กลิ่นนี้มัน...ฉันเด้งตัวขึ้นจากเตีย

กลิ่นนี้มัน...ฉันเด้งตัวขึ้นจากเตียง และพบว่า...ฉันไม่ได้อยู่บนเตียง -O-;; ฉันผล็อยหลับไปบนพื้นในห้องนอนตอนพยายามจะคิดพล็อตนิยาย มิน่าล่ะหลังถึงได้ปวดแปลบๆ แต่ช่างเถอะ กลิ่นนั้นมัน...หอมเกินไปแล้วนะ -..- ฉันลุกขึ้นจากพื้นและกระชากประตูห้องเปิดออกมา แสงสว่างจากด้านนอกทำให้ฉันต้องหรี่ตาเพื่อปรับแสง ประตูกระจกที่กั้นระหว่างระเบียงกับห้องรับแขกถูกเปิดออกอ้าซ่า สายลมอ่อนๆ พัดเข้ามาจนผ้าม่านปลิวไปกับแรงลม ภาพแบบนี้มันคงจะดูสวยงามมาก ถ้าไม่ติดว่าพื้นห้องรับแขกเต็มไปด้วยของใช้ที่เก็บไม่เป็นที่เป็นทางของฉันน่ะนะ =_=;;
ฉันได้ยินเสียงก๊องแก๊งๆ ดังมาจากในครัว ฉันก็เดาได้ทันทีว่าหมอนั่นต้องกำลังทำอะไรอร่อยๆ แน่นอน พอเดินเข้าไปถึงในห้องครัวฉันก็ต้องยืนช็อกค้างกับภาพที่เห็น แดชมัดผมหยักศกของเขาขึ้นไปเป็นจุกด้วยหนังยางลายสติตช์ที่เป็นของฉัน ฉันคงจะวางมันทิ้งไว้สักทีแล้วเขามาหยิบไป ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือเขายืนถอดเสื้อทำอาหารอยู่หน้าเตาไฟฟ้า หมอนี่ใส่แค่กางเกงนอนผ้ายืดสีเทาที่ขอบเกาะอยู่ตรงสะโพกเขาพอดีเด๊ะ หมอนี่หุ่นดีจังเลยเนอะ ท่าทางว่านอกจากทำอาหารแล้วเขายังเล่นกีฬาอีกด้วย เอ...ถ้ามองไม่ผิดเหมือนว่าตรงเอวเขาจะมีรอยสักด้วย เขามีรอยสักตั้งสองที่เลยเหรอ =_=
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ" เขาเงยหน้าขึ้นมาทักฉัน รอยยิ้มบนใบหน้าเขาหายไปตอนเงยหน้ามาเจอสภาพฉัน "เธอไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนเหรอ O_O"
“หือ...” ฉันครางเบาๆ ก่อนจะก้มลงมองตัวเอง "คงงั้นมั้ง" ฉันพึมพำและหาววอดใหญ่ๆ "มีอะไรกินเหรอเช้านี้"
“ถ้าเธอไม่อาบน้ำ ฉันจะไม่ให้เธอแตะอะไรทั้งนั้น" แดชใช้ตะหลิวชี้หน้าฉัน "ไปอาบน้ำเลย"
“ฉันไม่นั่งกินใกล้ๆ นายก็ได้ แค่เอาจานของฉันมา และฉันจะไปกินในห้องนอน"
“กินในห้องนอน สกปรก -_-”
“ตกลงว่าเช้านี้มีอะไรกินเหรอ" ฉันเดินไปเกาะเคาน์เตอร์ครัวและชะโงกหน้ามอง "สแครมเบิ้ลเอ้กแหงเลย" แดชเงยหน้ามามองเหมือนว่าฉันพูดถูก
“แต่เธอจะไม่ได้กิน จนกว่าเธอจะไปอาบน้ำ"
“นายเป็นผู้ชายนะ จะรักสะอาดไปถึงไหน"
“เธอไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่วันก่อน และจนตอนนี้เธอก็ยังไม่อาบน้ำ เป็นโรคกลัวน้ำเหรอไง"
“เดี๋ยวก็ต้องช่วยนายทำความสะอาดห้อง ก็สกปรกอีกอ่ะ -_-”
