหน สุดท้ายเราก็จะกินข้าวพร้อมกันและเข้านอนพร้อมกันเสมอ นั่นเป็นสิ่งที่เด็กอย่างฉันไม่เคยขาดความอบอุ่นและโหยหาความรัก พ่อและแม่ปรารถนาให้ฉันได้เข้าเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆ แม้ตอนนั้นเราจะค่อนข้างอัตคัด แต่ฉันก็ได้เข้าเรียนชั้นอนุบาลที่โรงเรียนใกล้บ้าน
ช่วงชีวิตปฐมวัย
ฉันได้เข้าเรียนวัยประถมที่โรงเรียนบ้านโนนสมบูรณ์ ซึ่งเป็นโรงเรียนรัฐบาลเรียนฟรี ที่นี่ได้รับชุดนักเรียน หนังสือทุกอย่างฟรีหมด รวมทั้งจักยานยืมเรียนด้วย นอกจากค่าซื้อสมุดที่ต้องซื้อ ถ้าช่วงไหนฉันได้รับทุนโครงการอาหารกลางวันฟรี ฉันก็ไม่ต้องห่อข้าวมากินที่โรงเรียน แต่ถ้าปีไหนไม่ได้ทุนฉันก็ห่อข้าวกลางวันมากิน ฉันเดินไปโรงเรียนทุกวันเพราะโรงเรียนอยู่ใกล้บ้านเพียงแค่สองกิโลเมตร ในช่วงวัยนี้สิ่งที่ฉันภูมิใจที่สุดคือการที่พ่อไปเป็นผู้ปกครองครั้งแรกให้กับฉัน ในวันจบการศึกษาและฉันได้รับเกียรติบัตรคะแนนสูงสุดในรายวิชาภาษาอังกฤษ ภาษาไทย และสังคมศึกษา หลังจากลงมาจากเวทีสิ่งที่ฉันเห็นคือรอยยิ้มและใบหน้าที่แสดงความปลาบปลื้มใจของพ่อนั่นเป็นสิ่งที่ฉันปรารถนามากกว่ารางวัลใดๆ ทั้งสิ้น เหตุการณ์วันนั้นฉันจำติดตาและรู้สึกภูมิใจมาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้
ช่วงชีวิตมัธยมต้น
ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมต้นใกล้บ้าน ฉันรู้สึกอบอุ่นเมื่อเรียนอยู่ที่นี่ อาจจะเพราะด้วยโรงเรียนบ้านนอกทำให้ชีวิตของครูและนักเรียนแน่นแฟ้น ฉันศรัทธาที่ว่าคุณครูคือพ่อแม่ที่อยู่โรงเรียน เพื่อนฝูงล้วนมีความคิดและวิถีชีวิตที่คล้ายคลึงกัน ฉันจึงแทบไม่ต้องปรับตัวในสิ่งไหน วันหยุดเสาร์อาทิตย์ฉันก็ไปรับจ้างทำงานในไร่ ฉันชอบที่ฉันมีชีวิตแบบนี้ ที่โรงเรียนฉันมักจะเข้าร่วมกิจกรรมเกี่ยวกับการแต่งคำประพันธ์ การเขียงเรียงความอยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่ฉันได้รับรางวัลฉันมักบอกตัวเองอยู่เสมอว่ารางวัลไม่ใช่สิ่งที่การันตีว่าฉันเก่งแต่มันบ่งบอกถึงความถนัดและความชอบของตัวฉันเอง และในช่วงวัยมัธยมต้นก็เป็นที่มาของการจุดเริ่มต้นภาษาจีน ในขณะที่ฉันเริ่มชอบดูละครจีนกำลังภายใน ที่พากษ์ภาษาไทยแต่มีซับไตเติ้ลจีนขึ้นด้วย ฉันนั่งดูอยู่ทุกวันเห็นทุกวัน รู้สึกว่าตัวอักษรภาษานี้ มันสวยมาก ฉันอยากที่จะเขียนมันได้ แต่ฉันไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับภาษาจีนเลยสักอย่าง ต่อมาฉันเห็นภาษาจีนอยู่ข้างกล่องยาสีฟันที่ซื้อมาใช้ ฉันก็เอามาพับเก็บไว้และหัดเขียนตัวอักษรตามนั้นทุกๆวัน ทั้งที่ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร มีวันหนึ่งฉันเขียนไปให้เพื่อนดู และบอกว่าฉันอยากเรียนภาษาจีนนี้ เพื่อนพูดกับฉันว่า ” จะเรียนได้อย่างไร แถวบ้านเราไม่มีสอน แล้วจะไปเรียนที่ไหน มันไม่มีทางเลยนะ ”พวกเราที่เป็นเด็กบ้านนอกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภาษาต่างประเทศมากนัก นอกจากวิชาวิทย์ คณิต ฉันรู้สึกขอบคุณเพื่อนคนนี้ที่ทำให้ฉันมุมานะจากคำพูดของเธอ ชีวิตที่ไม่มีหนทางคือชีวิตที่ต้องดิ้นรนและหาหนทางให้เจอ พร้อมทั้งอยากขอบคุณอาจารย์ท่านหนึ่งที่บอกฉันว่า” หากเธอรักที่จะเรียนภาษาต่างประเทศเธอมีทางเลือกเดียวนั้นคือการเข้าไปเรียนในเมือง แต่หากเธอยอมที่จะเรียนที่นี่ต่อเธอก็มีตัวเลือกให้อย่างเดียวคือ วิทย์ คณิต ถามตัวเองดู ว่าเธอต้องการแบบไหน ” นั่นเป็นจุดพลิกผันในการตัดสินใจครั้งใหญ่ของฉัน
ช่วงชีวิตมัธยมปลาย
