พ.ศ. 2553 (ค.ศ.2010) การประชุม COP1

พ.ศ. 2553 (ค.ศ.2010) การประชุม COP16 เมืองแคนคูน ประเทศเม็กซิโก ตกลงให้มีการบันทึกเป้าหมายการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกภายในปี พ.ศ. 2563 ของประเทศพัฒนาแล้ว และประเทศกำลังพัฒนา (สำหรับประเทศกำลังพัฒนาเรียกว่า เป้าหมายการดำเนินการลดก๊าซเรือนกระจกที่เหมาะสมของประเทศ หรือ Nationally Appropriate Mitigation Actions: NAMAs) อย่างเป็นทางการภายใต้อนุสัญญา UNFCCC รวมทั้งให้ตั้งกระบวนการรายงานและทบทวนการดำเนินการตามเป้าหมายที่แต่ละประเทศตั้งไว้ ซึ่งกระบวนการจะแตกต่างกันระหว่างประเทศพัฒนาแล้วและประเทศกำลังพัฒนา
ในส่วนประเด็นการเงิน ได้ก่อตั้งกองทุน Green Climate Fund เพื่อจัดการเงินช่วยเหลือจากประเทศพัฒนาแล้วไปยังประเทศกำลังพัฒนา โดยออกแบบรายละเอียดของกองทุนให้ได้ภายในการประชุม COP ครั้งต่อไป

พ.ศ. 2554 (ค.ศ. 2011) การประชุม COP 17 จัดตั้งคณะทำงานเฉพาะกิจ Durban Platform เพื่อจัดทำข้อตกลงฉบับใหม่ที่จะมีผลบังคับใช้กับทุกประเทศสำหรับการดำเนินงานภายหลังปี พ.ศ. 2563 โดยกำหนดให้การเจรจาต้องแล้วเสร็จภายในการประชุม COP 21 ณ. กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส

พ.ศ. 2555 (ค.ศ. 2512) การประชุม COP18 กรุงโดฮา ประเทศกาตาร์ ที่ประชุมพิจารณาต่ออายุพิธีสารเกียวโต ที่กำลังจะหมดอายุลงภายในสิ้นปี พ.ศ. 2555 ไปอีก 7 ปี (มีผลบังคับใช้ระหว่างปี พ.ศ.2556-2563) เรียกว่าพันธกรณีระยะที่ 2 อย่างไรก็ตาม มีเพียง 35 ประเทศที่ตกลงเข้าร่วมในพันธกรณีระยะที่ 2นี้ โดยประเทศที่ปล่อยก๊าซฯ มากได้แก่ รัสเซีย ญี่ปุ่น นิวซีแลนด์ และแคนาดาไม่เข้าร่วมด้วย โดยที่สหรัฐอเมริกา และจีน ซึ่งเป็นประเทศที่มีปล่อยมลพิษมากที่สุดในโลกไม่เข้าร่วมอยู่แล้ว (สหรัฐไม่ได้ให้สัตยาบันในพิธีสาร และจีนแม้ว่าจะปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากในปัจจุบันแต่ถูกจัดอยู่ในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนาจึงไม่มีพันธะผูกพันในการลดก๊าซเรือนกระจกตามเงื่อนไขของพิธีสารเกียวโต) ทำให้พันธกรณีระยะที่ 2 ของพิธีสารเกียวโตครอบคลุมประเทศที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกรวมแล้วเพียงร้อยละ 11 ของที่ปล่อยทั่วโลก ถือได้ว่าเป็นปีที่พิธีสารเกียวโตหมดความสำคัญในฐานะกลไกการลดการปล่อยก๊าซฯ ของโลกอย่างเป็นทางการ ที่ประชุม COP18 ยืนยันที่จะจัดทำความตกลงฉบับใหม่ (เพื่อใช้แทนพิธีสารเกียวโต) ภายในปี พ.ศ. 2558 ( ค.ศ.2015) และต้องมีผลบังคับทางกฎหมายกับทุกประเทศภาคีในปี พ.ศ. 2563 (ค.ศ. 2020)

