พระโอวาทพระโพธิสัตว์ในชุดขาวแห่งทะเลทักษิณ(ตอน2)
การบำเพ็ญธรรมไม่จำเป็นต้องบำเพ็ญเฉพาะภายนอกเท่านั้น ในยุคนี้เป็นยุคขาว พวกเราสามารถบำเพ็ญได้ ในขณะที่ไม่ต้องอยู่ในรูปพระสงฆ์ ถ้าตอนนี้จะให้ทุกคนบวช จะบวชกันหรือไม่ ทุกคนมีภาระจะให้บวชอยู่ตามป่าเขา ย่อมไม่ได้ เราจะทำอย่างไรจึงจะสามารถบำเพ็ญธรรมได้ ถ้าเราไม่บำเพ็ญจะหลุดพ้นหรือไม่ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ยากนักที่ทุกคนจะถือศีลกินเจ การกินเจเป็นเรื่องยากใช่ไหม ทำไมถึงยากล่ะ ใช่ยังติดอยู่ในรสชาติหรือไม่ ตอนนี้ทุกคนทราบไหมว่า ถ้าตอนนี้ท่านไม่ละเนื้อสัตว์แล้ว จะทันกับการเวลาไหม กาลเวลาผ่านไปรวดเร็วมาก แต่ละวันที่ผ่านไป เรามักจะคิดว่าขอให้อยู่มีความสุข มีกินมีใช้ ขอให้ร่ำรวยใช่หรือไม่
ถ้าเราอยากจะบรรลุธรรมส่วนมากมักจะคิดว่า มันไกลเกินกว่าที่จะไขว่คว้า ทุกคนอยู่ที่นี่อย่ากลัวว่าตั้งแต่บัดนี้จะให้กินเจ เพียงมาพูดเข้าใจว่าการกินเจไม่ใช่เรื่องงมงาย แต่ว่าเป็นการรู้แล้วว่าทุกคนเกิดมามีหนี้กรรมติดตัว จะต้องตัดกรรมของตัวเองตั้งแต่เริ่มต้น
ทานเจมีกุศลไหม การทานเจนั้นความจริงไม่มีกุศลเพียงแต่เป็นการที่ไม่สร้างบาปเพิ่มขึ้นเท่านั้นเอง ทุกคนมีบาปมากมายอยู่แล้ว ทำไมคิดจะไปประหัตประหารคนอื่นมาเป็นเนื้อของตัวเอง ทุกๆคนต่างมีพ่อแม่ ถ้าเราเอาเลือดเนื้อของเขามาทานเขาจะรู้สึกอย่างไร คนที่จากโลกนี้ไปแล้ว เราทราบไหมว่าเขาจะไปเกิดเป็นอะไร พวกเราไม่ทราบว่าเขาไปเกิดเป็นอะไร แต่ที่พวกเราทานไปเราคิดบ้างไหมว่ามีสิทธิ์ที่จะเป็นเขาได้ คนเราเวียนว่ายตายเกิดไม่หยุดสิ้น ถ้ายังไม่หลุดพ้นก็ไม่สามารถจะละจากการเวียนว่ายตายเกิดนี้ได้ ทุกคนคิดว่าตนเองมีความกตัญญู แต่ถ้าคิดว่าพ่อแม่ปู่ย่าตายายของเราละจากร่างกายนี้ไปแล้วไม่ใช่หน้าตาแบบนี้แล้ว พวกเราก็ไม่คิดที่จะอาลัยอาวรณ์อะไรอีกใช่ไหม
การบำเพ็ญธรรมความกตัญญูย่อมมาเป็นที่หนึ่ง ถ้าเราไม่มีความกตัญญูการที่จะก้าวหน้าในการบำเพ็ญก็ย่อมจะไม่มี ความกตัญญูไม่ใช่เพียงแต่ว่าเราให้ข้าว อาหารแก่พ่อแม่ของเราเท่านั้น แต่ย่อมหมายถึงสามารถเลี้ยงดูท่านมีความสุขได้ ถ้าพ่อแม่ของเราล่วงลับไปแล้ว เราจะทำอย่างไรถึงจะให้พ่อแม่ของเราเข้าใจธรรมะได้ คนที่เกิดอยู่ในโลกทุกคนถ้าหากไม่ได้รับการเปิดจุดญาณทวารก็จะไม่รู้ประตูเกิดตาย พ่อแม่เราที่ล่วงลับไปแล้วไม่รู้ประตูเกิดตาย เราจะทำอย่างไรพ่อแม่ที่ยังไม่ได้รับธรรมะเขาเหล่านั้นจะเป็นอย่างไร ทุกคนมีโอกาสถ้าเราตั้งใจให้ดี ความตั้งใจนี้ก็จะไม่เกินความพยายาม คนที่ลงแรงมาช่วยงานธรรมะ ทุกคนต่างรู้ว่าธรรมะนี้ดี แต่ถ้าไม่ตั้งใจศึกษา ไม่ลองมาเดินดูแล้วจะรู้ว่าธรรมะนี้ดีอย่างไร คนที่อยู่ข้างหลังมาไม่ได้ 2 วัน เพราะแต่ละคนมีภาระของตัวเอง
ทุกๆคนในวันนี้ชีวิตเร่งรีบ ตื่นเช้ามาก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ ทำงาน พอค่ำดูทีวีแล้วก็นอนหลับเป็นอย่างนี้อยู่ร่ำไป แล้วคุณค่าของชีวิตอยู่ที่ไหน ใช่อยู่ที่การทำความดี พยายามแก้ไขตัวเอง โดยใช้สติสัมปชัญญะว่าสิ่งใดเป็นสิ่งดีและไม่ดี โดยใช้จิตที่จุดญาณทวารนั้น
คนที่นั่งอยู่ที่นี่อายุต่างกันมากมาย บางคนก็เป็นเด็ก บางคนผมก็เริ่มขาวแล้ว แต่ละคนคิดว่าชีวิตจะอยู่ยาวนานแค่ไหน หรือหวังเพียงว่าขอให้มีชีวิตอยู่นานๆ เพื่ออยู่กับลูกหลาน แล้วการที่เราไปประหารชีวิตของผู้อื่น ชีวิตของเราจะยาวนานได้ไหม จริงๆแล้วคนที่เกิดมา ไม่ใช่เกิดมาเพื่อกินเนื้อสัตว์ เกิดมาเพื่ออะไร ที่เกิดมาเพราะมีกรรมของเรามากมาย เราจึงอยู่ในสภาวะต่างๆกัน บางคนร่ำรวยมั่งมี เพราะแต่ละคนมีบุญเก่าไม่เท่ากัน แต่บุญที่สำคัญที่สุดและยิ่งใหญ่ที่สุดคือบุญที่เรามีโอกาสรับธรรมะ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างมีบุญสัมพันธ์ร่วมกับพระกวนอิมมา เรารู้ในความศรัทธาและเข้าใจถึงจิตใจทุกท่าน
การมานั่งที่นี่ได้บางคนก็โดนต่อว่า ว่างมงาย จริงๆแล้วใช่งมงายหรือไม่ การที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์มายืมร่างเพื่ออะไร ถ้าไม่มายืมร่าง พวกเราจะบำเพ็ญธรรมได้ไหม ขอบอกให้ทุกคนรู้ว่า ในโลกนี้มีหลายอย่างที่เราไม่คาดคิดเอาไว้ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา สิ่งที่ไม่คิดหวังอาจเกิดขึ้น ถ้าหากไม่มีการบำเพ็ญที่มั่นคงเป็นฐานรองรับ สิ่งที่เราได้ประสบอาจจะรับไม่ไหว