ตอนนี้ฉันอยากนอนมาก

ตอนนี้ฉันอยากนอนมาก

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Now I want to sleep much.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Now I want to sleep

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

" ไม่ ผิด ฉันรู้จักบ้านที่สี่ของแม่ที่อยู่ในเมืองศิลาขาว แต่แม่ที่สี่ได้รับการลักพาตัวโดยใครบางคน ลักพาตัวไป เข้าใจมั้ย เราพยายามที่จะหาเธอให้พบ แม่ที่สี่และน้อยซวงเอ้อ พยายามที่จะรู้สึกถึงมันสักนิด ความรู้สึกของตนอย่างรอบคอบ แม่อยู่ไหนที่สี่ ? " เยว่หยางรู้สึกว่าถ้าเสี่ยวเหวิน หลี่ หานางไม่เจอ เขาจะได้อย่างรวดเร็วระบุดินแดนความฝันของเขาและขอให้เทพธิดากระบี่สวรรค์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาต้องไปหาแม่ 4" . . . . . . . " Xiao Wen Li นิ้วยังคงชี้ไปที่ทิศทางสีขาวหินเมืองตะแบง" สวรรค์ ไม่ ไม่ ไม่ใช่หินขาวเมือง เราเพิ่งกลับมาจากทางนั้น เราอยากไปอดสุนัขช่วง คุณเห็นเทือกเขา ? แม่สี่ต้องไปที่นั่นแน่ๆ ลองนึกให้ดี และหาที่ไหนเธอ " เยว่หยาง อย่างจริงใจ วิตก" . . . . . . . " Xiao Wen Li ปิดตาของเธอ และพยายามที่จะรู้สึกสำหรับเวลานาน อย่างไรก็ตาม ในที่สุด นิ้วมือของเธอยังชี้ไปยังเมืองศิลาขาว" เราจะทำยังไงดี ? พี่ชาย ? เราจะทำยังไงดี ? " พวกเขาอยู่ในสถานการณ์ตอนนี้ แลงฮุยไท่ได้นำพวกเขาไปช่วงขณะ เสี่ยวเหวินลี่สุนัขอดรู้สึกว่าพวกเขายังอยู่ที่เมืองหินขาว" พวกเขาเป็นอย่างแท้จริงในเมืองศิลาขาว หรือพวกเขาในทางของพวกเขา มันไกลแค่ไหน ? " เยว่หยาง แสนทุกข์ ตรรกะของเขาบอกเขาว่ามันน่าจะดีที่สุดที่จะเชื่อในลางฮุยไท่ มันได้นำพวกเขาได้อย่างถูกต้องดังนั้นไกลทั้งหมด แต่เสี่ยวเหวินลี่คงไม่แกล้งเขาในเวลาแบบนี้ เธอมักจะเชื่อฟังมาก นอกจากนี้ ความรู้สึกการต่อสู้ของเธอแข็งแรงมาก และเธอก็ไม่สามารถที่จะทำให้การตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ ดังนั้น เยว่หยางรู้สึกว่าเขาควรจะเชื่อเสี่ยวเหวินลี่มากกว่ามันก็แค่ว่า เขาอาจจะทำเรื่องผิดมหันต์กับผลร้าย ถ้าเขากลับมาตอนนี้เยว่หยางกระทืบเท้าของเขา การตัดสินใจของเขาเขาตัดสินใจที่จะนำ Yue Bing กลับไปโรงเรียนเขาจึงตัดสินใจที่จะถามจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เก่าไปอดอาหารสุนัขช่วงในนามของเขาเพื่อช่วยชีวิตแม่ 4 มันคงจะดีถ้าเขาสามารถจับช้างดาว . สำหรับตัวเขาเอง เขาจะใช้การเลื่อนกลับสู่เมือง หินขาว ถ้าแม่ที่สี่ยังคงซ่อนตัวอยู่ภายในก้อนหินสีขาวเมือง