หลังจากความพยายามอย่างที่สุดฉันก็สอบติดที่โรงเรียนบุญวัฒนา ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ตั้งอยู่ในตัวเมือง ฉันตัดสินใจเลือกวิชาภาษาจีนเป็นสาขาหลักอย่างไม่ลังเล การใช้ชีวิตที่นี่นับเป็นการปรับตัวครั้งใหญ่ของฉัน ที่นี่ไม่มีอะไรที่คล้ายคลึงกับโรงเรียนบ้านนอกที่ฉันจากมา ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ลักษณะนิสัยและการดำเนินชีวิต ทุกอย่างล้วนแปลกตาไปหมด ฉันมาเช่าหอพักอยู่หน้าโรงเรียนมีวิทยุเครื่องหนึ่งที่ฉันเก็บตังค์ซื้อไว้เปิดฟังเป็นเพื่อนคลายเหงา มีตู้โทรศัพท์ที่อยู่หน้าหอพักเอาไว้โทรกลับเวลาคิดถึงบ้าน ฉันยอมจากบ้านมาเพื่อทำในสิ่งที่ฉันรักและสนใจ สิ่งที่ฉันทำได้คือ ตั้งใจเรียนให้สมกับที่พ่อแม่ให้โอกาสฉันมา ฉันมักจะห่อข้าวและพกน้ำไปกินที่โรงเรียนอยู่เสมอ เพราะอยากประหยัดตังค์ที่พ่อแม่ให้มา ฉันไม่เคยเรียนพิเศษเหมือนเพื่อนคนอื่นทั้งๆที่ภาษาจีนฉันก็ไม่เก่ง แต่ฉันก็พยายามท่องและฝึกฝนมันด้วยตัวฉันเอง ฉันไม่เคยนึกน้อยใจที่ฉันไม่มีโอกาสได้เพิ่มพูนความรู้นอกเวลาเรียนเหมือนเพื่อนคนอื่นเค้า แต่ฉันกลับดีใจที่ฉันได้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากับสิ่งที่พ่อแม่ให้มาได้ดีที่สุดแล้ว
ช่วงชีวิตระดับมหาวิทยาลัย
เป็นช่วงชีวิตที่ฉันได้พบเจออะไรแปลกใหม่ เป็นช่วงชีวิตที่ฉันเลือกภาษาจีนอีกครั้ง และได้เจอเพื่อนที่ชอบภาษาจีนเหมือนกัน ตอนที่เริ่มเรียนภาษาจีนที่มหาวิทยาลัย ในวิชาการออกเสียงจีน ฉันจำได้ว่าทุกครั้งที่เรียนอาจารย์จะทดสอบฝึกออกเสียงเรียงทีละคน เพื่อนส่วนใหญ่รอบเดียวก็ผ่านแล้ว แต่ของฉันหลายรอบกว่าจะผ่าน มันยากมาก จนฉันรู้สึกท้อแท้กลับไปร้องไห้ที่หอพักทุกวัน แต่ฉันก็ยืนหยัดพยายามออกเสียงพูดทุกๆวัน อยู่คนเดียว จนเพื่อนร่วมห้องถามว่า “เธอพูดอะไรอยู่ทุกวันน่ะ” และเคยมีอยู่เทอมหนึ่งเมื่อถึงเวลาสอบภาษาจีนพื้นฐาน อาจารย์จะเรียกไปนั่งสอบแล้วให้ตอบคำถามที่อาจารย์ถาม ตอนนั้นฉันงงมาก ฟังไม่รู้เรื่องว่าอาจารย์ถามว่าอะไร ฉันตอบอาจารย์ไปเพียงคำเดียวว่า 我听不懂 , 我很笨(ฉันฟังไม่เข้าใจ ฉันโง่มาก ) อาจารย์ก็เลยหยุดมองหน้าฉันแล้วพูดช้าๆ ชัดๆ ว่า .”ถ้าเธอโง่จริง ” เธอจะสอบติดที่นี่ได้อย่างไร ฉันนั่งฟังแล้วรู้สึกซึ้งใจ แม้แต่อาจารย์ยังเชื่อมั่นในตัวฉันแล้วทำไมฉันถึงไม่เชื่อมั่นในตัวเอง ฉันคิดอยู่เสมอว่าพื้นฐานภาษาจีนของฉันยังไม่ค่อยดีนักเพราะฉะนั้นฉันจะต้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

During my early life.Childhood life. I was born June 12, 1990 when the country's Thai Nakhon Ratchasima province. All three men are brothers. I was in when I was young, I remember that I always have to farm farmer parents, because as always we do on areas of relative. The status of the family is not very well. Parents are between a body created after I added up. I remember that I liked the tiny wooden house behind us is very different to their parents to work hard together and just tired? Finally, we would eat together and sleep together. That's what my kids have never lacked warmth and longing for love. My father and mother's wishes, I attend a child-like everyone else, although we are quite down and out, but I did attend the kindergarten schools close to home. Primary life spanI attend school at primary school age complete ban non-government schools, which are schools for free. The set of students. The book, everything I know is free, including student loan vehicles. In addition to the purchases of the books to buy. If the range where I get free lunch project cost. I would not want to wrap the rice comes to eat at school, but if I had not come wrapped in khaoklang-day eats. I walked to school every day because the school is located near ban just two kilometers. During this age, what I'm most proud of is that first-time parents to a father to me. For graduation, and I received the highest score card in honor of English. Thai language and social studies After you come down from the stage, what I see is smiles and faces show helps grateful father, that is what I desire more than any award. The event that day, I remember feeling came pride and persistence until today. High life span.ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมต้นใกล้บ้าน ฉันรู้สึกอบอุ่นเมื่อเรียนอยู่ที่นี่ อาจจะเพราะด้วยโรงเรียนบ้านนอกทำให้ชีวิตของครูและนักเรียนแน่นแฟ้น ฉันศรัทธาที่ว่าคุณครูคือพ่อแม่ที่อยู่โรงเรียน เพื่อนฝูงล้วนมีความคิดและวิถีชีวิตที่คล้ายคลึงกัน ฉันจึงแทบไม่ต้องปรับตัวในสิ่งไหน วันหยุดเสาร์อาทิตย์ฉันก็ไปรับจ้างทำงานในไร่ ฉันชอบที่ฉันมีชีวิตแบบนี้ ที่โรงเรียนฉันมักจะเข้าร่วมกิจกรรมเกี่ยวกับการแต่งคำประพันธ์ การเขียงเรียงความอยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่ฉันได้รับรางวัลฉันมักบอกตัวเองอยู่เสมอว่ารางวัลไม่ใช่สิ่งที่การันตีว่าฉันเก่งแต่มันบ่งบอกถึงความถนัดและความชอบของตัวฉันเอง และในช่วงวัยมัธยมต้นก็เป็นที่มาของการจุดเริ่มต้นภาษาจีน ในขณะที่ฉันเริ่มชอบดูละครจีนกำลังภายใน ที่พากษ์ภาษาไทยแต่มีซับไตเติ้ลจีนขึ้นด้วย ฉันนั่งดูอยู่ทุกวันเห็นทุกวัน รู้สึกว่าตัวอักษรภาษานี้ มันสวยมาก ฉันอยากที่จะเขียนมันได้ แต่ฉันไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับภาษาจีนเลยสักอย่าง ต่อมาฉันเห็นภาษาจีนอยู่ข้างกล่องยาสีฟันที่ซื้อมาใช้ ฉันก็เอามาพับเก็บไว้และหัดเขียนตัวอักษรตามนั้นทุกๆวัน ทั้งที่ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร มีวันหนึ่งฉันเขียนไปให้เพื่อนดู และบอกว่าฉันอยากเรียนภาษาจีนนี้ เพื่อนพูดกับฉันว่า ” จะเรียนได้อย่างไร แถวบ้านเราไม่มีสอน แล้วจะไปเรียนที่ไหน มันไม่มีทางเลยนะ ”พวกเราที่เป็นเด็กบ้านนอกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภาษาต่างประเทศมากนัก นอกจากวิชาวิทย์ คณิต ฉันรู้สึกขอบคุณเพื่อนคนนี้ที่ทำให้ฉันมุมานะจากคำพูดของเธอ ชีวิตที่ไม่มีหนทางคือชีวิตที่ต้องดิ้นรนและหาหนทางให้เจอ พร้อมทั้งอยากขอบคุณอาจารย์ท่านหนึ่งที่บอกฉันว่า” หากเธอรักที่จะเรียนภาษาต่างประเทศเธอมีทางเลือกเดียวนั้นคือการเข้าไปเรียนในเมือง แต่หากเธอยอมที่จะเรียนที่นี่ต่อเธอก็มีตัวเลือกให้อย่างเดียวคือ วิทย์ คณิต ถามตัวเองดู ว่าเธอต้องการแบบไหน ” นั่นเป็นจุดพลิกผันในการตัดสินใจครั้งใหญ่ของฉัน Early life and high schoolหลังจากความพยายามอย่างที่สุดฉันก็สอบติดที่โรงเรียนบุญวัฒนา ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ตั้งอยู่ในตัวเมือง ฉันตัดสินใจเลือกวิชาภาษาจีนเป็นสาขาหลักอย่างไม่ลังเล การใช้ชีวิตที่นี่นับเป็นการปรับตัวครั้งใหญ่ของฉัน ที่นี่ไม่มีอะไรที่คล้ายคลึงกับโรงเรียนบ้านนอกที่ฉันจากมา ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน ลักษณะนิสัยและการดำเนินชีวิต ทุกอย่างล้วนแปลกตาไปหมด ฉันมาเช่าหอพักอยู่หน้าโรงเรียนมีวิทยุเครื่องหนึ่งที่ฉันเก็บตังค์ซื้อไว้เปิดฟังเป็นเพื่อนคลายเหงา มีตู้โทรศัพท์ที่อยู่หน้าหอพักเอาไว้โทรกลับเวลาคิดถึงบ้าน ฉันยอมจากบ้านมาเพื่อทำในสิ่งที่ฉันรักและสนใจ สิ่งที่ฉันทำได้คือ ตั้งใจเรียนให้สมกับที่พ่อแม่ให้โอกาสฉันมา ฉันมักจะห่อข้าวและพกน้ำไปกินที่โรงเรียนอยู่เสมอ เพราะอยากประหยัดตังค์ที่พ่อแม่ให้มา ฉันไม่เคยเรียนพิเศษเหมือนเพื่อนคนอื่นทั้งๆที่ภาษาจีนฉันก็ไม่เก่ง แต่ฉันก็พยายามท่องและฝึกฝนมันด้วยตัวฉันเอง ฉันไม่เคยนึกน้อยใจที่ฉันไม่มีโอกาสได้เพิ่มพูนความรู้นอกเวลาเรียนเหมือนเพื่อนคนอื่นเค้า แต่ฉันกลับดีใจที่ฉันได้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากับสิ่งที่พ่อแม่ให้มาได้ดีที่สุดแล้ว Life University.เป็นช่วงชีวิตที่ฉันได้พบเจออะไรแปลกใหม่ เป็นช่วงชีวิตที่ฉันเลือกภาษาจีนอีกครั้ง และได้เจอเพื่อนที่ชอบภาษาจีนเหมือนกัน ตอนที่เริ่มเรียนภาษาจีนที่มหาวิทยาลัย ในวิชาการออกเสียงจีน ฉันจำได้ว่าทุกครั้งที่เรียนอาจารย์จะทดสอบฝึกออกเสียงเรียงทีละคน เพื่อนส่วนใหญ่รอบเดียวก็ผ่านแล้ว แต่ของฉันหลายรอบกว่าจะผ่าน มันยากมาก จนฉันรู้สึกท้อแท้กลับไปร้องไห้ที่หอพักทุกวัน แต่ฉันก็ยืนหยัดพยายามออกเสียงพูดทุกๆวัน อยู่คนเดียว จนเพื่อนร่วมห้องถามว่า “เธอพูดอะไรอยู่ทุกวันน่ะ” และเคยมีอยู่เทอมหนึ่งเมื่อถึงเวลาสอบภาษาจีนพื้นฐาน อาจารย์จะเรียกไปนั่งสอบแล้วให้ตอบคำถามที่อาจารย์ถาม ตอนนั้นฉันงงมาก ฟังไม่รู้เรื่องว่าอาจารย์ถามว่าอะไร ฉันตอบอาจารย์ไปเพียงคำเดียวว่า 我听不懂 , 我很笨(ฉันฟังไม่เข้าใจ ฉันโง่มาก ) อาจารย์ก็เลยหยุดมองหน้าฉันแล้วพูดช้าๆ ชัดๆ ว่า .”ถ้าเธอโง่จริง ” เธอจะสอบติดที่นี่ได้อย่างไร ฉันนั่งฟังแล้วรู้สึกซึ้งใจ แม้แต่อาจารย์ยังเชื่อมั่นในตัวฉันแล้วทำไมฉันถึงไม่เชื่อมั่นในตัวเอง ฉันคิดอยู่เสมอว่าพื้นฐานภาษาจีนของฉันยังไม่ค่อยดีนักเพราะฉะนั้นฉันจะต้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Life during my early
