ข้อคิดดีดีมันเป็นตอนเช้า เวลาประมาณ 08.30 น. ที่วุ่นวายเอาการ
เมื่อสุภาพบุรุษสูงอายุท่านหนึ่งในวัย 80 กว่ามารับบริการให้แพทย์ตัดไหมจากแผลที่หัวแม่มือ และบอกว่าขอให้รีบหน่อย เพราะมีนัดตอน 09.00 น.
เมื่อหมอตรวจร่างกายตามปกติเสร็จ หมอก็ขอให้นั่งรอโดยหมอรู้ว่าอย่างไรเสียก็ไม่หนีหนึ่งชั่วโมง กว่าที่จะถึงคิว
หมอเห็นสุภาพบุรุษท่านนี้ดูนาฬิกาหลายครั้งอย่างกระสับกระส่าย หมอว่างอยู่พอดี จึงเข้าไปดูแผลให้ เมื่อตรวจดูก็เห็นเป็นปกติ หมอจึงเดินไปหารือกับหมอคนหนึ่งที่ให้บริการอยู่ เอายาและวัสดุมาทำแผลให้
ขณะที่ตัดไหมอยู่หมอก็ถามว่า ลุงมีนัดกับหมออีกคนหรือจึงดูรีบร้อน สุภาพบุรุษท่านนี้ตอบว่า ไม่หรอก แต่จำเป็นต้องรีบไปเนิร์ซซิ่งโฮม เพื่อกินอาหารเช้ากับภรรยา
หมอก็ถามถึงสุขภาพของภรรยา
ลุงก็ตอบว่าภรรยาอยู่ที่นั่นมานานพอควรแล้ว และ เธอเป็นโรคAlzheimer’s
ขณะที่คุยกันหมอ หมอก็ลองถามดูว่าเธอจะรู้สึกกังวลเป็นทุกข์ไหม ถ้าไปสายสักหน่อย
สุภาพบุรุษท่านนี้ก็ตอบว่า เธอไม่รู้หรอกว่าผมเป็นใคร เธอจำผมไม่ได้มา 5 ปีแล้ว
ผมหมอรู้สึกแปลกใจจึงถามว่า ‘แล้วคุณก็ยังไปทุกเช้า ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใครก็ตาม’
สุภาพบุรุษสูงอายุยิ้มและตบเบาๆบนมือหมอและพูดว่า 'ถึงเธอไม่รู้จักผม แต่ผมยังรู้ว่าเธอเป็นใคร’ หมอต้องกลั้นน้ำตา ขณะที่เดินจากไป ขนบนแขนหมอลุกชัน และคิดว่า 'นั่นคือความรักอย่างที่หมอต้องการที่สุดในชีวิต’
ความรักที่แท้จริงไม่ใช่เรื่องของกายภาพหรือโรแมนติก ความรักที่แท้จริงคือ การยอมรับทุกสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ได้เป็นมาตลอด รวมทั้งที่จะเป็น และที่จะไม่เป็นด้วย
คนที่มีความสุขที่สุดไม่จำเป็นว่าจะต้องมีสิ่งดีที่สุดของทุกสิ่ง เขาเพียงทำสิ่งที่เขามีอยู่ ให้ดีที่สุด ขอบอกว่า …. ‘ชีวิตไม่ใช่เรื่องของการทำอย่างไรให้รอดจากพายุฝน แต่เป็นเรื่องของการจะเล่นน้ำฝนอย่างไร’(Life is not about how to survive the storm, but how to dance in the rain)