นานมาแล้วริมหนองน้ำแห่งหนึ่ง มีฝูงก

นานมาแล้วริมหนองน้ำแห่งหนึ่ง มีฝูงกบจำนวนมากอาศัยอยู่ และในวันที่ฟ้าสวยแดดใสได้มีการจัดการแข่งขันปีนต้นไม้ใหญ่ริมหนองน้ำแห่งนั้นขึ้นมา
ว่าถ้ากบตัวใดได้ปีนไปถึงยอดไม้ได้จะได้รับรางวัล โดยการได้พื้นที่อยู่อาศัยถาวร ที่มีแมลงตัวเล็กๆ จำนวนมากในบริเวณนั้น เรียกได้ว่า กบผู้ชนะตัวนั้น จะมีอาหารอุดมสมบูรณ์กินไปจนตาย
มีชาวกบทั้งหนุ่มสาว แก่ เฒ่าจำนวนมากสมัครเข้าร่วมการแข่งขัน ท่ามกลางเสียงเชียร์อื้ออึงของเหล่าชาวกบ จริงๆ แล้ว เจ้าหัวหน้ากบที่เป็นคนคิดการแข่งขันนี้ขึ้นมา รวมถึงสมัครพรรคพวกของมันนั้นคิดอยู่เสมอว่าในการแข่งขัน ครั้งนี้ ไม่มีผู้ชนะแน่นอน และพวกมันจะได้เสวยสุขนอนกินแมลงกันไปตลอดชาติ และเพื่ออ้างความชอบธรรมบังหน้า ในสังคมกบ

"ข้าเชื่อว่า ไม่มีกบหน้าไหนจะตัวเล็กตัวใหญ่ ปีนขึ้นไปได้หรอก เพราะมันสูงออกอย่างนั้น"

เจ้าหัวหน้ากบกล่าวกับลูกน้องพร้อมเปล่งเสียงร้อง หนึ่งครั้งเพื่ออวดภูมิ (ที่น้อยมาก)

"จริงๆ ของลูกพี่ ไม่มีกบตัวไหน ทำได้สำเร็จได้แน่นอน มันยากออกขนาดนั้น ใครปีนขึ้นไปเดี๋ยวก็ตกๆ "
เจ้ากบสอพลอรีบออกความคิดเห็นบ้าง และหัวเราะ อย่างลูกสมุนผู้ร้ายในหนัง ในที่สุดการแข่งขันก็เริ่มขึ้น กบมากมายที่เข้าแข่งขันก็ เริ่มต้นปีนป่ายขึ้นต้นไม้กันอย่างชุลมุน
เพียงเวลาไม่นาน กบตัวแล้วตัวเล่า ตกลงมาจากต้นไม้เป็นระยะๆ จนสุดท้ายเหลือเพียงเจ้ากบหนุ่มตัวหนึ่ง ที่ปีนป่าย ขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างไม่ยอมแพ้ ค่อยๆ กระเดิบๆ ขึ้นไปทีละน้อย ท่ามกลางเสียงเชียร์ที่เงียบไปก็เริ่มดังขึ้นๆ อีกครั้ง
เวลาเกือบเย็นย่ำ เจ้ากบผู้ไม่ยอมแพ้อุปสรรคก็ถึงยอดไม้จนได้ เสียงโห่ร้องของฝูงกบที่เชียร์อยู่ข้างล่าง ก็ดังปานแผ่นดินถล่ม
เมื่อเจ้ากบผู้ชนะลงมาถึงข้างล่างท่ามกลางการดีใจของชาวกบ และยังไม่ทันจะหายเหนื่อย ก็มีกบหลายตัวรีบเข้าไปถามถึงเคล็ดลับว่า ทำไมถึงปีนขึ้นไปถึงยอดไม้ได้สำเร็จ
เจ้ากบผู้ชนะส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม และส่งเสียง แบะๆ เป็นคำตอบ ใช่แล้ว เจ้ากบตัวนี้ มันเป็นใบ้และหูหนวก มันไม่ได้ยินคำพูดอะไรทั้งสิ้น ตอนที่มันปีนป่ายสู่ความสำเร็จนั้น

เรื่องของเจ้ากบเป็นใบ้หูหนวกตัวนี้ สะกิดใจ และสอนให้เราคิดได้ว่า "ในบางครั้งการมุ่งมั่น ที่จะไปถึงจุดหมาย และความสำเร็จของคนเรานั้น ควรที่จะทำตัวเป็นใบ้หูหนวกบ้าง ต่อเสียงวิพากษ์วิจารณ์ รอบข้างที่ส่งเสียงไปในทางลบ และการกระทำที่มาตัดทอนกำลังใจของเรา ทำไมเราต้องเอาความสำเร็จที่รอเราอยู่ข้างหน้าไปละลายหายไปกับเสียงลบ ๆเหล่านั้น"

ทำไมเราต้องฟังเสียงของเหล่าผู้พ่ายแ้พ้ แพ้แม้แต้จะคิด แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ลงมือทำ คนที่ไม่ยอมจำนนต่อโชคชะตาอุปสรรคนั้น คิดแต่ทางบวกเท่านั้นว่าเราต้องทำได้ ทำได้เท่านั้น
แม้ว่าจะพบเจออุปสรรค ขวางหน้าใหญ่เพียงใด เจ้ากบตัวนี้ มันเชื่อตัวเอง ฟังเสียงของหัวใจตัวเองเท่านั้้น และแก้ทุกปัญหาด้วยความกล้าหาญ มันจึงพบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่รออยู่ข้างหน้าอย่าง "ผู้ชนะ