childhood. I was born on June 12, 2533 in Nakhon Ratchasima, Thailand. All three men are brothers I was the eldest of While I was a child, I remember that I always went to the field regularly. Because our parents were farmers farming the area of relatives. Status of the family, so it Between parents earn after that I added. I remember that I liked the small wooden house that we lived together. Because the parents are working hard and exhausting it. Finally, we will eat together and go to bed at the same time. That's what the kids like me never lacked warmth and longing for love. I wish my parents had enrolled as other children. Even though we are quite poor. I attended kindergarten at the school close to home
during early life
I was enrolled in the elementary school and home Nonsombun. This is a free public school teachers Here are uniform Book everything out free, Including bicycles with college loans. In addition to the purchase of books to buy. If a project where I get a free lunch. I do not have to wrap rice to eat at school. But if it does not cost me a bundle of lunch to eat. I walked to school every day, because the school is close to home, just two kilometers. In this age group the most is that I'm proud to be a parent for the first time for me. On graduation day, and I am honored for the highest score in Thailand, English and social studies courses. After coming down from the stage, what I see is a smile and a face that expressed the joy of the Father, that is what I desire more than any award of the day, I'm stuck in my head and feel proud, until to-day
life span Secondary
me. attended the middle school close to home. I feel warm when studying here. Probably because of the school's teachers and students rustic life profoundly. I believe that teachers are the parents at the school. Friends all had similar ideas and lifestyles. I do not have to adapt to anything. Weekend, I was hired to work in the fields. I like where I live now. At school, I often attend events on composing poetry. The butcher is often essay Every time I won I always tell ourselves that the prize is not all that good, but I guarantee that it speaks to the needs and preferences of my own. During the middle ages, it was the beginning of the Chinese. As I began to enjoy the Chinese martial arts drama. The narrator in Thailand, but with Chinese subtitles with. I watch it every day, every day. Feel that the characters are pretty much I want to write it. But I did not know anything about the Chinese do something. Later, I saw a Chinese toothpaste box beside purchased used. I took it and folded by writing letters every day. Either do not know what it means. One day I wrote to a friend. And say I want to learn Chinese. A friend said to me, "will teach you how. Not taught in our homes I'll go to where It does not really "We are a country boy knows nothing about foreign languages ​​too. The Diploma course I am grateful to my friend, that I dug out of her words. No way of life is the life and struggles to find a way across. And I want to thank you, the one who told me that, "If you love to learn foreign languages, she is the only option is to go to the city. But if she is willing to learn here, she has the option, only the Educational ask yourself to see if she needs me, "That was the turning point in the decision of my
