อัมพชาดก พระพุทธเจ้าตรัสเล่าเรื่อง

อัมพชาดก
พระพุทธเจ้าตรัสเล่าเรื่อง "อัมพชาดก" ประกอบเรื่องที่พระเทวทัตคิดเป็นใหญ่และจะปกครองสังฆมณฑลแทนพระพุทธเจ้า รวมทั้งสังฆเภท (ทำให้สงฆ์แตกกัน) สร้างความแตกแยกขึ้นในพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า "มิใช่แต่ชาตินี้เท่านั้นที่เทวทัตบอกคืนอาจารย์ ชาติก่อนก็เช่นกัน" แล้วจึงทรงเล่าเรื่องอัมพชาดก ความว่า
ในอดีตกาลมีพราหมณ์หนุ่มคนหนึ่งได้เล่าเรียนมนต์เสกมะม่วงให้ออกผลได้ในชั่วพริบตาโดยอาจารย์ซึ่งเป็นจัณฑาล มีข้อแม้ว่า "มนต์นี้หาค่ามิได้ อาศัยมนต์นี้แล้วจะได้ลาภสักการะมากมาย ถ้ามีคนถามว่าเรียนมนต์นี้มาจากใคร ให้บอกตามความเป็นจริงว่าศึกษามาจากอาจารย์ผู้เป็นจัณฑาล มิฉะนั้นแล้วมนต์ก็จะเสื่อม"
พราหมณ์หนุ่มใช้มนต์เสกมะม่วงในการเลี้ยงชีพ วันหนึ่งคนรัษาพระราชอุทยานของพระเจ้ากรุงพาราณสีซื้อมะม่วงที่เกิดจากมนต์ไปถวายพระราชา พระองค์ทรงติดใจรสชาติของมะม่วง จึงให้ถามพราหมณ์หนุ่มว่าเรียนมนต์เสกมะม่วงมาจากใคร ด้วยความละอายที่จะบอกว่าอาจารย์ของตนเป็นจัณฑาล พราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลเป็นเท็จว่าได้เล่าเรียนมนต์มาจากทิศาปาโมกข์แห่งกรุงตักศิลา ทันทีที่พราหมณ์กล่าวเท็จ มนต์ก็เสื่อมโดยไม่รู้ตัว เมื่อพระราชารับสั่งให้เสกมะม่วงให้เสวย แม้พราหมณ์จะร่ายมนต์อย่างไร ก็ไม่ได้ผลอย่างเช่นเคย พราหมณ์หนุ่มจึงกราบทูลความจริงว่าตนได้เรียนมนต์มาจากอาจารย์จัณฑาล
เมื่อพระราชาทรงทราบความจริงก็กริ้วพราหมณ์หนุ่ม แล้วตรัสว่า "บุคคลใดรู้แจ้งธรรมจากอาจารย์ใด ไม่ว่าเป็นกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร คนจัณฑาล อาจารย์นั้นแลเป็นคนที่ประเสริฐสุดของเขา" เมื่อตรัสแล้วพระราชาก็รับสั่งให้เฆี่ยนพราหมณ์หนุ่ม และขับไล่ออกจากพระนคร
พราหมณ์หนุ่มกลับไปยังที่อยู่ของอาจารย์จัณฑาล กราบแทบเท้าอาจารย์แล้วสารภาพความผิด และขอเรียนมนต์ใหม่ แต่อาจารย์จัณฑาลกล่าวว่า " เราประสาทมนต์แก่เจ้าโดยธรรม เจ้าก็รับเอาไปโดยธรรม ถ้าเจ้าตั้งอยู่ในธรรม มนต์ก็จะไม่เสื่อม ดูก่อนเจ้าทรามปัญญา มนต์นั้นเจ้าได้มาโดยลำบาก เป็นของหายากที่จะหาได้ในมนุษย์ในโลกนี้ เราอุตส่าห์ถ่ายทอดให้เจ้าเพื่อเป็นเครื่องมือเลี้ยงชีพ แต่เจ้ากลับทำลายด้วยการพูดเท็จ หลอกลวง เจ้าคนชั่วเอย มนต์ใดจะมีแก่เจ้า เราไม่มีวันถ่ายทอดมนต์ให้เจ้าอีกแล้ว" เมื่อกล่าวจบ อาจารย์จัณฑาลก็ขับไล่พราหมณ์หนุ่มไปให้พ้นจากบ้านของตน พราหมณ์หนุ่มออกจากบ้านอาจารย์จัณฑาลด้วยจิตใจแตกสลาย คิดว่าตนจะมีชีวิตอยู่ทำไม ตายเสียดีกว่า แล้วก็เดินทางเข้าป่า ตายอย่างคนอนาถา

