คำกล่าวที่ผมไม่รู้สึกเห็นด้วยมากที่

คำกล่าวที่ผมไม่รู้สึกเห็นด้วยมากที่สุดคือ ”คนเราเก่งได้แค่เรื่องเดี่ยวเท่านั้น” ผมเคยเห็นผู้คนมากมายที่เก่งมากกว่าด้านเดียว แต่เนื่องจากหน้าที่การงานในสังคม อนุญาตให้ใช้ได้เพียงด้านเดียว หากคุณเลือกสิ่งหนึ่ง ความสามารถอีกด้านก็จะถูกบดบังไป แม้บางอย่างนั้นน่าจะดูเก่งกว่า แต่กลับถูกหัวเราะเยาะว่าเป็นแค่มือสมัครเล่นไป แม้นี้อาจดูไม่ใช้เรื่องส่วนตัวอย่างที่หลายท่านคาดหวังไว้ แต่นี้อาจเป็นสิ่งเดียวในชีวิตของผมที่สามารถเขียนได้ข้อคิด ซึ่งน่าจดจำที่สุดในปัจจุบัน ผมขอเตือนว่า”โปรดเก็บสติขอท่านไว้กับตัว สิ่งต่อไปนี้จะพาท่านไปไกลแสนไกลสุดคาดได้”
งานอดิเรกที่ผมรู้สึกประทับไจมากที่สุด ตั้งแต่เกิดมาจนปัจจุบันคือ การอ่านและเขียนหนังสือด้วยตนเอง แต่คงยกเว้นสำหรับบทกวีต่างๆ ที่ผมเขียนไม่ได้น้ำไม่ได้เนื้อเอาเสียเลย ครั้งแรกที่ผมเริ่มอ่านหนังสือต้องนับกลับไปประมาณปีที่ผมเริ่มขึ้นเรียนชั้นประถมศึกษาปี ๒ มีวิขาบังคับหนึ่งที่ผมยังคงจำได้อยู่คือวิชาห้องสมุด ถ้าจำไม่ผิดแล้วภารกิจของเราคือการไปอ่านหนังสืออะไรก็ได้ในห้องสมุด แล้วเติมคำตอบลงไปในใบงาน ๑ แผ่นต่อคาบ ซึ่งเอาเข้าจริงผม กับเพื่อนร่วมห้องก็ช่วยกันเขียนลงไป ที่นั้นเป็นที่ๆมีเวลาว่างมากพอ และทุกคนพร้อมจะคุยกับผมอย่างสบายใจที่สุด
แม้ผมจำไม่ได้ว่าผมพูดอะไรกับใคร ผมก็จำหนังสือได้เกือบทุกเล่มที่เคยอ่าน และไม่เคยอ่าน จนถึงปัจจุบันนี้ผมก็ยังอ่านหลายๆเรื่องที่เคยมีอยู่ที่ห้องสมุด เช่น  ลอร์ด ออฟ เดอะ ริงค์ ทั้งสามเล่มที่อ่านจบไป กับ ตำนานแห่งซิลมาริล ตำนานไม่รู้จบ และ ฮอบบิท ที่กำลังอ่านอยู่ เป็นต้น ทั้งหมดนี้ล้วนสร้างแรงบันดาลใจมากกว่าหนังสือเล่มไหนๆ ที่เคยมี เหมือนเป็นการเติมเต็มชีวิตในวัยเด็กของผมที่หายไป
และจากงานอดิเรกนั้น ได้นำผมมาสู่การเข้าชมรม “สโมสรยุวกวีแห่งสาธิตจุฬาฯ” ผมเรียกสั้นๆว่า ชมรมนักเขียน เริ่มแรกนั้น ได้มีเพื่อนร่วมรุ่นของผมได้ก่อตั้งมันขึ้นปีนี้เป็นปีแรก ด้วยความเร่งด่วนต้องเลือกเพราะไม่เคยมีชมรม ผมเห็นว่าความสนิทกับเพื่อนจะช่วยผม จากการแต่งกาพย์กลอนที่ผมไม่เคยสนิทชิดเชื้อ แต่หลังจากที่ผมเข้าไปก็มีงานให้เขียนงานเกี่ยวกับอะไรก็ได้ ๑งานต่อเดือน กว่าที่ผมจะตัดสินใจจะเขียนเรียงความวันแม่ ก็ใช้เวลานานมากจนสายไปงวดแรก ไปส่งงวดสองเกือบจะสาย
ผมนึกว่าจะต้องโดนต่อว่าแน่ๆ แต่ปรากฏออกมาว่าผมเป็นคนที่เขียนได้ยาวที่สุด และกรรมการชมรมชอบมากๆ จนต้องเอาขึ้นจอทีวี อ่านให้คนอื่นๆในชมรมฟัง แม้ผลวิจารณ์จะดีแต่ต้องปรับปรุงนิดหน่อย  แต่ผมก็รู้สึกดีมากๆ แล้วเริ่มเขียนส่งเป็นเรื่องสั้นไปทางอีเมล์ชมรมเรื่อยๆ การที่ได้เขียนไม่ว่าจะวิจารณ์ดี หรือไม่ดี มันทำให้ผมมีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แม้แต่ตอนนี้ที่ผมพิมพ์อยู่ ก็เป็นการปรับปรุงเรียงความโลกส่วนตัวของวิชาภาษาไทยผม ให้ดีขึ้นผมก็ไม่รู้สึกเครียดเพราะผมไม่คิดว่าผมเขียนอันแรกไม่ดี ผมแค่ทำให้มันดีขึ้น เหมือนที่เรามีชีวิตอยู่ดี หรือไม่ดี ก็ต้อง ทำให้มันดีขึ้นไปจากเดิม