lifetime, high school
after the effort. At the end I was out on the Work Experience:. The school is located in the city. I decided to choose Chinese as the main branch without hesitation. Living here is an adaptation of my time. Here, nothing similar to the traditional school where I came from. Whether a friend Habits and lifestyle Everything's eye. I rent an apartment in front of the school, the radio, the one that I keep it open to a money purchase relieve loneliness. A pay phone in front of the hostel took it back at my house. I had the house to do what I love and attention. What I do is Attitude to the way my parents to give me a chance. I always carry a packet of rice and water to eat at school all the time. Because I want to save money, parents provided. I never learned just like another friend, I'm not very good in spite of the Chinese. But I was trying to surf and practice it myself. I do not ever feel that I have the opportunity to enhance their knowledge outside the classroom as well as his friends. But I'm glad I have a life worthy of the parents to have the best and
the college life
is the life that I have found something new. Is the life I chose the Chinese again. And met friends like Chinese alike. I started learning Chinese at the University. Scholars in Chinese pronunciation I remember every semester to test pronunciation Sort by man. Most friends around as it passed. But I will pass it around so much that I feel discouraged back to the dorm cry every day. But I stand alone trying to pronounce words every day until my roommate asked. "She said nothing at all," and there is long term, one by the time the Chinese base. Teachers are called to sit the exam and then answer the questions that I asked. I was very confused I know that I said anything. I responded to a single word I say我听不懂,我很笨(I can not understand me very stupid) I stopped looking at me, then said slowly clear that. "If she's stupid," she would stick out. Here? I sit and listen and feel deeply touched. Even the teachers believed in me and why I do not believe in yourself. I always thought of my Chinese is not good, so I will have.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The beginning of my life!My childhood, I was born when the 12 June 2533 Nakhon Ratchasima in a พี่น้องทั้งหมด three. And I'm the eldest. While I was a child that I often go to the farm.The status of the family is not very good. Parents are between bee after me up? I like the small woods house we live. Because my parents work hard and tired,That's what a kid like I've never lost and longing for love. My father and I wish I was like the other kids. Even then we would rather be poor. But I got a kindergarten school near
.During early life
