เรื่องของฉัน คือ ตอนนั้นฉันอายุ 7 ข

เรื่องของฉัน คือ ตอนนั้นฉันอายุ 7 ขวบ ฉันจำได้ว่ามีอยู่วันหนึ่งฉันกินเงาะหมดไป 1 กิโลกรัม และตามตัวไก่ย่าง ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองกินไปเยอะมาก จนคืนนั้นพ่อกับแม่ต้องพาฉันไปโรงพยาบาล เพราะตอนนั้นฉันอาเจียนและปวดท้องมาก คุณหมอบอกว่าฉันเคี้ยวอาหารไม่ละเอียด คืนนั้นฉันต้องนอนโรงพยาบาล เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ฉันตระหนักเสมอว่าจะกินอะไรก็ต้องเคี้ยวให้ละเอียดและไม่ควรกินจุเกินไป

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

My story is now 7 years old, I remember that I exist one day I eat Rambutan to 1 kilogram and according to the grilled chicken then feel yourself eat to much until the night my mother would take me to the hospital. Because of it I was vomiting and abdominal pain. You said I could not chew food. That night I want a hospital bed. The events of that time made me realize that will eat anything to chew, and shouldn't be eaten too:

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

My story is I was 7 years old, I remember one day I ate the fruit out of 1 kg and their grilled chicken. It feels like they ate a lot. Until that night, my parents took me to the hospital. Because I had a lot of vomiting and abdominal pain. The doctor told me not to chew food information. That night, I had to stay in the hospital In the event that made me aware that I need to eat something, chew thoroughly and do not eat too much capacity.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

My story is, I was 7 years old. I remember one day I eat fruit out 1 kg and the chicken, then feel yourself eat a lot. Until that night, mom and dad to take me to the hospital.The doctor said I chew food no resolution. That night, I need to be hospitalized? The incident made me realize always to eat have to chew, and should not be กินจุ too.