“เหลือเชื่อเลยจริงๆ " เขาพึมพำพร้อมกับตอกไข่ไก่ด้วยมือเดียวลงใส่หม้อ เวลาเขาทำอาหารดูหล่อขึ้นกว่าเดิมแปดเท่าเลย แดชหั่นเนยก้อนหนึ่งและโยนลงไปปนกับไข่ที่ยังไม่ได้ตีให้เข้ากัน
“ฉันช่วยตีไข่มั้ย"
“ฉันกลัวเชื้อโรคจากตัวเธอตกหล่นใส่อาหาร =_=”
“ฉันไม่ได้สกปรกขนาดนั้นสักหน่อย" ฉันเบ้ปาก
แดชกลอกตาหงุดหงิดและยกหม้อขึ้นไปวางบนเตาไฟฟ้าที่ตั้งไว้อยู่แล้ว และเขาก็เริ่มคน ฉันมองสำรวจและพบว่าเขาตั้งกระทะและกำลังทอดมะเขือเทศกับเห็ดอยู่ แถมยังมีขนมปังวางอยู่บนโต๊ะแล้วด้วย
“นายไปซื้อพวกนี้มาเมื่อวานนี้เหรอ"
“ใช่ แต่เราต้องไปซื้อมาเพิ่มนะ ในตู้เย็นเธอนี่ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทั่วไปควรจะกินเลย"
“ฉันกินได้ก็แล้วกัน" ฉันจิ๊ปากก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าตู้เย็น พอเปิดออกเพื่อหาของกิน ก็เจอกับโยเกิร์ตที่ซื้อมาเมื่อ...เดือนที่แล้วมั้ง ฉันคว้ามันออกมาแกะกิน แดชหันมามองฉัน สักพักก็หันกลับไป จากนั้นก็หันกลับมาอีกรอบ
“เฮ้ย! นั่นมันหมดอายุแล้วไม่ใช่เหรอ O_O”
“นายอย่าไปคิดมากเลย จริงๆ แล้วโยเกิร์ตเนี่ยมันก็เป็นของเสียอยู่แล้ว มันมีแบคทีเรียและแลคโตบาซิลัส”
แดชเดินมาหาฉันทั้งๆ ที่ยังมีหม้ออยู่ในมือ เขาคว้าเอาโยเกิร์ตในมือฉันไปก่อนจะโยนทิ้งลงในถังขยะ...
“เฮ้ย!! นายทำอะไรของนายน่ะ T_T”
“ไปอาบน้ำ แล้วมากินอาหารเช้า" เขาบอกเสียงดุก่อนจะเดินกลับไปยืนหน้าเตาไฟฟ้าต่อ
“นั่นมันโยเกิร์ตของฉันนะ นายทำแบบนี้ได้ยังไง เป็นงูเห่าเหรอไงฮะ ฉันอุตส่าห์ให้นายอยู่ด้วย ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ออกไปจาก...”
“ของหวานมีคัสตาร์ดพุดดิ้งนะ"
“หือ O_O”
“อันเท่าฝ่ามือเลยนะ"
“นายอย่ามาหลอกฉัน -_-+”
“ดูในตู้เย็นดีๆ สิ" แดชยักคิ้วให้ ฉันหันขวับกลับไปหาตู้เย็นและกวาดตาสำรวจอย่างว่องไว ก่อนจะเจอมันในที่สุด!! ถ้วยใบขนาดเท่าฝ่ามือที่ห่อฟอยด์วางอยู่แค่เอื้อมฉันนี่เอง ฉันเอื้อมมือไปกำลังจะคว้ามันมาแต่เสียงดุๆ ที่ดังขึ้นก็ทำให้ฉันชะงักก่อน
“ไปอาบน้ำเลย"
“แต่...”
“อาหารเช้าจะเสร็จแล้วเนี่ย" แดชพูดกดดันฉัน และเขาก็ปิดเตาไฟฟ้า "ถ้าเธออาบน้ำช้า ไข่กวนเย็นหมดฉันไม่รับผิดชอบนะ"
“ก็...”
“คัสตาร์ดพุดดิ้ง~”
“ก็ได้ๆ แค่อาบน้ำใช่มั้ย!”
“สระผมด้วย"
“หา? -O-”
“สระผมด้วย ไปเดี๋ยวนี้เลย"
“นี่เราเพิ่งรู้จักกันเมื่อวานนะ นายไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันไปอาบน้ำ หรือสระผมทั้งนั้น!”