.I went to primary school at the school ban non complete. This is a public school students for free here to get uniform book everything free to all, including a bike borrowed study. Besides the purchase notebook to buy.I don't have to wrap the rice to eat at school. But if the year is not capital I packed lunch to eat. I walk to school every day, because the school is close to home just two kilometers.On graduation day and I get a certificate for high scores in English, Thai, and social studies.All the events of that day I feel proud of it until today and persistence
.The junior high school life!I entered the middle school near their home. I feel warm when studying here. Maybe because life of rural school teachers and students stably. I believe that the teacher, parents in school.I can hardly have to adapt to it. Weekend I go to work on the farm. I like my life like this. At school, I often participate in activities about composing. The butcher essays often.During the middle ages and it is of the Chinese. As I began to like drama China inner energy. The Pak Thai but there are subtitles chinese, too. I sit and watch every day to see every day, feeling that this language characters, it's beautiful.But I don't know anything about Chinese at all. Later, I saw the Chinese side toothpaste box buy used. I've got to write letters and folded it every day. Even though I don't know what it means.And said I want to learn Chinese. A friend said to me, "to learn how the neighborhood not teaching and studying? There's no way. "We are a country don't know anything about foreign language very much.Math. I appreciate this friend that I work hard from her words. A life without a life of struggle and find a way out. And want to thank Professor told me that. "But if she agreed to study here, you have the option to only science mathematics, ask yourself, what you want to type. "That was the turning point in a big decision in my
.The high school life!After efforts, as I got that bun watthana school. The school is located in the city. I decided to choose a main branch of Chinese without any hesitation. Life here is a big adjustment.Whether it is personality and lifestyle. Everything strange here. I rent an apartment in front of the school have a radio one machine that I save money buy listen to become friends, loosen the lonely.I leave home to do what I love and care, all I can do is Study what parents give me. I always wrapped in rice and carry water to eat at school. Because I want to save money for parents.But I try to memorize and practice it by myself. I never think that I have the chance to accumulate knowledge, part time friends like the others.
.The university level
.A life I can see something different. A life I choose Chinese again. And meet friends who like Chinese, too. When I start learning Chinese at the University in the academic pronunciation China.Most friends once passed. But my several times to pass, it is very difficult that I feel frustrated to cry at the dorm everyday. But I can stand and try to pronounce the words every day, alone until roommate said.And ever has one semester at exam time Chinese basis. The teacher will call to sit exams to answer the question, I was very confused, listen to ไม่รู้เรื่องว่า teacher ask what. I answer the teacher to one word that 我 听, 不 懂我 很 笨 (I don't understand. I'm stupid) why you quit looking at me and speak slowly, clearly."If you fool." you got here? I sit and listen and feel moved. Even the teacher still believe in me and why I don't believe in yourself.