ในวันที่ปู่ของฉันล้มลง
.. เย็นวันที่25ธันวาคม ฉันกับแม่ไปตลาดเพื่อซื้ออาหาร โดยที่ไม่รู้เลยว่าเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วจะเจอกับเรื่องที่น่าเศร้าที่สุดในชีวิต ปู่ของฉันเกิดอุบัติเหตุจึงทำให้เลือดคลั่งในสมองและต้องเข้ารับการผ่าตัดด่วน การผ่าตัดใช้เวลาหลายชั่วโมง ฉันกับแม่นั่งรอพร้อมกับร้องไห้ตลอดเวลา ฉันได้แต่โทษตัวเองที่ไม่อยู่ดูแลปู่ที่บ้าน เป็นเพราะฉันปู่จึงเป็นแบบนี้ เป็นเพราะฉัน.. ความคิดของฉันทำให้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด แม่ปลอบใจฉันและเราทั้งคู่กอดกัน .. ผ่าตัดเสร็จหมอก็พาปู่ออกมา ปู่หลับตา มีแผลที่หัว และต้องใช้เครื่องช่วยหายใจตลอดเวลา ยิ่งฉันเห็นปู่ของฉัน ฉันยิ่งร้องไห้ออกมา.. ตลอดระยะเวลาเกือบสองเดือนที่ปู่หลับ และไม่สามารถหายใจเองได้ .. ฉันกับแม่เฝ้าดูแลปู่เป็นอย่างดี ฉันและแม่ทำทุกอย่างตามที่หมอและพยาบาลสอน พยาบาลคนหนึ่งบอกกับฉันว่าฉันสามารถเป็นพยาบาลได้เลย และเราก็หัวเราะกัน.. ตลอดเวลาที่ฉันและแม่ดูแลปู่ พวกเราเหนื่อยมากบางวันพวกเรากอดกันและร้องไห้เพราะความเหนื่อยและความสงสาร แต่เราก็เต็มใจที่จะดูแลปู่ต่อไป พวกเรามีความหวังว่าสักวันนึงปู่จะตื่นขึ้นมาและพูดกับพวกเราเหมือนเดิม ถึงแม้ว่ามันจะไม่เป็นแบบนั้น ถึงแม้ว่าปู่จะต้องนอนหลับไปตลอด .. เราก็จะดูแลปู่ต่อไป
thanks very much.