มันจะดีที่สุดถ้าเขากลับมาเยว่ปิ่งตะลึง เมื่อเธอได้ยินเธอก็รีบยกย่องความคิดของเยว่หยางคนแก่เจ้าเล่ห์ Fox ไม่ได้อยู่ในโรงเรียน เยว่หยางเกือบสติแตก เขาโกรธทำลายบ้านเก่าเขี้ยวลากดินจิ้งจอก ในตอนท้าย เขาคิดว่า ถ้าเขาไม่สามารถหาครูใหญ่ ครูใหญ่ก็จะดีด้วย ในกรณีใด ๆ เขาเพียงต้องการหาคนที่แข็งแกร่งที่จะช่วยให้พวกเขาเยว่หยางรีบนำ Yue Bing และรีบวิ่งไปที่อาคารหลังเล็กซึ่งเป็นครูใหญ่มีวงกลมเวทมนตร์แปลกๆ เสา และเขาวงกตที่ทำจากไม้อย่างดีของเยว่หยางปิดกั้นเส้นทางถูกตัดถ้าเป็นในเวลาปกติ มันก็ไม่ยากที่จะผ่านมันแต่เว่ ยังไม่ได้มีเวลาที่จะเดินรอบบุช . . .เขาก็ไม่สนใจและระเบิดพลัง ทำลายทุกอย่างในเส้นทางตรงไปที่เขา เขาทิ้งเยว่ปิ่งข้างนอกเขาระเบิดไปข้างหน้าตลอด เปลี่ยนสถานที่ทั้งภายนอกอาคารหลังเล็กกลับหัวระหว่างทางไปที่ชั้นสอง เขาก็พบว่ามีการเพิ่มแรงดันผลักเขาลง ซึ่งในแต่ละขั้นตอน เมื่อเขาไปถึงชั้นสอง ความดันที่แข็งแกร่งกว่าชั้นล่างเกือบสิบครั้ง เยว่หยาง โคตรตกใจเลย ดูเหมือนอาจารย์ใหญ่นี่ ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างไรก็ตาม เยว่หยางก็ไม่ได้สนใจมาก เมื่อเขาไม่สามารถเปิดประตู เขาก็เอาของเขาออกมา ฮีจินวิเศษดาบและฟันเปิดประตูอย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับการป้อนมิราจกลับแล้ว เขาไม่สามารถฟันประตู เหมือนมีช่องว่างมิติครึมป้องกันหลักของห้องในชั้นสอง" มันจึงยากที่จะพบครูใหญ่ " เยว่หยางโกรธ เขาจะใช้แรงโดยกำเนิดของเขาและทำลายสถานที่ของมิตินี้ เช่นเดียวกับที่เขาเลี้ยงของเขาฮุยจินวิเศษดาบอย่างดุร้าย และกำลังจะปล่อยพลังโดยธรรมชาติของเขาที่จะทำลายช่องว่างมิติ ทันใดนั้นเสียงที่อ่อนโยนมาก ทั้ง " ไททัน , นักเรียน , คุณต้องการอะไร ? " เยว่หยางก็รู้สึกกดดัน ก็หายไป ร่างกายของเขาดะล้มไปข้างหน้า ล้มลงกับพื้นเมื่อเขายกศีรษะของเขา เขารู้สึกว่ามีบางผู้หญิงดูถูกโต๊ะของเธออย่างรวดเร็วเขียนอะไรสักอย่างของเธอ ผมยาวสีดำไหลลงที่ราบเรียบเหมือนน้ำตก ครอบคลุมเกือบครึ่งของใบหน้าเธอเยว่หยางได้แต่ดูเรียบเนี้ยบของเธอ จากมุมที่เขามองไม่เห็นหน้าของเธออย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม จากผิวขาวจั๊วะของเธอ และละเอียดอ่อน มือ เยว่หยางอาจจะรู้สึกว่าอารมณ์มันแตกต่างจากคนอื่น ๆ เธอแค่เหมือนลำต้นของกล้วยไม้ขาว สะอาด และสูงส่ง .เธอให้ความรู้สึกแบบคนมีการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ทั้งสงบและบริสุทธิ์ เธอเหมือนอมตะเพียวภาพวาดที่ไม่รำคาญตัวเองด้วยสามัญ folks ทรู