บทที่6 ยิ่งนานยิ่งรู้สึก น้อยหรือจร

บทที่6 ยิ่งนานยิ่งรู้สึก
น้อยหรือจริงใจเข้ามาทำงานกับโจสันได้เกือบ2เดือนแล้ว น้อยจะดูแลเรื่องเสื้อผ้าที่โจสันต้องใส่ไปทำงานทุกวัน ทำอาหารเช้าและอาหารเย็นรอเจ้านายกลับมากิน ดูแลความเรียบร้อยในบ้านทั้งหมด จนตอนนี้เริ่มคุ้นเคยกับบ้านของเขา และก็ตัวของโจสัน เมื่อก่อนโจสันจะไม่ค่อยกลับบ้านมักจะนอนค้างคืนที่ทำงานเพื่อความสะดวกในการเดินทาง แต่หลังๆมาเนี่ยโจสันกลับบ้านทุกวัน วันไหนทำงานประชุมเลิกดึกก็ยังจะขับรถกลับมาบ้าน วันนี้ก็เช่นกันโจสันเลิกงานก็ประมาณ5ทุ่มแล้วขับรถกลับถึงบ้านก็ประมาณ1ชั่วโมง “ทำไมเราต้องขับรถกลับบ้านมาทุกวันด้วยว่ะ เมื่อก่อนนอนที่ทำงานแทบทุกวัน” โจสันพูดกับตัวเองพร้อมกับคิดถึงหน้าของน้อย เด็กหนุ่มคนที่เป็นลูกจ้างของเขา “นี่เราบ้าไปแล้วจะไปคิดถึงไอ่น้อยมันทำไม ไม่น่ะ ฉันชอบผู้ชายหรอ ไม่ใช่หรอกฉันชอบผู้หญิง แต่ก็น่ะ ทำไมเวลาเจอผู้หญิงคนอื่นถึงรู้สึกตื่นเต้นเลยว่ะ แต่ทำไมเวลาอยู่กับไอ่น้อยตื่นเต้นทุกครั้งเลย เฮ้ยยย!!ไม่จริงฉันจะชอบผู้ชายไม่ได้ ใครรู้อายเขาตายเลย” โจสันคิดอย่างกังล จนขับรถมาถึงบ้านเห็นไฟในบ้านปิดอยู่ “ผิดปกติแหะ น้อยไปไหน ปกติไฟต้องเปิดนิ” โจสันลงจากรถและเดินเข้าไปไปอย่างสงสัย และพอก้าวขาผ่านประตูบ้านก็มีเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดดังขึ้น พร้อมเค้กก้อนเล็กจุดเทียนปักอยู่ โจสันทำหน้างง เกิดอะไรขึ้นแล้วเขาหายสงสัยเมื่อน้อยพูดขึ้นว่า “สุขสันต์วันเกิดเจ้านาย มีความสุขมากๆน่ะครับ” คชาก็ร่วมอวยพรวันเกิดให้เจ้านายเขา “มีความสุขมากๆน่ะครับคุณโจ และก็มีแฟนได้แล้ว ฮ่าๆ” โจสันเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็คิดได้ว่าวันนี้วันเกิดเขานิ นี่เขาทำงานจนลืมวันเกิดตัวเองเลยหรอ กี่ปีแล้วน่ะที่ลืมมันไป ไม่ได้กินเค้กเป่าเทียนนานเท่าไรแล้ว “อธิฐานแล้วเป่าเทียนเลยครับเจ้านาย” โจสันมองหน้าคนถือเค้ก ไอ่นี่มันจะน่ารักไปน่ะ เอะ!!ไม่ได้น่ะเราห้ามชอบมัน ไม่ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายยย โจสันคิดแบบนั้นก็ทำหน้าบึ้งพร้อมพูดเสียงดัง “นี่ทำอะไรไร้สาระกัน ทำไมยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ไม่ทำงานกันรึไง” โจสันพูดด้วยน้ำเสียงตะคอกใส่ แล้วเดินผ่านไปเข้าห้องของเขา น้อยหรือจริงใจก้มมองดูเค้กก้อนเล็กที่แม้แต่เทียนก็ยังไม่ได้เป่า เธอจึงเป่ามันเองและขอพรแทนโจสัน “ขอให้เจ้านายมีความสุขในทุกๆวัน” คชาเมื่อเห็นโจสันโกรธก็รู้สึกงงกับเหตุการณ์ว่าพวกเขาทำไรผิด และก็นึกเห็นใจน้อยที่ทำหน้าเศร้าที่โดนคุ “ไม่ต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้น นายควรจะชินกับอารมณ์ของเจ้านายน่ะ สงสัยวันนี้คงอารมณ์ไม่ดี อย่าใส่ใจเลยไปนอนเถอะ” คชาปลอบใจน้อยที่ทำหน้าเศร้า “ครับ” น้อยตอบพร้อมกับขึ้นไปนอน เมื่อน้อยหรือจริงใจขึ้นมาถึงน้อยก็ร้องไห้ออกมา “นี่ฉันทำอะไรผิด ฉันก็แค่อยากให้เขาได้เป่าเทียนเค้กในวันเกินของเขา ฉันผิดหรอ” จริงใจร้องไห้ออกมาเบาๆนานเท่าไรไม่รู้จนมีเสียโทรศัพท์ดังขึ้น “ฮัลโล ใครครับ” ปลายสายตอบกลับมาเสียงใส “นี่ฉันเองเพื่อนรักเธอไงหายไปเลยน่ะ ไม่ติดต่อฉันเลยรู้ไหมคิดถึงเธอมาก เธอสบายดีไหม แล้วทำไมเสียงเหมือนเธอร้องไห้เลย เป็นอะไรรึเปล่าจริงใจ” จริงใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนรักโทรมาก็อยากระบายความทุกข์ให้ฟังแต่ด้วยเวลาที่ดึกแล้ว พรุ่งนี้เธอต้องตื่นเช้าด้วยเลยบอกเพื่อนรักว่าพรุ่งนี้ว่างแล้วจะโทรกลับไป และเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เธอฟัง เมื่อเพื่อนรักได้ยินก็วางสายไปพร้อมบอกฝันดีจริงใจแล้วเข้านอน
เช้าวันต่อมาโจสันกับน้อยหรือจริงใจแทบไม่คุยกันเลย บ้านกลายเป็นบ้านที่เงียบ โจสันก็ทำงานอยู่ในห้องทำงานของเขา น้อยหรือจริงใจก็ทำงานของเธอไปอย่างเงียบๆจนเริ่มเย็นน้อยหรือจริงใจออกไปซื้อของที่ตลาดเพื่อมาทำอาหารเย็นให้โจสันทานเหมือนทุกๆวัน ระหว่างนั้นมีผูหญิงมากดกริ่งหน้าประตูบ้านและบ้านที่ตอนนี้มีแตโจสันก็ต้องออกมาเปิดประตูให้แขกผู้มาเยือน “มาหาใครครับ”โจสันถามออกไป “มาหาจริง... เอ่อ น้อยค่ะ เขาอยู่ไหมค่ะ” ผู้หญิงผู้มาเยือนถามออกไป “อ่อ น้อยหรอกออกไปตลาด อีกสักพักคงกลับ” โจสันตอบ และถามต่อ “คุณเป็นใคร เป็นอะไรกับน้อยครับ ผมเป็นเจ้าของบ้านและเป็นเจ้านายของน้อย” “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อน....เอ่อ แฟนของน้อยค่ะ วันนี้ฉันมาหาเขาเพราะคิดถึงเขาไม่ได้เจอกันนานแล้วค่ะ ถ้าไม่รบกวนฉันของเข้าไปนั่งรอเขาได้ไหมค่ะ” โจสันเมื่อได้ยินประโยคที่ผู้หญิงคนนี้พูดก็เกิดอาการตกใจ นี่ไอ่น้อยมีแฟนแล้วหรอ มีแฟนแล้ว มีแฟนแล้ว ทำไมฉันต้องรู้สึกเจ็บปวดด้วย ไม่ฉันไม่ได้ชอบผู้ชาย “คุณค่ะได้ยินที่ฉันพูดไหมค่ะ” “ครับๆได้ครับเชิญ” โจสันเชิญแฟนของน้อยเข้าไปให้ไปนั่งรอในสวนหลังบ้าน น้อยหรือจริงใจกลับมาจากซื้อของที่ตลาดเดินเข้าบ้านมาก็เจอกับเจ้านายที่หน้าตาไร้ความรู้สึก “แฟนนายมาหา รออยู่ที่สวนหลังบ้าน” โจสันพูดจบก็เดินกลับเข้าไปห้องทำงานของเขา จริงใจหรือน้อยทำหน้างง ใครแฟนเรา เรามีแฟนตอนไหน คิดอย่างสงสัยพลางเดินไปสวนหลังบ้านและพอเห็นหน้าเพื่อนรักก็เข้าใจเรื่องราวทุกอย่างทันที ทั้งสองเจอกันก็เข้ากอดกันทันทีด้วยความคิดถึง “มาได้ไงเนี่ย” จริงใจถามเพื่อนรัก “ก็นั่งแท็กซี่มาสิ คิดถึงจังเลย มีเรื่องไรเล่ามาเลยน่ะ” เพื่อนรักถามจริงใจทันที แล้วทั้งสองก็พากันนั่งคุย “เพื่อนรักฉันว่าฉันชอบเจ้านายตัวเองว่ะ แต่ฉันรู้ว่าฉันกับเขาต่างกันมา เขาคงไม่ชอบฉันหรอก รักครั้งนี้ของฉันมันทำไมเจ็บแบบนี้ และอีกไม่นานฉันก็คงเลิกทำงานนี้เพราะบริษัทที่ฉันไปสมัครงานเข้ารับฉันเข้าทำงานแล้ว และจะให้ฉันไปอยู่สาขาที่ต่างประเทศ เพื่อนรักฉันคงคิดถึงเขามากแน่ๆเลย หลังจากนี้ฉันกับเขาเราคงไม่เจอกันอีกแล้ว” จริงใจระบายความรู้สึกออกมากับเพื่อนรัก เพื่อนรักรู้สึกสงสารเพื่อนเป็นอย่างมาก ได้แต่กอดปลอบใจ “นี่จริงใจเธอควรตัดใจน่ะ ฉันไม่อยากเห็นเธอเสียใจ เธออย่าลืมสิตอนนี้เธอปลอมเป็นผู้ชายอยู่ อีกอย่างเธออยากให้เจ้านายเธอชอบเธอที่เป็นผู้ชายแบบนี้หรอ เราจากไปแบบเงียบๆดีแล้ว ฉันอยู่ข้างเธอเสมอน่ะ” เพื่อนรักนั่งปลอบใจจริงใจ โดยเอามือสองช้างของเธอประกบแก้มจริงใจไว้พร้อมส่ายหน้าของจริงใจไปมา