“เราเป็นรูมเมตกันไม่ใช่เหรอไง" แดชหันมาขมวดคิ้ว
“ใช่ แต่ยังไงซะ...”
“หรือเธออยากจะออกไปหาอะไรกินเองก็ได้นะ เอ...พุดดิ้งอันใหญ่ขนาดนั้นเอาไปให้พี่มาร์คแทนดีมั้ยนะ"
“อย่านะ!” ฉันรีบร้องห้าม "พุดดิ้งอันนั้นของฉัน"
“ยังไม่เป็นของเธอ" แดชส่ายหน้า "แต่ถ้าเธออาบน้ำสระผม...”
“เออ รู้แล้ว!”
“ไปเลยสาวน้อย ให้ไว" แดชหันมาส่งยิ้มอย่างผู้ชนะตอนที่ฉันกระแทกเท้าเดินออกจากห้องครัว หมอนั่นมันคนแปลกหน้านะ เราเพิ่งรู้จักกันเมื่อวาน ทำไมฉันปล่อยให้เขามาสั่งให้ฉันทำนั่นทำนี่ล่ะ! ทาสอาหารอย่างฉันต่อต้านเขามันยากจริงๆ ฮืออออ T_T


ฉันเพิ่งจำความรู้สึกของคนที่ได้กินอาหารเช้าดีๆ ได้ก็ตอนนี้ สมัยที่ยังอยู่บ้านพ่อแม่ฉันมีอาหารเช้าแบบนี้ให้กินทุกวัน แต่ตั้งแต่ย้ายออกมาอยู่ใกล้ที่เรียน ฉันก็ไม่ได้แตะอะไรพวกนั้นเลย ตอนเปิดเรียนก็ตื่นสายจนไม่มีเวลาหาอะไรแบบนี้กิน ส่วนตัวทำงานก็ยิ่งแล้วใหญ่
“นั่งอู้อยู่ได้ กองนี้ยังไม่เสร็จเลยนะ" แดชชะโงกหน้ามามองฉันที่นั่งกอดเข่าอยู่กับพื้น เขาสวมหน้ากากอนามัยปิดปากเอาไว้ และห้อยไม้ขนไก่ไว้ที่เอว มือก็ถือไม้กวาดอยู่ เป็นภาพที่แปลกดีชะมัด
“พักหน่อยไม่ได้เหรอไง" ฉันบ่นอุบอิบ "ฉันทำกองนั้นเสร็จไปแล้วนะ" แดชบอกให้ฉันแยกของบนโต๊ะว่าอันไหนจะเก็บ อันไหนจะทิ้ง ส่วนเขาก็เดินเก็บขยะทั่วห้องและใส่ถุงดำวางไว้ ถ้าไม่มีการทำความสะอาดครั้งนี้ฉันจะไม่รู้เลยว่าฉันครอบครองขยะไว้เยอะขนาดนี้ แค่ไม่ได้เก็บห้องมาสอง...สามหรือสี่เดือนนะ =_=;;
“ยังเหลืออีกหลายกอง

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

This smell it. .. I bounce up from the bed and found that I wasn't in bed-O-;; I slept on the floor at phloi bedroom tonopyayam will think about after celeb fiction plot to have pain but of course mechanic plaep. The smell of it ... too aromatic,-..-I get up from the floor and the door opens out to rip. Light from outside makes me want the eye to adjust the light dimmer. -Balcony with glass doors dividing the living room was turned off asa. The soft breezes blowing came until the curtain flyer to the wind. This image, it will look very beautiful. Not that the floor of the living room, full use is not as common as me! =_=;;I heard a voice coming from the kitchen ngakaeng ko, I guess now that the doctors there are doing what a sight. Of course Just go in the kitchen, I have to stand and hold on the image to see shock. The hair of his more yaksok chamat is a rubber stopper with leather stripes, satit as my. I would put it on once, and then he comes to pick up the shock, he stands, electric cooking are natao undress. That guy wearing only jeans, a gray t-shirt, at the edge of the mattress under his hips met de fit. That guy extremely well-built nature a The culinary feast stance, he