เรียงความ เรื่อง โรงเรียนของฉัน ทุก

เรียงความ เรื่อง โรงเรียนของฉัน
ทุกคนไม่มีใครไม่รู้จักคำว่า “โรงเรียน” หากจะกล่าวถึงโรงเรียนบางคนอาจคิดว่าโรงเรียนเป็นเพียงสถานที่ให้การศึกษา ให้ความรู้ เป็นเพียงบันไดอีกขั้นหนึ่งที่จะก้าวไปสู่ความฝันและอนาคตของแต่ละคน แต่สำหรับฉันมันเป็นมากว่านั้น
ฉันยังจำก้าวแรกที่เข้าไปเรียนโรงเรียนแห่งนั้นได้ฉันรู้สึกตื่นเต้นดีใจที่สามารถสอบแข่งขันเข้ามาเรียนได้ นอกจากความรู้สึกตื่นเต้นดีใจแล้วยังมีความรู้สึกอีกความรู้สึกนั้นคือความกลัว กลัวที่จะพบเจอเพื่อนใหม่สังคมใหม่ที่ฉันไม่เคยรู้จัก ถึงโรงเรียนของฉันจะไม่ใหญ่โตมากนักแต่นับได้ว่าเป็นอีกโรงเรียนหนึ่งที่นักเรียนหลายต่อหลายคนพยายามที่จะสอบแข่งขันเพื่อให้ได้เข้ามาเรียนโรงเรียนแห่งนี้โรงเรียนของฉันมีชื่อว่า “โรงเรียนประชารัฐธรรมคุณ” เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ประจำอำเภอ ตั้งอยู่ที่ อำเภองาว จังหวัดลำปาง ก่อนที่ฉันจะมาเรียนที่นี่ฉันเคยได้ยินข่าวลือว่าที่โรงเรียนแห่งนี้รุ่นพี่ผู้ชาย ม.ปลาย เป็นพวกหัวรุนแรงชอบใช้กำลัง รุ่นพี่ผู้หญิงแต่งกายไม่เรียบร้อยแต่พอฉันได้เข้ามาเรียนจริงๆ จึงเห็นว่ามีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เป็น แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่และน่าตื่นเต้นมากเลยทีเดียว โรงเรียนของฉันตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของฉันนัก มีต้นไม้ที่เป็นสัญลักษณ์ของโรงเรียนคือต้นมะขามและต้นสัก ปลูกเรียงรายให้ร่มเงาอยู่ตามริมฟุตบาททางเดินเข้าโรงเรียน ขวามือทางเข้ามีป้อมยามและสนามบาสเกตบอลอยู่ เดินไปเรื่อยๆด้านซ้ายมือจะเห็นรูปปั้นเหมือนของท่าน “พระครูวิฑิตธรรมคุณ” ผู้ก่อตั้งโรงเรียน ซึ่งพร้อมให้นักเรียนไปกราบไหว้บูชาขอพรกัน ยังมีม้าหินอ่อนจัดเป็นมุมพักผ่อนเพื่อให้นักเรียนนั่งคุยกันอ่านหนังสือและทบทวนบทเรียนกับเพื่อน ห้องเรียนโต๊ะเก้าอี้ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบสวยงามเพราะที่นี้นักเรียนจะเดินเรียน เมื่อเปลี่ยนคาบเรียนจะต้องเปลี่ยนห้องด้วยฉะนั้นก่อนที่นักเรียนจะออกจากห้องก็ต้องจัดโต๊ะเก้าอี้ให้เป็นระเบียบก่อนที่จะออกไปเรียนคาบเรียนต่อไปเพื่อสะดวกในการใช้ห้องเรียนของนักเรียนกลุ่มอื่น การใช้ชีวิตอยู่ภายในรั้ว “เหลือง-แดง” แห่งนี้ฉันได้รับประสบการณ์มากมายมีทั้งความสุขและความทุกข์เสียใจร้องไห้ที่แห่งนี้มีทั้งเพื่อนและครูอาจารย์ แต่พอใกล้ถึงวันที่ฉันต้องก้าวออกไปจากรั้ว “เหลือง-แดง” ฉันถึงรู้สึกว่าไม่สามารถย้อนเวลาแห่งความสุขกลับมาได้และเมื่อใกล้จบการศึกษาเพื่อนหลายคนบ่นว่า ระยะเวลา 6 ปีที่เรียนที่นี้ช่างสั้นนักและหลายคนต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่างที่เพื่อก้าวขึ้นสู้การเป็นผู้ใหญ่ คงจะไม่มีอีกแล้วเสียงกระดิ่งดังกริ๊งๆในตอนเช้าไม่มีเสียงอาจารย์เรียกเราไปเข้าแถวไม่มีเสียงร้องเพลงชาติและที่สำคัญไม่มีคุณครูมาคอยบ่นให้ทำตัวให้ถูกระเบียบ นอกจากการศึกษาในโรงเรียนแล้วยังมีการศึกษานอกโรงเรียนและยังส่งเสริมกิจกรรมที่นักเรียนคิดขึ้นมาเช่นกิจกรรมถ่ายทอดความรู้สู่น้องค่ายพี่พบน้องเป็นการแนะแนวสถานที่ศึกษาต่อและยังมีกิจกรรมเข้าค่ายบรรพชาสามเณร และ บวชเนกขัมมจาริณีเป็นการปฏิบัติธรรมที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น เวลาพวกเรามีปัญหาอะไรก็จะมีคุณครูที่ปรึกษาคอยให้คำปรึกษาตลอดเพราะคุณครูที่นี้ ทั้งให้ความรักความอบอุ่น ดูแลเอาใจใส่ในทุกๆด้าน ผู้ซึ่งเป็นเหมือนแม่คนที่สองของเรา จากตอนแรกที่คิดว่ากลัวที่จะได้พบเพื่อนใหม่ กลายเป็นว่าตอนนี้ไม่อยากให้จากกันเร็วแบบนี้เลย ฉันดีใจที่มีเพื่อนแบบทุกคน ฉันได้ประสบการณ์ที่ดีมากมายตลอดที่ฉันศึกษาอยู่ที่นี่ โรงเรียนแห่งมีความสำคัญกับฉันมากและมันจะมีค่าตลอดไป
โรงเรียนไม่เป็นเพียงสถานที่ให้การศึกษา ให้ความรู้ แต่ยังเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของฉัน ซึ่งเป็นสถานที่ที่แม่คนที่สองของพวกเราให้ทั้งความรู้ ความรัก ความอบอุ่น และยังเป็นสถานที่ทำให้เราพบเจอกับมิตรภาพใหม่ๆที่ดี และประสบการณ์ชีวิตที่เราไม่อาจหาซื้อที่ไหนได้ ฉันรัก “โรงเรียนประชารัฐธรรมคุณ”

ผลลัพธ์ (ลาว) 1:

essay ກ່ຽວກັບໂຮງຮຽນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ,
ປະຊາຊົນບໍ່ຮູ້ວ່າຄໍາວ່າ "ໂຮງຮຽນ" ຖ້າຫາກວ່າໂຮງຮຽນ, ບາງຄົນອາດຈະຄິດວ່າໂຮງຮຽນເປັນສະຖານທີ່ສໍາລັບການສຶກສາ, ຄວາມຮູ້ເປັນພຽງແຕ່ຂັ້ນຕອນບັນໄດຫນຶ່ງທີ່ຈະກ້າວເຂົ້າໄປໃນຄວາມຝັນ. ແລະໃນອະນາຄົດຂອງແຕ່ລະຄົນ ແຕ່ສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າມັນແມ່ນການຫຼາຍກ່ວາວ່າ,