จริงใจก็หัวเราะออกมากับการกระทำของเพื่อนรัก “ฮ่าๆๆ ขอบใจน่ะเพื่อนรักที่อยู่ข้างใจตลอด” จริงใจจับมือเพื่อนรักมากุมไว้เพื่อแสดงความขอบคุณ เหตุการณืทั้งหมดอยู่ในสายตาของโจ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Chapter 6 Even more impressive for a long time. น้อยหรือจริงใจเข้ามาทำงานกับโจสันได้เกือบ2เดือนแล้ว น้อยจะดูแลเรื่องเสื้อผ้าที่โจสันต้องใส่ไปทำงานทุกวัน ทำอาหารเช้าและอาหารเย็นรอเจ้านายกลับมากิน ดูแลความเรียบร้อยในบ้านทั้งหมด จนตอนนี้เริ่มคุ้นเคยกับบ้านของเขา และก็ตัวของโจสัน เมื่อก่อนโจสันจะไม่ค่อยกลับบ้านมักจะนอนค้างคืนที่ทำงานเพื่อความสะดวกในการเดินทาง แต่หลังๆมาเนี่ยโจสันกลับบ้านทุกวัน วันไหนทำงานประชุมเลิกดึกก็ยังจะขับรถกลับมาบ้าน วันนี้ก็เช่นกันโจสันเลิกงานก็ประมาณ5ทุ่มแล้วขับรถกลับถึงบ้านก็ประมาณ1ชั่วโมง “ทำไมเราต้องขับรถกลับบ้านมาทุกวันด้วยว่ะ เมื่อก่อนนอนที่ทำงานแทบทุกวัน” โจสันพูดกับตัวเองพร้อมกับคิดถึงหน้าของน้อย เด็กหนุ่มคนที่เป็นลูกจ้างของเขา “นี่เราบ้าไปแล้วจะไปคิดถึงไอ่น้อยมันทำไม ไม่น่ะ ฉันชอบผู้ชายหรอ ไม่ใช่หรอกฉันชอบผู้หญิง แต่ก็น่ะ ทำไมเวลาเจอผู้หญิงคนอื่นถึงรู้สึกตื่นเต้นเลยว่ะ แต่ทำไมเวลาอยู่กับไอ่น้อยตื่นเต้นทุกครั้งเลย เฮ้ยยย!!ไม่จริงฉันจะชอบผู้ชายไม่ได้ ใครรู้อายเขาตายเลย” โจสันคิดอย่างกังล จนขับรถมาถึงบ้านเห็นไฟในบ้านปิดอยู่ “ผิดปกติแหะ น้อยไปไหน ปกติไฟต้องเปิดนิ” โจสันลงจากรถและเดินเข้าไปไปอย่างสงสัย และพอก้าวขาผ่านประตูบ้านก็มีเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดดังขึ้น พร้อมเค้กก้อนเล็กจุดเทียนปักอยู่ โจสันทำหน้างง เกิดอะไรขึ้นแล้วเขาหายสงสัยเมื่อน้อยพูดขึ้นว่า “สุขสันต์วันเกิดเจ้านาย มีความสุขมากๆน่ะครับ” คชาก็ร่วมอวยพรวันเกิดให้เจ้านายเขา “มีความสุขมากๆน่ะครับคุณโจ และก็มีแฟนได้แล้ว ฮ่าๆ” โจสันเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็คิดได้ว่าวันนี้วันเกิดเขานิ นี่เขาทำงานจนลืมวันเกิดตัวเองเลยหรอ กี่ปีแล้วน่ะที่ลืมมันไป ไม่ได้กินเค้กเป่าเทียนนานเท่าไรแล้ว “อธิฐานแล้วเป่าเทียนเลยครับเจ้านาย” โจสันมองหน้าคนถือเค้ก ไอ่นี่มันจะน่ารักไปน่ะ เอะ!!ไม่ได้น่ะเราห้ามชอบมัน ไม่ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายยย โจสันคิดแบบนั้นก็ทำหน้าบึ้งพร้อมพูดเสียงดัง “นี่ทำอะไรไร้สาระกัน ทำไมยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ไม่ทำงานกันรึไง” โจสันพูดด้วยน้ำเสียงตะคอกใส่ แล้วเดินผ่านไปเข้าห้องของเขา น้อยหรือจริงใจก้มมองดูเค้กก้อนเล็กที่แม้แต่เทียนก็ยังไม่ได้เป่า เธอจึงเป่ามันเองและขอพรแทนโจสัน “ขอให้เจ้านายมีความสุขในทุกๆวัน” คชาเมื่อเห็นโจสันโกรธก็รู้สึกงงกับเหตุการณ์ว่าพวกเขาทำไรผิด และก็นึกเห็นใจน้อยที่ทำหน้าเศร้าที่โดนคุ “ไม่ต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้น นายควรจะชินกับอารมณ์ของเจ้านายน่ะ สงสัยวันนี้คงอารมณ์ไม่ดี อย่าใส่ใจเลยไปนอนเถอะ” คชาปลอบใจน้อยที่ทำหน้าเศร้า “ครับ” น้อยตอบพร้อมกับขึ้นไปนอน เมื่อน้อยหรือจริงใจขึ้นมาถึงน้อยก็ร้องไห้ออกมา “นี่ฉันทำอะไรผิด ฉันก็แค่อยากให้เขาได้เป่าเทียนเค้กในวันเกินของเขา ฉันผิดหรอ” จริงใจร้องไห้ออกมาเบาๆนานเท่าไรไม่รู้จนมีเสียโทรศัพท์ดังขึ้น “ฮัลโล ใครครับ” ปลายสายตอบกลับมาเสียงใส “นี่ฉันเองเพื่อนรักเธอไงหายไปเลยน่ะ ไม่ติดต่อฉันเลยรู้ไหมคิดถึงเธอมาก เธอสบายดีไหม แล้วทำไมเสียงเหมือนเธอร้องไห้เลย เป็นอะไรรึเปล่าจริงใจ” จริงใจเมื่อรู้ว่าเพื่อนรักโทรมาก็อยากระบายความทุกข์ให้ฟังแต่ด้วยเวลาที่ดึกแล้ว พรุ่งนี้เธอต้องตื่นเช้าด้วยเลยบอกเพื่อนรักว่าพรุ่งนี้ว่างแล้วจะโทรกลับไป และเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เธอฟัง เมื่อเพื่อนรักได้ยินก็วางสายไปพร้อมบอกฝันดีจริงใจแล้วเข้านอน เช้าวันต่อมาโจสันกับน้อยหรือจริงใจแทบไม่คุยกันเลย บ้านกลายเป็นบ้านที่เงียบ โจสันก็ทำงานอยู่ในห้องทำงานของเขา น้อยหรือจริงใจก็ทำงานของเธอไปอย่างเงียบๆจนเริ่มเย็นน้อยหรือจริงใจออกไปซื้อของที่ตลาดเพื่อมาทำอาหารเย็นให้โจสันทานเหมือนทุกๆวัน ระหว่างนั้นมีผูหญิงมากดกริ่งหน้าประตูบ้านและบ้านที่ตอนนี้มีแตโจสันก็ต้องออกมาเปิดประตูให้แขกผู้มาเยือน “มาหาใครครับ”โจสันถามออกไป “มาหาจริง... เอ่อ น้อยค่ะ เขาอยู่ไหมค่ะ” ผู้หญิงผู้มาเยือนถามออกไป “อ่อ น้อยหรอกออกไปตลาด อีกสักพักคงกลับ” โจสันตอบ และถามต่อ “คุณเป็นใคร เป็นอะไรกับน้อยครับ ผมเป็นเจ้าของบ้านและเป็นเจ้านายของน้อย” “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อน....เอ่อ แฟนของน้อยค่ะ วันนี้ฉันมาหาเขาเพราะคิดถึงเขาไม่ได้เจอกันนานแล้วค่ะ ถ้าไม่รบกวนฉันของเข้าไปนั่งรอเขาได้ไหมค่ะ” โจสันเมื่อได้ยินประโยคที่ผู้หญิงคนนี้พูดก็เกิดอาการตกใจ นี่ไอ่น้อยมีแฟนแล้วหรอ มีแฟนแล้ว มีแฟนแล้ว ทำไมฉันต้องรู้สึกเจ็บปวดด้วย ไม่ฉันไม่ได้ชอบผู้ชาย “คุณค่ะได้ยินที่ฉันพูดไหมค่ะ” “ครับๆได้ครับเชิญ” โจสันเชิญแฟนของน้อยเข้าไปให้ไปนั่งรอในสวนหลังบ้าน น้อยหรือจริงใจกลับมาจากซื้อของที่ตลาดเดินเข้าบ้านมาก็เจอกับเจ้านายที่หน้าตาไร้ความรู้สึก “แฟนนายมาหา รออยู่ที่สวนหลังบ้าน” โจสันพูดจบก็เดินกลับเข้าไปห้องทำงานของเขา จริงใจหรือน้อยทำหน้างง ใครแฟนเรา เรามีแฟนตอนไหน คิดอย่างสงสัยพลางเดินไปสวนหลังบ้านและพอเห็นหน้าเพื่อนรักก็เข้าใจเรื่องราวทุกอย่างทันที ทั้งสองเจอกันก็เข้ากอดกันทันทีด้วยความคิดถึง “มาได้ไงเนี่ย” จริงใจถามเพื่อนรัก “ก็นั่งแท็กซี่มาสิ คิดถึงจังเลย มีเรื่องไรเล่ามาเลยน่ะ” เพื่อนรักถามจริงใจทันที แล้วทั้งสองก็พากันนั่งคุย “เพื่อนรักฉันว่าฉันชอบเจ้านายตัวเองว่ะ แต่ฉันรู้ว่าฉันกับเขาต่างกันมา เขาคงไม่ชอบฉันหรอก รักครั้งนี้ของฉันมันทำไมเจ็บแบบนี้ และอีกไม่นานฉันก็คงเลิกทำงานนี้เพราะบริษัทที่ฉันไปสมัครงานเข้ารับฉันเข้าทำงานแล้ว และจะให้ฉันไปอยู่สาขาที่ต่างประเทศ เพื่อนรักฉันคงคิดถึงเขามากแน่ๆเลย หลังจากนี้ฉันกับเขาเราคงไม่เจอกันอีกแล้ว” จริงใจระบายความรู้สึกออกมากับเพื่อนรัก เพื่อนรักรู้สึกสงสารเพื่อนเป็นอย่างมาก ได้แต่กอดปลอบใจ “นี่จริงใจเธอควรตัดใจน่ะ ฉันไม่อยากเห็นเธอเสียใจ เธออย่าลืมสิตอนนี้เธอปลอมเป็นผู้ชายอยู่ อีกอย่างเธออยากให้เจ้านายเธอชอบเธอที่เป็นผู้ชายแบบนี้หรอ เราจากไปแบบเงียบๆดีแล้ว ฉันอยู่ข้างเธอเสมอน่ะ” เพื่อนรักนั่งปลอบใจจริงใจ โดยเอามือสองช้างของเธอประกบแก้มจริงใจไว้พร้อมส่ายหน้าของจริงใจไปมา จริงใจก็หัวเราะออกมากับการกระทำของเพื่อนรัก “ฮ่าๆๆ ขอบใจน่ะเพื่อนรักที่อยู่ข้างใจตลอด” จริงใจจับมือเพื่อนรักมากุมไว้เพื่อแสดงความขอบคุณ เหตุการณืทั้งหมดอยู่ในสายตาของโจ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Chapter 6 even longer feel
little or sincerity to work with Joe's been almost two months ago. Few would care about Joe's clothes to wear to work every day. Breakfast and dinner waiting for the boss to eat. Duty on all homes Until now had become accustomed to his house. It's Joe's When Joe's will not go home often sleep overnight at work to ease the journey. But after I came back to Joe's house every day. Day working meeting broke up late, it will also drive back home. Today, too, Joe's work was about 5 pm and drove back to the house, about 1 hour. "Why do we have to drive back and forth every day with him. I used to sleep at work almost every day, "Joe Jackson said to myself, with little thought of. A young man who was his employee. "Here we go crazy to miss it, why not cough less, I love men too. No, I like it, but it's why I was excited to meet the other girls too. But why is the ice time a little excited every time. FSU an unreal !! I would not like men. Who knew he was really shy, "Joe's thinking in Cancun. I ran into the house lights in the house off, "wait a little unusual to have regular fire must open new" Joe's out of the car and went to the suspect. I stepped through the door and there was loud singing happy birthday. Cake with a candle stuck. Joe Johnson made ​​the puzzling What happens when they least suspect it said. "Happy birthday boss Enjoyed very much, "Kacha was engaged to the boss his birthday. "Happy, very much, Joe. I have a boyfriend now lol "Joe's when I knew what was happening, it was thought that his new birthday today. Here he worked until I just forget her birthday. How many years have I forgotten them. Do not eat cake candle blown long ago. "I pray, then blow out the candles boss" Joe was looking at the cake. This guy is cute to me. MIE !! Can not we do not like it. I do not like the guy either. Joe's idea was scowling and talking loudly. "It's ridiculous together. Why has not sleep I do not work I do, "Joe Jackson said in a voice shouted. Then he went to his room. Bent or less sincere look at even smaller cake candles, it has not blown. She blew it and pray instead of Joe Johnson. "Let your boss happy every day," Kacha when Joe was angry, he was puzzling to the