ครูนั้นเปรียบเหมือนพ่อแม่คนที่สอง คอยดูแลใส่ อบรมสั่งสอนให้เราเป็นคนดี ให้คำปรึกษาเมื่อยามเรามีปัญหา ตักเตือนเมื่อเรากระทำสิ่งที่ผิดๆไม่ดีไม่ควรและครูก็จะบอกเสมอว่าให้ตั้งใจเรียนจะได้มีหน้าที่การงานที่ดีจะได้กลับมาเลี้ยงดูพ่อแม่ และพ่อแม่รอดูอนาคตของเราอยู่ ครูจะสอนเราในทุกๆเรื่อง
มีคนเคยบอกข้าพเจ้าว่าการเป็นครูสบาย มีเวลาพัก มีวันหยุดปิดเทอม แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเจอกับตัวคือพ่อแม่ของข้าพเจ้าเป็นครูสอนโรงเรียนมัธยมอยู่นอกตัวเมือง การเป็นครูไม่ได้มีความสบายอะไรเลย เหนื่อย วันหยุดปิดเทอมมีก็จริงแต่ก็ได้พักแค่ไม่กี่วันต้องทำคะแนนทำเกรด เตรียมการประเมิน ประกันโรงเรียน เตรียมที่คนจะมาดูงานและยังจะเจอปัญหาเด็กอ่านไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ สะกดคำไม่ได้อีก เป็นปัญหาอย่างมากและยังหาแนวทางการแก้ปัญหาไม่ได้ ครูชั้นอนุบาล ประถม ปล่อยให้เลื่อนชั้นเรียนขึ้นมาเรื่อยๆ จึงส่งให้เกิดปัญหา 2 ด้านเลยคือสถานศึกษาที่รับช่วงต่อและตัวของเด็กเอง ตัวของเด็กเองจะส่งผลหนักที่สุดคือการที่จะสอบเรียนชั้นมหาวิทยาลัย จะเรียนตามเพื่อนไม่ทัน หน้าที่การงาน และที่ข้าพเจ้ารู้มาอีกว่าครูให้เด็กทำงานมาเป็นผลงานตัวเองให้ผ่านการประเมินไม่แยกแยะ ไม่เข้าสอนทำงานของตัวเอง ดังนั้นอนาคตข้าพเจ้าจึงอยากเป็นครูที่อยู่ในชนบท จะสอนเด็กๆ ตั้งแต่ยังเล็กให้อ่านและเขียนหนังสือด้วยวิธีการที่ถูกต้องและใช้วิธีการสอนแบบค่อยเป็นค่อยไปและทั่วถึงกับทุกคน จะสอนทุกเรื่องที่ครูของข้าพเจ้าสอนข้าพเจ้าไม่ว่าจะเป็นเรื่องมารยาท กฎหมาย วัฒนธรรม ประเพณีต่างๆ และที่สำคัญจะลืมเรื่องด้านการเกษตรและเทคโนโลยีไปไม่ได้ เป็นสิ่งที่เรียนมาจะสอนให้ดำเนินตามรอยเศรษฐกิจพอเพียง วิธีทำการเกษตรแบบผสมผสาน และจะไม่นำงานของข้าพเจ้าที่ได้รับมอบหมายมาทำในคาบการเรียนการสอน ข้าพเจ้าจะเป็นครูที่ดี จะทำให้ลูกศิษย์ที่ออกมามีคุณภาพ มีอนาคตที่ดี มีหน้าที่การงานทำ ประสบความสำเร็จในชีวิต เป็นอนาคตที่ดีของประเทศชาติ