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຈື່ໄດ້ຂັ້ນຕອນທໍາອິດຂອງໂຮງຮຽນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕື່ນເຕັ້ນທີ່ຈະສາມາດໄດ້ຮັບເຂົ້າໄປໃນການແຂ່ງຂັນ. ນອກເຫນືອໄປຈາກຄວາມຕື່ນເຕັ້ນ, ບໍ່ມີຍັງເປັນຄວາມຮູ້ສຶກວ່າຄວາມຮູ້ສຶກເປັນຄວາມຢ້ານກົວ. ຢ້ານກົວທີ່ຈະຕອບສະຫນອງສັງຄົມໃຫມ່, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກ. "ໂຮງຮຽນຂອງລັດພະນັກງານຍຸຕິທໍາທ່ານ" ເປັນເຂດການສຶກສາຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນງາວລໍາປາງກ່ອນທີ່ຈະຂ້າພະເຈົ້າມາຢູ່ທີ່ນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນຂ່າວລືວ່າຢູ່ໃນໂຮງຮຽນນີ້ຜູ້ຊາຍອາວຸໂສຂອງ. ໃນຕອນທ້າຍແມ່ນ extremist ຄືຜົນບັງຄັບໃຊ້. ເດັກຍິງອາວຸໂສ dress neat, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກໍ່. ດັ່ງນັ້ນພຽງແຕ່ເລັກນ້ອຍ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນເປັນນະວະນິຍາຍແລະປະສົບການທີ່ຫນ້າຕື່ນເຕັ້ນເຄີຍ. ໂຮງຮຽນຂອງຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນບໍ່ໄກຈາກບ້ານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ເປັນ. ເປັນໄມ້ຢືນຕົ້ນແມ່ນສັນຍາລັກຂອງຕົ້ນໄມ້ມະຂາມແລະໄມ້ສັກເປັນ. ຮົ່ມປູກ lined ທາງຍ່າງຕາມທາງຕີນໄປໂຮງຮຽນ. ເສັງເຂົ້າເບື້ອງຂວາມືແລະກອງສຸດຂອງສານບ້ວງໄດ້. ຍ່າງປະມານດ້ານຊ້າຍມືເພື່ອເຂົ້າໄປເບິ່ງສະຖານະພາບຂອງເຂົາ. "Provost Vithit ທ່ານພົບທົ່ວໄປ," ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຂອງໂຮງຮຽນ. ທີ່ນັກສຶກສາຕ້ອງການທີ່ຈະນະມັດສະການຮ່ວມກັນ. Marble ຍັງມີແຈສໍາລັບນັກສຶກສາທີ່ຈະນັ່ງແລະສົນທະນາກັບຫມູ່ເພື່ອນ, ການອ່ານຫນັງສືແລະບົດຮຽນການທົບທວນຄືນໄດ້. ຕາຕະລາງໃນຫ້ອງຮຽນແລະປະທານໄດ້ຖືກຈັດລຽງ neatly ສຸດທີ່ສວຍງາມ, ເນື່ອງຈາກວ່ານັກສຶກສາຈະໄດ້ຮຽນຮູ້. ໃນເວລາທີ່ບົດຮຽນການປ່ຽນແປງຈະໄດ້ຮັບການທົດແທນທີ່ມີສອງຫ້ອງຕໍ່ຫນ້ານັກຮຽນອອກຈາກ, ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຕະລາງແລະປະທານໄດ້ຮັບການຈັດຕັ້ງກ່ອນບົດຮຽນຕໍ່ໄປໃນການຮຽນຮູ້, ງ່າຍທີ່ຈະໃຊ້ໃນຫ້ອງຮຽນຂອງນັກຮຽນ, ແລະອື່ນໆ. ຊີວິດພາຍໃນຮົ້ວ "ສີເຫຼືອງ - ແດງ" ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບຢ່າງຫຼາຍຂອງການປະສົບການຂອງທັງສອງຄວາມສຸກແລະຄວາມໂສກເສົ້າ, ການຮ້ອງໄຫ້ໂສກເສົ້າຂອງຫມູ່ເພື່ອນແລະຄູອາຈານ. ແຕ່ຢ່າງໃກ້ຊິດຂອງມື້ນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການທີ່ຈະຂັ້ນຕອນທີອອກຈາກຮົ້ວໄດ້, "ສີເຫຼືອງ - ແດງ" ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ສາມາດທີ່ຈະໄປເວລາມີຄວາມສຸກກັບຄືນໄປບ່ອນແລະໃນເວລາທີ່ approaching ຮຽນຈົບ, ຫມູ່ເພື່ອນຈໍານວນຫຼາຍຈົ່ມວ່າໄລຍະເວລາຂອງປີຫົກຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ. ນີ້ແມ່ນສັ້ນແລະຈໍານວນຫຼາຍຂອງພວກເຂົາໄດ້ກະແຈກກະຈາຍກັບຫ້ອງຮຽນທີ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ຈະກ້າວຂຶ້ນເປັນຜູ້ໃຫຍ່. ຈະມີລະຄັງບໍ່ມີຫຼາຍ jingle ໃນຕອນເຊົ້າໂດຍບໍ່ມີການເປັນຄູອາຈານສຽງເອີ້ນໃຫ້ພວກເຮົາເສັ້ນສຽງຮ້ອງເພງຊາດແລະຄູອາຈານທີ່ບໍ່ໄດ້ມາຕໍ່ກັບການຈົ່ມການປະຕິບັດຕົວການຈັດຕັ້ງຢ່າງຖືກຕ້ອງ. นอกจากการศึกษาในโรงเรียนแล้วยังมีการศึกษานอกโรงเรียนและยังส่งเสริมกิจกรรมที่นักเรียนคิดขึ้นมาเช่นกิจกรรมถ่ายทอดความรู้สู่น้องค่ายพี่พบน้องเป็นการแนะแนวสถานที่ศึกษาต่อและยังมีกิจกรรมเข้าค่ายบรรพชาสามเณร และ บวชเนกขัม ການປະຕິບັດ authoress ຂອງດັ່ງກ່າວໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນວັນຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ. ພວກເຮົາມີສິ່ງທີ່ມັນໃຊ້ເວລາທີ່ຈະໃຫ້ຄໍາປຶກສາທີ່ປຶກສາຄູອາຈານໃນເວລານີ້ເພາະວ່າຄູສອນໄດ້. ທັງຄວາມຮັກແລະຄວາມອົບອຸ່ນ ເອົາການດູແລໃນທຸກຂົງເຂດ ຜູ້ທີ່ເປັນຄືແມ່ທີສອງຂອງພວກເຮົາ. ຄິດວ່າໃນເບື້ອງຕົ້ນຈະຢ້ານກົວທີ່ຈະຕອບສະຫນອງຫມູ່ເພື່ອນໃຫມ່. ໃນປັດຈຸບັນທີ່ບໍ່ໄດ້ຕ້ອງການທີ່ຈະກາຍເປັນເຊັ່ນດຽວກັນກັບນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈທີ່ມີເພື່ອນໄດ້ກັບທຸກຄົນ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນປະສົບການທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຕະຫຼອດການສຶກສາຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ນີ້. ໂຮງຮຽນເປັນສິ່ງສໍາຄັນຫຼາຍກັບຂ້າພະເຈົ້າແລະມັນຈະມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່
ໂຮງຮຽນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ສະຖານທີ່ເພື່ອສຶກສາຄວາມເປັນ, ເພື່ອຮຽນຮູ້, ແຕ່ຍັງເປັນບ້ານທີສອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ນີ້ແມ່ນບ່ອນທີ່ແມ່ທີສອງໃນການທັງຫມົດຂອງພວກເຮົາວ່າຄວາມຮັກ, ຄວາມອົບອຸ່ນ, ແລະຍັງເປັນສະຖານທີ່ບ່ອນທີ່ພວກເຮົາພົບກັບມິດຕະພາບໃຫມ່ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ແລະຊີວິດປະສົບການທີ່ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຊື້ຂ້າພະເຈົ້າຮັກ, ບ່ອນທີ່ "ໂຮງຮຽນລັດພົນລະເຮືອນທ່ານພົບທົ່ວໄປ."