ใจมันสั่นหวิวๆ รู้สึกเจ็บแปลกๆขึ้นม

ใจมันสั่นหวิวๆ รู้สึกเจ็บแปลกๆขึ้นมา ยิ่งพอพี่เค้าบอกว่าจะโทรหา เรายิ่งนอย นอยมาก กลับบ้านมานี่เปิดเพลงดังสุดๆ ออกกำลังกายอย่างหนักเพื่อให้พยายามไม่คิด พยายามให้เหนื่อย จะได้หลับๆไปซะไม่ต้องคิดอะไร แต่สุดท้ายเราก็รอโทรศัพท์พี่เค้าอยู่ดี ไม่รู้ทำไมพอได้คุยกับพี่เค้าอยู่ๆเราก็ร้องไห้ ร้องไห้หนักมาก ยิ่งคุยกันยิ่งร้อง แต่ไม่รู้เพราะอะไร พอเราได้คุยกันสักพัก ความรู้สึกต่างๆก็กลับมาเหมือนเดิม คุยกันได้ปกติ เราไม่สนใจเรื่องที่เคยถูกโกหก เคยถูกบล๊อคเฟสเลย เราคุยกับพี่เค้าจนเรารู้แล้วว่าเราไม่ได้คิดกับพี่เค้า แค่พี่ชาย เราบอกชอบพี่เค้า แต่ไม่ว่าจะสถานะไรก็ชั่งเถอะ ได้คุยกันก็ดีใจแล้ว ถึงจะยังรู้สึกผิด แต่เราก็ไม่สามารถสั่งสมองให้ห้ามความรู้สึกได้ คืนนั้นบอกเลยว่าร้องไห้จนหลับ พอเช้าเราก็โทรปลุกพี่เค้า เราได้กลับมาคุยกัน แล้วเย็นวันนั้น 11/11/14 เราก็ได้ไปกินข้าวกัน เดินเล่น นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย (บางทีเราก็อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว อยากทำตามความรู้สึกตัวเอง ไม่แคร์ใคร แต่ในใจความรู้สึกผิดนั้นก็ยังอยู่) วันนั้นเราได้ถ่ายรูปและกอดกับพี่เค้า มันเป็นโมเม้นที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดใดๆได้ ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ เราก็ยังคงได้คุยกับพี่เค้ามาเรื่อยๆ ใจนึงก็กลัวว่าถ้าพี่เค้าหายไปอีกเราจะทำยังไง ส่วนอีกใจก็บอกกับตัวเองว่าช่างเถอะ ปล่อยไปตามความรู้สึก ไม่ว่าผลสุดท้ายมันจะออกมายังไง อย่างน้อยเราก็ได้ทำตามความรู้สึกของตัวเอง ดีกว่าวันนึงมานั่งเสียใจเสียดายที่วันนั้นไม่ได้ทำ

**หนูขอทำตามความรู้สึกนะคะ ถ้าอะไรบางอย่างมันเกินขอบเขตไป ก็ขอโทดด้วยนะคะ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

My heart is shaking so funny feel strange. Even when he said he would call, the more we Noy Noy. Back home, open music extremely. Exercise hard to try not to think. Try to tired to sleep without thinking anything.I don't know why I talked to him all of a sudden we cry, cry very hard as we talk about the singing. แต่ไม่รู้ because, when we talk for a while. The feelings are same. Talk we usually don't care about who was lying.We talked to him until we know we don't think of him like a brother. We tell you like him, but no matter how they weigh status. Talk glad. I still feel guilty. But we can't accumulate to stop feeling.After breakfast we call him, we have to talk, and that evening 11 / 11 / 14 we have dinner together, walking, talking gibberish. (maybe we want to be selfish. Want to come to my senses, I don't care who.That day we took pictures and hug with him. It is the moment that can not be described as any words. From that day until now, we still ได้คุยกับ him indefinitely. One side was afraid that if he lost again, what do we do?Follow the feeling, no matter what the end result will come out? At least we can follow your own feelings. Better one day regret regret that day didn't do!
* * can I do feel. If something is beyond the boundary, then sorry too
.