ก่อนหน้านั้น ฉันเดินทางเข้ามาในโตเกียวเป็นครั้งแรก เพื่อทำงานเก็บค่าตั๋วเครื่องบิน เพื่อเดินทางไปอเมริกา แต่พระเจ้ากําหนดให้ฉันอยู่ต่อ คุณเข้ามาในชีวิตฉัน มาทำฉันรัก ฉันมีความรักกับคุณ และมาเปลื่ยนแปลงความคิดของฉันไปจนหมดสิ้น มันทําให้ฉันมีกําลังใจต่อสู้ ที่อยากจะอยู่ที่ญี่ปุ่นต่อไป ความรักทําให้คนตาบอด ตลอดระยะเวลา5ปี ที่เราคบกัน ถึงแม้ความรักของเราสองคนจะสุกๆดิบ หวานอม ขมกลืน ไม่เป็นดั่งใจปราถนา มีความสุขแค่ประเดี๋ยวเดียว ก็ต้องอยู่กับความเศร้า และความเหงา หลายครั้งที่ฉันต้องนอนร้องให้ ด้วยความอ้างว้างโดดเดี่ยว ไม่มีใครเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจหรือพึ่งพิงได้เลย มีเพียงความรักความคิดถึงเพียงน้อยนิดเท่านั้นจากคุณ ชีวิตไม่มีจุดหมาย ไม่น่าเชื่อว่าความรัก มันทำให้ฉันตาบอดจริงๆ ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ตอนนี้เวลาของฉันใกล้หมดลงแล้ว ฉันพยายามแล้ว ช่วงที่ผ่านมานี้ เพื่อเก็บความรู้ดีๆไว้ คุณแทบไม่มีเวลาให้ฉัน เราห่างเหินกัน ความรักความห่วงใย ได้จางหายไป คุณไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย ไม่มีเวลาให้ฉัน แม้กระทั่งวันสำคัญ คุณไม่เห็นความสำคัญในช่วงเวลาที่มีค่านี้เลย แม้เพียงน้อยนิด ไม่ได้ให้ความสุขฉัน คุณก็รู้ว่าอีกไม่นาน ฉันต้องไปจากที่นี่แล้ว คุณไม่ได้ให้ความสำคัญเลย แม้แต่น้อย ไม่ว่าฉันจะอยู่หรือตาย ข้าวของที่อยู่ที่ห้อง ฉันจะไปยังไง หรือทําอย่างไร คุณไม่คิดจะช่วยหรือให้ความสนใจเลยแม้แต่น้อย มันน่าเสียดายเวลาที่ฉันเลือกที่จะมีคุณคนเดียว เลือกที่อยากอยู่กับคุณ คุณไม่ทุกข์ร้อนใจอะไรเลย คุณไม่เห็นค่ามันเลยจริงๆ ฉันเดินทางผิด ฉันก็เลยต้อง คิดจนตัวตาย ฉันอาจจะตายก็ได้ ในบางครั้งฉันคิดอยากตาย ให้มันรู้แล้ว รู้รอดไปเลย จะได้ไม่ต้องคิดอะไรอีกต่อไป ฉันเหนื่อยเหลือเกิน ทั้งสภาพจิตรใจและร่างกายที่อ่อนล้า สุดท้ายฉันก็ไม่เหลืออะไรเลย ไม่เหลือแม้แต่ความรู้สึกที่ดี ฉันเดินทางจากไป ด้วยความแค้นฝังใจ ที่คุณได้หมอบให้กับฉัน แต่ฉันก็ยอมรับว่า คุณเป็นผู้ชายที่โชคดีมาก ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่รอคอยความรักความห่วงใยจากคุณเสมอ ไม่เคยนอกใจคุณเลยแม้แต่ครั้งเดียว รักคุณด้วยความซื่อสัตย์ รักเดียวใจเดียว ให้คุณคนเดียว ไม่ได้เผื่อใจไว้กับความเสียใจเลย รักคนผิด เดินทางผิดไปกับคนที่ไม่เห็นค่าในตัวฉัน หัวใจแทบแตกสลาย ฉันใช้เวลาอย่างไม่มีค่า ห้าปีผ่านไป ไม่น่าเลยจริงๆ กับชีวิตที่ไม่มีเป้าหมาย ฉันไม่ความสุขเลย ในเวลานี้แม้เพียงน้อยนิด