หวังศิษย์คืนผิงซัน
ประทานโดย : สงฆ์จี้กงวิปลาส
ทำนองเพลง : สะตอพลัดถิ่น
***หยุดพักได้ฤๅ ภาระใหญ่แบกคาน วางได้ฤๅ เวไนยหลงใหล จะทิ้งไปอย่างไรกัน ร้องกู่ก้องหา ไม่สร่างเสียงเรียกขาน ใครใช้ให้ข้า เชื่อมโยงศิษย์เอย สายตาโง่เขลา ต่างเฝ้ามองศิษย์หวนมา อย่าเคว้งคว้างในทิศทาง กรำฝนหว่านไถ่ปาดน้ำตา เพื่อศิษย์ทุกวัน โศกศัลย์เรื่อยมาลำพัง หลิวสั่นเอนไหวคำนึง ไม่ละหน่าย คลายมือหนา *ทันทีที่เจ้าคุกเข่าลงขอรับธรรม อาจารย์บัดนั้น รับเจ้าไว้เป็นศิษย์เอ๋ย ดุจดังพ่อลูก ตราบนานเท่านานไม่ผัน สักขีพยานธูปจันทร์กำยาน พุทธายินดี **หยุดพักได้ฤๅ ปณิธานใจนี้ แลโบกปัดพัดต้านเจ้ากรรม พยุงเจ้าอย่าล้าใจ ร่วมฝ่าขวากหนาม ยิ้มให้เจ้าเคียงข้างบ่าไป สร้างคุณธรรมความดี หวังศิษย์สักวันผิงซันไปถึง (ซ้ำ *,**)