ทัศนะที่ฝ่ายวาฮาบีย์กล่าวหาชีอะฮ์[แ

ทัศนะที่ฝ่ายวาฮาบีย์กล่าวหาชีอะฮ์[แก้]
ทัศนะที่ฝ่ายวาฮาบีย์กล่าวหาชีอะฮ์ ผู้ยึดตามครอบครัวของท่านศาสดา(ศ.) กล่าวหาว่า ชีอะฮ์นั้นเป็นคนละศาสนา โดยมีเหตุผล 2 ประการใหญ่ ๆ ดังนี้

1. ฝ่ายวาฮาบีย์กล่าวว่าพวกชีอะฮ์ได้สาปแช่งบรรดาสหายผู้ร่วมฟันฝ่าอุปสรรคเมื่อครั้งท่านศาสดาอยู่เมื่อง มักกะห์ ว่าตกศาสนา

ชีอะฮ์ตอบเหตุผลข้อที่ 1 ว่า พวกเขาไม่ได้ปฏิเสธบรรดาสหายศาสดาทุกคน แต่พวกเขาเชื่อว่าบรรดาสาวกศาสดาที่ทรงธรรมเท่านั้นที่ควรได้รับการยกย่อง ไม่ไช่ทั้งหมด เพราะในประวัติศาสตร์ก็ได้มีการบันทึกว่า บรรดาสหายของท่านศาสดานั้น หลังจากท่านศาสดาเสียชีวิต ก็ได้มีการทำสงครามกันเอง
เช่นในสงครามญะมัล สงครามญะมัล : สงครามอูฐ

ท่านอิมามอะลี (อ.) เขียนสารไปหาฏ็อลฮะฮฺและซุเบรกวามว่า

فإن كنتما بايعتماني طائعين , فارجعا و تو با إلي الله من قريب...فارجعا أيها الشيخان عن رأيكما , فإن الآن أعظم أمر كما العار من فبل أن يتجمع العار و النار

“หากท่านทั้งสองให้สัตยาบันต่อฉันในฐานะของผู้ที่เชื่อฟังฉันละก็ จงกลับมา แล้วก็ขออภัยโทษต่ออัลลอฮฺ โดยพลัน โอ้ผู้เฒ่าทั้งสอง จงเปลี่ยนความคิดเสียเถิด เพราะตอนนี้ เรื่องของท่านทั้งสองมันช่างน่าอดสูยิ่งกว่าแต่ก่อน ก่อนที่ทั้งความอดสูและไฟนรกจะมารวมตัวกัน” อ้างอิงจาก “นะฮฺญุลบะลาเฆาะฮ์” สารที่ 54

ท่านอิมามอะลี (อ.) ได้กล่าวคำเทศนาแก่มวลมิตรสหายของท่านว่า

عبادالله, امضوا علي حقكو وصدقكم و قتال عدوكم , فإن معارية و عمرا و ابن أبي معيط و حبيبا و ابن أبي سرح و , الضحاك ليسوا بأصحاب دين ولا قرآن , أنا أعرف بهم منكم قد صحبتهم أطفالا ثم رجالا , فكانوا شر أطفال وشر رجال, ويحكم الكتاب , فإنهم قد عصوا الله فيما أمرهم , و نسوا عهده , ونبذوا كتابه

“โอ้ปวงบ่าวของอัลลอฮฺ พวกท่านจงให้การรับรองต่อสิทธิอันชอบธรรม ความสัตย์จริง และการต่อสู้กับศัตรูของของพวกท่าน เพราะแท้จริงแล้ว มุอาวิยะฮฺ,อิบนุอบีมุฮีฏ,ฮะบีบ,อิบนุออะบีซัรฮ์และฎุฮ์ฮาก หาใช่ พลพรรคของศาสนาและอัลกุรอานไม่ ฉันรู้จักพวกเขาดียิ่งกว่า พวกท่าน ฉันได้คลุกคลีอยู่กับพวกเขานับตั้งแต่เล็กจนกระทั่งโต พวกเขา (เมื่อเป็นเด็ก็) เป็นเด็กชั่ว และ (เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ก็) เป็นผู้ใหญ่ชั่ว อนิจจา ขอสาบานต่ออัลลอฮฺพวกเขาไม่ได้ชูอะไรขึ้นมา นอกจากมันเป็นเพียงการลวงล่อความอ่อนแอและแผนการร้าย...เพราะอันที่จริงแล้วฉันต่อสู้กับพวกเขาก็เพื่อให้พวกเขาเห็นพ้องกับการตัดสินความของคัมภีร์แล้วพวกเขาก็ฝ่าฝืนอัลลอฮฺในสิ่งที่พระองค์มีพระบัญชาแก่พวกเขา พวกเขาลืมสัญญาของพระองค์ และขว้างคัมภีร์ของพระองค์ทิ้ง” อ้างอิงจาก “อัลกามิ้ลฟิตตารีค” เล่ม 3 หน้า 316-317 และ รายงานทำนองเดียวกันใน “อัลมุนตะชีอม” เล่ม 5 หน้า 121