จริงๆแล้วตั้งแต่ผมเรียนมัธยม พ่อและ

จริงๆแล้วตั้งแต่ผมเรียนมัธยม พ่อและแม่ของผมไม่เคยมีเวลาให้ผมเลย ผมต้องอยู่กับยาย ผมโดนเพือนว่าประจำว่าลูกไม่มีพ่อแม่ จริงๆชีวิตผมมันเศร้ามาก
แต่เมื่อผมเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย ชีวิตผมก็เปลี่ยน ผมคิดกับตัวเองเสมอว่าเราจะมานั่งเศร้าแบบนี้ไม่ได้ เราต้องสู้จนกว่าจะตาย แต่ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ผมทำงานหนักมาก ต้องเล่นดนตรีตอนกลางคืน เล่นกีฬาเพื่อที่จะได้เป็นนักกีฬาของมหาวิทยาลัย และต้องเรียนเก่งเพื่อที่จะให้ทุกคนยอมรับในตัวของผม

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Actually, since my high school, my parents never had time for, I. I have to live with Grandma. Me with friends that regularly that he has no parents. Really, my life, it is very sad. But when I study at the University. My life was changed. I thought to myself that we do come to this sad. We're fighting until death, but a University. I worked very hard to play music at night. Play sports for the athletes of the University, and students must be proficient in order to make everyone's accepted me.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Actually, since I was in high school My father and my mother never had time for me. I have to live with grandmother I was a friend of the children without parents. It's really my life sad
, but when I went to university. Changed my life I thought to myself that we will not sit on this. We fight until death But college I work very hard To play music at night Sport for athletes to get into university. And have to learn to accept everyone's hair.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Actually, when I was in high school. My father and my mother never have time for me, I have to stay with my grandmother. I got friends that in that no parents, my life is sad.But when I go to college, my life was changed. I think to myself that I will be unhappy about this. We have to fight until death, but when เรียนมหาวิทยาลัย. I worked very hard to play music at night. Sports to athletes of the University. To learn good to everyone to accept me.