นิทานอีสป ชาวนากับงูเห่า
ในวันหนึ่งของฤดูหนาวชาวนาผู้หนึ่งกำลังเดินทางกลับบ้านท่ามกลางหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมา ซึ่งระหว่างทางกลับบ้าน เขาได้พบกะบงูเห่าตัวหนึ่งซึ่งนอนขดอยู่ใต้ต้นไม้ ตัวมันทั้งเย็นและแข็งจนใกล้ตาย แต่ด้วยความสงสารชาวนาจึงอุ้มมันขึ้นมา แล้วนำมาซุกไว้ที่อกของตนเอง แล้วใช้เสื้อของเขาห่อคลุมร่างของมันไว้เพื่อความอบอุ่นแก่มัน เมื่องูนั้นได้รับความอบอุ่นจากชาวนาจนมันฟื้นขึ้นมา เมื่อเห็นชาวนางูก็ตกใจฉกชาวนาทันที และก่อนที่ชาวนาจะสิ้นใจ เพราะพิษงูเขาได้เอ่ยกับงูว่า "ข้าอุตส่าห์ช่วยชีวิตเจ้าเอาไว้ แต่เจ้ากลับมาทำร้ายข้า" เมื่อพูดจบเขาก็สิ้นใจตายลงตรงนั้นทันที
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:คนเลวย่อมไม่รู้จักบุญคุณของผู้อื่น