ตอนที่ฉันมาเมืองนี้ครั้งแรก ฉันรู้ส

ตอนที่ฉันมาเมืองนี้ครั้งแรก ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก ตอนที่ฉันไปซื้อของฉันมักจะพูดปนอังกฤษเสมอเพราะฉันไม่กล้าที่จะพูดจีนมาก เพราะกลัวพูดผิดและอายที่สำเนียงฉันแปลกๆ ฉันไปกินข้าวฉันก็จะสั่งว่า要这个 这个 เพราะเวลาฉันพูดเป็นซื้ออาหารแม่ค้าชอบทำหน้างงใส่ฉันเลยต้องชี้รูปเเทนเพื่อจะให้เขาเข้าใจ พอฉันคุ้นเคยกับที่นี่ฉันก็เริ่มที่จะพูดเป็นชื่ออาหารแบบ我要面条不要豆芽และในการต่อราคาฉันจะพูดว่า太贵了便宜一点可以吗.บางครั้งแม่ค้าก็จะลดให้และพูดมา可以的我卖七块送你五块。

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

现在，我第一次来到这座城市。我感到很兴奋。当我去购物时，我倾向于说英语，因为他们敢说不，我恐怕要说中文，不好意思我奇怪的口音。我要去吃的饭，我会命令哲哥窑。哲哥，因为我说它是时间购买食品商人，他把我指向一个图像，而不是想让他明白。够了，我很熟悉，在这里我开始发言名称禾埠姚条棉菜斗姚雅，和我说，价格贵益店台边一巷廖柯彝族马.偶尔，商人将降低，和彝族窝德麦柯说话来浍浍齐吴歌镍。

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

当我第一次来到这个城市。我很兴奋 当我去购物，我总是说，和英语，因为我不敢说太多中国人。失误恐惧和尴尬我一个奇怪的口音。我出去吃，我会说要这个这个，因为我说的喜欢美食的事情让我把我的表，我必须指出，他理解。我熟悉这里，我开始说一个名字我要面条不要豆芽的食物，我会说太贵了便宜一点可以吗。有时候投资者会减少，说可以的价格。我卖七块送你五块。

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

当我第一次来这个城市，我感到很兴奋。当我购物，我经常说，英国和中国，是因为我不敢说。因为我กลัวพูดผิด口音奇怪和尴尬我去吃饭，我说这是个期中当我在这里，我开始熟悉我的名字是面条食品芽期期不豆，我说太便宜了一点，可贵的确可以宜吗。小贩，有时也会降低。可以说，我卖”，而块块七成五。