also plays sports. A. it is likely that the error ... If I don't straighten the waist he has tattoos. He has a tattoo of two area that did = _ =."At full speed", he woke up and did perk up front, I smile on face mathak he lost episode "meet my conditions were to raise her, not a bath since last night?" O_O."Or ..." I bow down to moan softly before looking like that yourself, "mang". I'm buzzing, and Hao run out big, "is there anything to eat this morning?""If she does not give her a bath, I will not touch anything," a point in front of me, "kitchenware chachai to bathe at all.""I don't sit and eat nearby, just remove the plate boss of me, and I will go in the bedroom.""Eat dirt-_ in the bedroom.""This morning there was nothing agreed that eat?" I walked to the counter, kitchen island and to peer out of view of the page "sakhae" a changoei, usually a label head honcho kangae pages come like that I say is.“แต่เธอจะไม่ได้กิน จนกว่าเธอจะไปอาบน้ำ"“นายเป็นผู้ชายนะ จะรักสะอาดไปถึงไหน"“เธอไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่วันก่อน และจนตอนนี้เธอก็ยังไม่อาบน้ำ เป็นโรคกลัวน้ำเหรอไง"“เดี๋ยวก็ต้องช่วยนายทำความสะอาดห้อง ก็สกปรกอีกอ่ะ -_-”“เหลือเชื่อเลยจริงๆ " เขาพึมพำพร้อมกับตอกไข่ไก่ด้วยมือเดียวลงใส่หม้อ เวลาเขาทำอาหารดูหล่อขึ้นกว่าเดิมแปดเท่าเลย แดชหั่นเนยก้อนหนึ่งและโยนลงไปปนกับไข่ที่ยังไม่ได้ตีให้เข้ากัน“ฉันช่วยตีไข่มั้ย"“ฉันกลัวเชื้อโรคจากตัวเธอตกหล่นใส่อาหาร =_=”“ฉันไม่ได้สกปรกขนาดนั้นสักหน่อย" ฉันเบ้ปากแดชกลอกตาหงุดหงิดและยกหม้อขึ้นไปวางบนเตาไฟฟ้าที่ตั้งไว้อยู่แล้ว และเขาก็เริ่มคน ฉันมองสำรวจและพบว่าเขาตั้งกระทะและกำลังทอดมะเขือเทศกับเห็ดอยู่ แถมยังมีขนมปังวางอยู่บนโต๊ะแล้วด้วย“นายไปซื้อพวกนี้มาเมื่อวานนี้เหรอ"“ใช่ แต่เราต้องไปซื้อมาเพิ่มนะ ในตู้เย็นเธอนี่ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทั่วไปควรจะกินเลย"“ฉันกินได้ก็แล้วกัน" ฉันจิ๊ปากก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าตู้เย็น พอเปิดออกเพื่อหาของกิน ก็เจอกับโยเกิร์ตที่ซื้อมาเมื่อ...เดือนที่แล้วมั้ง ฉันคว้ามันออกมาแกะกิน แดชหันมามองฉัน สักพักก็หันกลับไป จากนั้นก็หันกลับมาอีกรอบ“เฮ้ย! นั่นมันหมดอายุแล้วไม่ใช่เหรอ O_O”
“นายอย่าไปคิดมากเลย จริงๆ แล้วโยเกิร์ตเนี่ยมันก็เป็นของเสียอยู่แล้ว มันมีแบคทีเรียและแลคโตบาซิลัส”
แดชเดินมาหาฉันทั้งๆ ที่ยังมีหม้ออยู่ในมือ เขาคว้าเอาโยเกิร์ตในมือฉันไปก่อนจะโยนทิ้งลงในถังขยะ...
“เฮ้ย!! นายทำอะไรของนายน่ะ T_T”
“ไปอาบน้ำ แล้วมากินอาหารเช้า" เขาบอกเสียงดุก่อนจะเดินกลับไปยืนหน้าเตาไฟฟ้าต่อ
“นั่นมันโยเกิร์ตของฉันนะ นายทำแบบนี้ได้ยังไง เป็นงูเห่าเหรอไงฮะ ฉันอุตส่าห์ให้นายอยู่ด้วย ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ออกไปจาก...”
