ในวันเเรกที่ฉันขึ้นฝึกปฏิบัติที่โรง

ในวันเเรกที่ฉันขึ้นฝึกปฏิบัติที่โรงพยาบาลนครปฐม รู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะกลัวว่าความรู้ที่เรามี ไม่พอที่จะไปช่วยเหลือผู้ป่วย กลัวว่าถ้าเราช่วยเขาจะทำให้เขายิ่งเเย่ กลัวเเม้กระทั่งจะทำให้พวกเขาตาย. เเต่เมื่อได้เข้าไปฝึกจริงๆเเล้ว ได้เอาความรู้ที่เรียนมาไปช่วยเพวกเค้าเเล้ว เมื่อได้เห็นผู้ป่วย ได้เห็นรอยยิ้มของผู้ป่วย กลับทำให้ฉันมีความสุข. มีผู้ป่วยบางคนเมื่อเราได้ช่วยเหลือเขาเเล้ว พวกเขาจะยกมือไหว้ นั่นคือสิ่งที่ภูมิใจสำหรับฉัน.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

On the first day that I practice at the hospital, Nakhon Pathom. So excited for fear that the knowledge we have is not enough to help patients fear that if we help him to make him even more feared even worse to make them die. But when it actually took. Remove the knowledge learned to help wok page layout already. When the patient has seen the smile of a patient. Back makes me happy. There are some patients when we help them, then. They lifted their hands to pray to, that's what the proud for me.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

On the first day I was practicing at a hospital in Nakhon Pathom. very excited For fear that the knowledge we have. Not enough to help the patient. We fear that if he would give him some more examples. Hmong fear they will eventually die. But when I'm really into practice. Has taken the knowledge learned to open crossings would help me. When seeing patients See the smiles of patients. Makes me happy. There are some patients we can help his people. They will raise their hands begging That's what's for me.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

On the day I first up practice at Nakhon Pathom, feel very excited, for fear that the knowledge we have. It is not enough to help the patient. Scared that if we help him to make him even more horrible. Afraid even to make them die.? But when the practice actually Bring knowledge learned to help เพวก he then, seeing the patient. See the smile of the patient back to make me happy.! There are some patients when we help him do it, they will raise your respect. That's what proud for me.