event that they do wrong. And I do feel a little sad that my reservation. "I do not need that. You should be familiar with the mood of the boss. No doubt today's bad mood. Do not go to sleep attentive "Kacha soothe touchy made ​​sad" but "with a little more sleep. When it comes to more or less sincere wept. "I am doing something wrong I just want him to blow out the candles on his cake today than I'm wrong "sincere crying out gently, how long do I have to lose your phone rings:" Hello I am, "replied the voice call. "This is my best friend, she just lost it. Do not contact me yet know much about her, sounds like her then why are you crying yet. What is too sincere "when we know that the friend would call me to vent, but by the time late. I had to wake up tomorrow morning with my friends told me that I would call back empty. And a story that happened to her. When friends heard the call to say good going to bed and
the next morning, Joe was sincere with little or virtually no talk yet. The quiet house becomes a home Joe Johnson was working in his office. Or less sincere was her work quietly until dinner or going out shopping at the market to come to dinner, Joe's was like every day. Then there are those women between the front door and ring the bell at home now, but Joe Johnson had to leave the door open to visitors. "I seek?" Joe was asked to "come true ... Well, at least he is not me," a visitor asked out, "Oh, just a little out of the market. He returned a few minutes, "Joe's answer and asked" Who are you a little something about it. I own a house and a little boss, "" Hello, my friend .... um. Fans of little help Today I come to him because they think he has not seen each other for it. If not disturb my seat waiting for him to write "Joe's when I heard the woman say the sentence was a shock. This cough less a girlfriend and I have a girlfriend and a boyfriend, why do I have to feel the pain too. I do not like men "You have heard me talk about it," "I have not invited" Joe was invited into a little fan to sit in the backyard. Or going back home from shopping at the market, he was met with a boss who looks unemotional "girlfriend came to wait in the backyard," Joe Johnson finished went back into his office. Sincere or less do we think we have just had a boyfriend now. I think I may go to the backyard and I saw friends I understood everything immediately. The two met, he embraced it with nostalgia. "I have something like a" sincere friend asked. "It's a cab to think about what I'm told to do" sincere friend asked immediately. Both of them were sitting. "I love my