พ.ศ.2557 (ค.ศ.2014) IPCC เผยแพร่รายงานฉบับที่ 5 (IPCC AR5) ยืนยันว่ามนุษย์เป็นสาเหตุหลักของปัญหาโลกร้อน และหากไม่ต้องการให้โลกร้อนเกิน 2 องศาเซลเซียสในปลายศตวรรษนี้ ปริมาณโควต้าของก๊าซเรือนกระจกที่ทั่วโลกสามารถปล่อยได้จนถึงปลายศตวรรษเหลืออีกแค่ประมาณ 500 กิกกะตันคาร์บอน

ปีพ.ศ.2558 (ค.ศ.2015) การประชุม COP21 กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส โดยมีจุดมุ่งหมายสำคัญที่จะสร้างข้อตกลงเพื่อเป็นกลไกระหว่างประเทศในการควบคุมอุณหภูมิโลกไม่ให้สูงขึ้นเกิน 2 องศา ภายในศตวรรษที่ 21 (ค.ศ. 2100) ผลของการประชุมได้สร้างข้อตกลงปารีส (Paris Agreement) ซึ่งระบุให้แต่ละประเทศกำหนดเป้าหมายโดยสมัครใจในการลดก๊าซเรือนกระจกที่เหมาะสมกับประเทศของตนเอง โดยคำนึงถึงความเป็นธรรมและเท่าเทียมภายใต้บริบทการพัฒนาที่ยังยืน และระบุว่าประเทศพัฒนาแล้วจะช่วยกันระดมทุนจำนวน 100,000 ล้านดอลล่าร์ต่อปี ภายในปี พ.ศ. 2563 ให้แก่ประเทศกำลังพัฒนาดำเนินการในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและการปรับตัว

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

B.e. 2553 (2010), the COP16 Conference Cancun, Mexico City, country. OK, save target to reduce greenhouse gas emissions in developed countries of 2563 and developing countries (developing countries, called for action to reduce greenhouse gas emissions target appropriate Nationally Appropriate Mitigation Actions of the country or: NAMAs) official under the UNFCCC Convention, including the reporting and review process to set goals that are set for each country. The process, which can vary between developed countries and developing countries.In the section issues financial Green Climate Fund established Fund to administer financial aid from developed countries to developing countries, by design, the details of the Fund in the next COP meeting. B.e. 2554 (2011) COP 5 Conference established an ad hoc working group to develop the Durban Platform of the new agreement, which will apply to all countries for the operation later in the year given by the 2563 completed within required negotiation meetings at COP 9 to Paris. Country Franceพ.ศ. 2555 (ค.ศ. 2512) การประชุม COP18 กรุงโดฮา ประเทศกาตาร์ ที่ประชุมพิจารณาต่ออายุพิธีสารเกียวโต ที่กำลังจะหมดอายุลงภายในสิ้นปี พ.ศ. 2555 ไปอีก 7 ปี (มีผลบังคับใช้ระหว่างปี พ.ศ.2556-2563) เรียกว่าพันธกรณีระยะที่ 2 อย่างไรก็ตาม มีเพียง 35 ประเทศที่ตกลงเข้าร่วมในพันธกรณีระยะที่ 2นี้ โดยประเทศที่ปล่อยก๊าซฯ มากได้แก่ รัสเซีย ญี่ปุ่น นิวซีแลนด์ และแคนาดาไม่เข้าร่วมด้วย โดยที่สหรัฐอเมริกา และจีน ซึ่งเป็นประเทศที่มีปล่อยมลพิษมากที่สุดในโลกไม่เข้าร่วมอยู่แล้ว (สหรัฐไม่ได้ให้สัตยาบันในพิธีสาร และจีนแม้ว่าจะปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากในปัจจุบันแต่ถูกจัดอยู่ในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนาจึงไม่มีพันธะผูกพันในการลดก๊าซเรือนกระจกตามเงื่อนไขของพิธีสารเกียวโต) ทำให้พันธกรณีระยะที่ 2 ของพิธีสารเกียวโตครอบคลุมประเทศที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกรวมแล้วเพียงร้อยละ 11 ของที่ปล่อยทั่วโลก ถือได้ว่าเป็นปีที่พิธีสารเกียวโตหมดความสำคัญในฐานะกลไกการลดการปล่อยก๊าซฯ ของโลกอย่างเป็นทางการ ที่ประชุม COP18 ยืนยันที่จะจัดทำความตกลงฉบับใหม่ (เพื่อใช้แทนพิธีสารเกียวโต) ภายในปี พ.ศ. 2558 ( ค.ศ.2015) และต้องมีผลบังคับทางกฎหมายกับทุกประเทศภาคีในปี พ.ศ. 2563 (ค.ศ. 2020) พ.ศ.2557 (ค.ศ.2014) IPCC เผยแพร่รายงานฉบับที่ 5 (IPCC AR5) ยืนยันว่ามนุษย์เป็นสาเหตุหลักของปัญหาโลกร้อน และหากไม่ต้องการให้โลกร้อนเกิน 2 องศาเซลเซียสในปลายศตวรรษนี้ ปริมาณโควต้าของก๊าซเรือนกระจกที่ทั่วโลกสามารถปล่อยได้จนถึงปลายศตวรรษเหลืออีกแค่ประมาณ 500 กิกกะตันคาร์บอน ปีพ.ศ.2558 (ค.ศ.2015) การประชุม COP21 กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส โดยมีจุดมุ่งหมายสำคัญที่จะสร้างข้อตกลงเพื่อเป็นกลไกระหว่างประเทศในการควบคุมอุณหภูมิโลกไม่ให้สูงขึ้นเกิน 2 องศา ภายในศตวรรษที่ 21 (ค.ศ. 2100) ผลของการประชุมได้สร้างข้อตกลงปารีส (Paris Agreement) ซึ่งระบุให้แต่ละประเทศกำหนดเป้าหมายโดยสมัครใจในการลดก๊าซเรือนกระจกที่เหมาะสมกับประเทศของตนเอง โดยคำนึงถึงความเป็นธรรมและเท่าเทียมภายใต้บริบทการพัฒนาที่ยังยืน และระบุว่าประเทศพัฒนาแล้วจะช่วยกันระดมทุนจำนวน 100,000 ล้านดอลล่าร์ต่อปี ภายในปี พ.ศ. 2563 ให้แก่ประเทศกำลังพัฒนาดำเนินการในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและการปรับตัว

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The 2553 (AD 2010) meeting COP16 Cancun, Mexico. OK to have recorded the goal of reducing greenhouse gas emissions by 2020. 2563 of developed countries and developing countries (for developing countries called. Target operation reduce greenhouse gases of reasonable country or Nationally Appropriate Mitigation Actions: NAMAs) official under the Convention. UNFCCC report and review process, including the implementation of goal that each country set. The process varies between developed countries and developing countries.The financial issues, established fund Green Climate Fund to manage aid from developed countries and developing countries, the general also The detailed design of funds within the COP next time.The 2554 (AD 2011) meeting COP 17 established the ad hoc working group Durban Platform plan for the new agreement to be effective with every country for the later years. The 2563 the negotiations must be completed within the COP 21. Paris, France.The 2555 (AD 2512) meeting COP18 กรุงโดฮา, Qatar the meeting to consider and renew the Kyoto protocol. Is going to expire by the end of the year. 2555 again 7 years (effect between year 2556-2563) called พันธก cases phase 2 however. There is only 35 countries agreed to participate in this phase 2 obligations by the country to release gas, including Russia, Japan, New Zealand and Canada did not participate. The United States and China, a country with the world's most emissions do not participate in it. The United States did not ratify the protocol ( And China even if greenhouse gas emissions at present, but the developing countries are without the obligation to reduce greenhouse gases under the terms of the Kyoto Protocol). The phase of the Kyoto Protocol obligations 2 covers the country's greenhouse gas emissions included only a percentage of 11 released worldwide. Regarded as the year the Kyoto Protocol all significance as a mechanism to reduce the emissions of the company ย่างเป็นทางการ meeting COP18 insist that the agreement a new constitution. (to replace the pith.