ผมรู้สึกขอบคุณในครอบครัวของผมที่ยอมให้ผมอ่านวรรณกรรมต่าง ๆ และการที่มีเพื่อนของผมมาเป็นผู้ก่อตั้งชมรมนักเขียน อันควรค่าแก่การสืบทอดต่อไป ทำให้ผมได้มีโอกาสสร้างสรรค์งานเขียนต่างๆ แม้จะไม่มากมาย ให้สมาชิกได้เห็นเป็นครั้งแรกบ้าง  เรียงความหลายอย่าง กับเรื่องสั้นที่ยังไม่จบ หากไม่มีการสั่งงานต่างๆ ผมคงไม่ได้รู้ว่าผมมีความสามารถด้านนี้อยู่ด้วยซ้ำ นอกจากนี้ยังทำให้ผมได้ข้อคิดจากหัวผมเอง ซึ่งหากไม่ได้เขียนก็ไม่อาจทำได้ และผมเชื่อในทุกคนที่อ่านอยู่นี้ สามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างที่เหนือคาดคิด หากคุณเพียงแค่มี รักมัน เข้าใจมัน และกล้าที่จะทำมันออกไปไม่ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร ท่านทำได้เสมอ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Saying that I didn't feel very satisfactory. "We're just about the only single." I've seen a lot of good over one side. But because of the work in the society. Allowed to use only one side.Ability side is blocked. Even something that would look better. But be laughed at as an amateur. Despite this may not use as many personal expectations.The most notable current. I warned. "Please keep conscious, I pray you, with you. The following things will take you far away the most expected "
.Hobby I feel is of most. Since was born at present. Reading and writing by themselves. But except for poetry. I can't write the water isn't meat at all.2. A leg force one I still remember be in library. If I remember correctly, and our mission is to read anything in the library, then fill in the sheet of sheet period, which actually me.There is a leisure time. And everyone is ready to talk to me the most comfortable
.Even though I don't remember what I say anything to anyone. I remember the book almost every book ever read and not read until I still read it over and over what used to be the library, such as As the Lord of the rings, the three books read over.Myth endless and hobbits. That is being read. All this has inspired more than any book ever is like life in my childhood lost
.And from the hobby, brought me to the club. "The poet of the สาธิตจุฬาฯ youth club." I call that the club สั้นๆ writer. "In the beginning, a fellow my version has established it up this year is ปีแรก.I saw the close friends will help me. From the composing the poem that I had never known. But after I have to write about whatever one work per month than I would decide to write an essay for mother's day.To send two period almost late
.I thought I'd be blamed. But it appears that I write the longest and club committees really like, and took up จอที TV. Read to others in the club to listen to criticism will only need to improve a little. "But I feel good.To write, whether good or bad reviews. It make me happy like never before. Even now I am typing. The improvement of the teaching essay world.I just make it up as we live, good or bad, will have to make up จากเดิม
.I'm thankful in my family let me read the literature on various and that is my friend as the founders Club writer. A worthy of succession. I was able to creative writing, though not muchSeveral essays and short stories that haven't finished yet. If no commands. I didn't know I have this ability is. It also made me ideas from my head. Which, if not written, it may not do.Can do a lot of things beyond the expected. If you just have to love it, understand it, and dare to do it no matter what others think. You always do.