สายธารน้ำหลั่งใหลไม่เคยหวนกลับ จิตใจของคนเรานั้นก็เป็นดั่งเหมือนสายน้ำที่เมื่อไหลไปแล้วยากนักที่จะเรียกให้กลับมาได้ สมองเป็นศูนย์กลางควบคุมการกระทำ แต่หัวใจเรานั้นเป็นศูนย์กลางควบคุมความรู้สึก ส่วนการรักใครสักคนก็เช่นเดียวกัน หากรั้งเขาไว้แล้วเอาไม่อยู่ ก็เปรียบดั่งสายธารน้ำที่กำลังใหลเชี่ยว และเหมือนกับสมองที่พร้อมจะสั่งการให้ทำทุกอย่างตามใจต้องการ การมีความรักให้กับคนที่เรารักมันช่างมีความสุข แต่การที่คนที่เรารักนั้นมีความรักให้แก่เราด้วยมันมีความสุขยิ่งกว่าแต่มันจะสั้นแค่เสี้ยววินาทีหรือจะตลอดไปหรือไม่นั้นขึ้นอยู่ที่ตัวเราเป็นคนกำหนด