“ของหวานมีคัสตาร์ดพุดดิ้งนะ"
“หือ O_O”
“อันเท่าฝ่ามือเลยนะ"
“นายอย่ามาหลอกฉัน -_-+”
“ดูในตู้เย็นดีๆ สิ" แดชยักคิ้วให้ ฉันหันขวับกลับไปหาตู้เย็นและกวาดตาสำรวจอย่างว่องไว ก่อนจะเจอมันในที่สุด!! ถ้วยใบขนาดเท่าฝ่ามือที่ห่อฟอยด์วางอยู่แค่เอื้อมฉันนี่เอง ฉันเอื้อมมือไปกำลังจะคว้ามันมาแต่เสียงดุๆ ที่ดังขึ้นก็ทำให้ฉันชะงักก่อน
“ไปอาบน้ำเลย"
“แต่...”
“อาหารเช้าจะเสร็จแล้วเนี่ย" แดชพูดกดดันฉัน และเขาก็ปิดเตาไฟฟ้า "ถ้าเธออาบน้ำช้า ไข่กวนเย็นหมดฉันไม่รับผิดชอบนะ"
“ก็...”
“คัสตาร์ดพุดดิ้ง~”
“ก็ได้ๆ แค่อาบน้ำใช่มั้ย!”
“สระผมด้วย"
“หา? -O-”
“สระผมด้วย ไปเดี๋ยวนี้เลย"
“นี่เราเพิ่งรู้จักกันเมื่อวานนะ นายไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันไปอาบน้ำ หรือสระผมทั้งนั้น!”
“เราเป็นรูมเมตกันไม่ใช่เหรอไง" แดชหันมาขมวดคิ้ว
“ใช่ แต่ยังไงซะ...”
“หรือเธออยากจะออกไปหาอะไรกินเองก็ได้นะ เอ...พุดดิ้งอันใหญ่ขนาดนั้นเอาไปให้พี่มาร์คแทนดีมั้ยนะ"
“อย่านะ!” ฉันรีบร้องห้าม "พุดดิ้งอันนั้นของฉัน"
“ยังไม่เป็นของเธอ" แดชส่ายหน้า "แต่ถ้าเธออาบน้ำสระผม...”
“เออ รู้แล้ว!”
“ไปเลยสาวน้อย ให้ไว" แดชหันมาส่งยิ้มอย่างผู้ชนะตอนที่ฉันกระแทกเท้าเดินออกจากห้องครัว หมอนั่นมันคนแปลกหน้านะ เราเพิ่งรู้จักกันเมื่อวาน ทำไมฉันปล่อยให้เขามาสั่งให้ฉันทำนั่นทำนี่ล่ะ! ทาสอาหารอย่างฉันต่อต้านเขามันยากจริงๆ ฮืออออ T_T


ฉันเพิ่งจำความรู้สึกของคนที่ได้กินอาหารเช้าดีๆ ได้ก็ตอนนี้ สมัยที่ยังอยู่บ้านพ่อแม่ฉันมีอาหารเช้าแบบนี้ให้กินทุกวัน แต่ตั้งแต่ย้ายออกมาอยู่ใกล้ที่เรียน ฉันก็ไม่ได้แตะอะไรพวกนั้นเลย ตอนเปิดเรียนก็ตื่นสายจนไม่มีเวลาหาอะไรแบบนี้กิน ส่วนตัวทำงานก็ยิ่งแล้วใหญ่
“นั่งอู้อยู่ได้ กองนี้ยังไม่เสร็จเลยนะ" แดชชะโงกหน้ามามองฉันที่นั่งกอดเข่าอยู่กับพื้น เขาสวมหน้ากากอนามัยปิดปากเอาไว้ และห้อยไม้ขนไก่ไว้ที่เอว มือก็ถือไม้กวาดอยู่ เป็นภาพที่แปลกดีชะมัด
“พักหน่อยไม่ได้เหรอไง" ฉันบ่นอุบอิบ "ฉันทำกองนั้นเสร็จไปแล้วนะ" แดชบอกให้ฉันแยกของบนโต๊ะว่าอันไหนจะเก็บ อันไหนจะทิ้ง ส่วนเขาก็เดินเก็บขยะทั่วห้องและใส่ถุงดำวางไว้ ถ้าไม่มีการทำความสะอาดครั้งนี้ฉันจะไม่รู้เลยว่าฉันครอบครองขยะไว้เยอะขนาดนี้ แค่ไม่ได้เก็บห้องมาสอง...สามหรือสี่เดือนนะ =_=;;
“ยังเหลืออีกหลายกอง