ตอนที่ฉันยังเด็กแม่สอนฉันขี่จักรยาน พอฉันขี่จักรยานล้มแม่ก็มาช่วยประคองให้ฉันลุกขึ้น และสอนให้ฉันรู้จักอดทน จากนั้นแม่ก็สอนฉันขี่จักรยานจนฉันขี่ได้ วันหนึ่งฉันไปทานอาหารค่ำกับแม่ที่ร้านอาหาร ฉันเห็นซาลาเปา แต่ตอนนั้นฉันไม่รู้จักว่ามันคืออะไร ฉันก็ถามแม่ว่า นั่นลูกอะไร แม่ก็ตอบฉันว่า มันคือซาลาเปา จนเวลาผ่านไป10นาที ฉันก็ถามแม่ขึ้นมาอีกว่านั่นคือลูกอะไร แม่ก็ตอบฉันอีกว่ามันคือ ซาลาเปา ตอนที่อยู่ในร้านอาหารฉันถามคำถามนี้กับแม่บ่อยมาก แต่แม่ก็ยิ้มและยินดีตอบฉัน
แม่คือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน แม่คือผู้ให้กำเนิดฉัน ฉันเกิดมามีชีวิต เพราะนํ้านมของแม่ ฉั และแม่ทำให้ฉันรู้จักทำความดี ไม่ให้ทำความชั่ว ให้รู้จักแยกแยะว่าสิ่งไหนควรทำสิ่งไหนไม่ควรทำ คอยตักเตือนและให้อภัยในยามที่ฉันทำผิด ฉันรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของแม่และยังมีอีกสิ่งหนึ่ง คือ ไม่มีอะไรมาเปรียบกับค่านํ้านมและความรักของแม่ ความรักของแม่ยิ่งใหญ่มหาศาล ไม่มีอะไรทดแทนได้ ถ้าไม่มีแม่ฉันคงไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ แม่อุ้มท้องฉันมาตั้งแต่เล็ก ไปไหนมาไหนก็ลำบาก ต้องระวังไม่ให้ลูกกระทบกระเทือนทั้งเมื่อยและเหนื่อย แต่ก็คุ้มที่ลูกออกมาปลอดภัย ความรักของแม่เปรียบเสมือนนํ้าทะเล ท้องฟ้ากว้างใหญ่ แม่ของฉันป้อนข้าวให้นม ดูแลไม่เคยห่างตลอดเวลา ดูแลฉันตั้งแต่เล็กจนโตไม่คิดที่จะท้อถอย แม่ของฉันไม่คิดที่จะบ่นคำว่าเหนื่อย และแม่ของฉันค่อยสั่งสอนเรื่องที่ดี สักวันหนึ่งฉันจะตอบบุญคุณแม่ โดยการตั้งใจเรียนหนังสือและได้ทำงานดีๆ เพื่อจะดูแลแม่ในยามแก่เฒ่า ให้เท่ากับที่แม่ได้เลี้ยงฉัน ไม่มีพระคุณใดโลกนี้ที่จะเท่ากับพระคุณของแม่ นํ้านมหนึ่งหยดที่เข้าสู่ร่างกายฉัน ฉันจะต้องจำอยู่ตลอดเวลา