ฉันเปิดในgoogle หาแปลภาษามาเลย์. นิทานอีสป เรื่อง ลากับม้าทหาร
นิทานอีสปเรื่องนี้ คิดตามแล้วซึ้งมากๆเลยแฝงคติให้ได้คิด เหมือน พุทธศาสนาที่กล่าวว่า "อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" แปลว่า " ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตน"
มีลาตัวหนึ่งเเบกสัมภาระอันหนักอึ้งไว้บนหลัง ขณะเดินทางเข้าประตูเมืองอย่างเชื่องช้า
"หลีกทางไป เจ้าลาสกปรก" ม้าทหารงามสง่า ตวาดไล่ด้วยเสียงอันดัง
ลาจึงหลีกทางให้ พลางเฝ้ามองดู ม้าทหารผู้งามสง่าอยู่ในเครื่องประดับเต็มยศอย่างโก้หรูนั้น เยื้องย่างผ่านไป
เมื่อย้อนมองดูตนเองเเล้ว ลาก็ได้เเต่ถอนใจนึกอิจฉาในลาภยศของม้าทหารตัวนั้น
เวลาผ่านไป หลังจากม้าทหารได้รับบาดเจ็บในสนามรบ เเละมิอาจออกสนามได้อีก
มันก็ถูกส่งมาทำงานหนักในไร่ในนา ต้องลากเกวียนที่บรรทุกสัมภาระหนักๆ ทุกวันอย่างตรากตรำ
ลาจึงได้มองอดีตม้าทหารอย่างเวทนา เเละเข้าใจชีวิตได้มากขึ้น
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ผู้ที่หลงในยศศักดิ์ เมื่อตกต่ำเเล้วมักโดดเดี่ยวเเละเจ็บปวด ไม่ควรค่าเเก่การที่เราจะอิจฉา