boss that I like myself too. But I know I'm different from him. He would not like me It's why I love this time of pain now. And before long, I would quit my job because the company I work had already received. And will allow me to live in a foreign country. Dear friends, I miss him so much yet. After this, I'm with him, we would not see each other again, "sincere feeling drained out with friends. I feel sorry for my friends as well. But embracing the Console "This sincere she should stop it. I do not want to see her regret Do not forget her now that she is a fake. She also wants her boss she likes this guy really is. We then went away quietly. I was always beside her "dear friend sitting sincere consolation. By the elephant used her opposite cheek sincerely held along the lines of going back and forth. Sincere laughed out acts of love "LOL Thanks, dear friend beside me as a" sincere friend to hold hands to show their gratitude. Because all the blame in the eyes of Joe.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Chapter 6 but longer feel
.Or sincere joined Jose it almost 2 months. To take care of Little Joe ridge to put the clothes to work every day. Breakfast and dinner waiting for the boss to eat. Take care of you in the house.And body of Jose. When Joe สันจ not quite go home often stay the night at work to ease of travel. But lately this Joson home every day. Day work meeting late still driving back home."Why do we have to drive back home every day. Before sleeping at work every day. " Joson said to himself, along with Miss page of less. Young people are employed. We're going to miss you "is less it why not?Not that I like a girl, but, why when you see other women feel excited. But why did time with you a little excited every time. Hey!!No I like a man who knows not ashamed to die "Joson think worries that drive comes home see the fire in the house off." the wrong change. At least go. Normal power to open "Joson out of the car and walked to the suspect.With a small cake candles, embroidery, Joson looks confused. What happened then him wondering when น้อยพูดขึ้นว่า. "Happy birthday, boss, very happy." Gajah join the birthday for his boss. "Happy are you, Joe.Ha ha "Joson when know what realized that his birthday today. Here he worked until you forget my birthday? How many years that forget not eat cake candles how long. "Make a wish and blow out the candles, boss."This is cute, huh?!Can't we don't like it. I do not like a man! Joson think that frown and speak loudly. "What nonsense. Why not sleep. Tomorrow don't work?" Joson said with a voice yelled at.