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

อัมพ Jataka Saya Diriwayatkan "อัมพ Jataka" cerita terdiri daripada Devadatta dan peraturan yang berkaitan dengan daerah bukan Buddha serta sangkhaphet (membuat pelbagai disiplin). Mewujudkan perpecahan di dalam agama Buddha Buddha berkata, "bukan itu sahaja, tetapi wathat negara Tuang ini memberitahu guru negara sebelum mereka kembali." dan kemudian beliau Diriwayatkan Jataka di อัมพ. Masuk tegang masa lalu dengan seorang lelaki muda Brahmin, seseorang itu untuk belajar sihir mangga sek di kilat oleh Profesor yang tak boleh dipegang. Terdapat juga yang "separuh ini tidak ternilai tinggal ini Haji akan menjadi bertuah pesona banyak. Jika seseorang bertanya sama ada pelajar yang mengatakan perjalanan berdasarkan fakta bahawa pendidikan yang datang dari guru-guru yang tak boleh dipegang. Jika tidak, ia akan semakin merosot, "sihir. Brahmin yang muda menggunakan mangga ke sek hidup ajaib Satu hari, Kerajaan Allah, รัษาพระ Park, bandar Varanasi untuk membeli mangga dari Isnin hingga sekarang Raja. Dia mempunyai rasa yang hebat mangga, Brahmin Muda dalam soalan bahawa pelajar yang datang dari seseorang yang mempunyai rasa malu half sek mangga untuk mengatakan bahawa guru mereka adalah tidak boleh sentuh. Brahmin yang muda, jadi palsu adalah untuk berdoa dan kajian sihir datang daripada pamok daripada Taxila thisa. Sebaik sahaja Brahmin itu berkata palsu pengetahuan, kerana keajaiban. Bilakah Raja telah menitahkan makan mangga, sek. Walaupun seorang Brahmin adalah satu kemestian, Walau bagaimanapun, tidak ajaib berfungsi seperti pernah. Yang muda Brahmin, supaya murid-murid saya memberitahu kebenaran bahawa guru-guru mereka datang dari sihir tak boleh dipegang. Apabila Raja, dia tahu kebenaran, "kata muda Brahmin, kemudian suar sehingga, sesiapa tahu mana-mana guru, tidak kira bagaimana justifikasi pemberitahuan daripada seorang Raja. Kasta servile Brahmin phaet orang-orang yang tak boleh dipegang. Guru-guru adalah orang-orang yang paling hampir, menurut beliau. " Bilakah saya bercakap dengan beliau dan baginda telah menitahkan Brahmin muda, memukul Muhammad dan diusir dari bandar. พราหมณ์หนุ่มกลับไปยังที่อยู่ของอาจารย์จัณฑาล กราบแทบเท้าอาจารย์แล้วสารภาพความผิด และขอเรียนมนต์ใหม่ แต่อาจารย์จัณฑาลกล่าวว่า " เราประสาทมนต์แก่เจ้าโดยธรรม เจ้าก็รับเอาไปโดยธรรม ถ้าเจ้าตั้งอยู่ในธรรม มนต์ก็จะไม่เสื่อม ดูก่อนเจ้าทรามปัญญา มนต์นั้นเจ้าได้มาโดยลำบาก เป็นของหายากที่จะหาได้ในมนุษย์ในโลกนี้ เราอุตส่าห์ถ่ายทอดให้เจ้าเพื่อเป็นเครื่องมือเลี้ยงชีพ แต่เจ้ากลับทำลายด้วยการพูดเท็จ หลอกลวง เจ้าคนชั่วเอย มนต์ใดจะมีแก่เจ้า เราไม่มีวันถ่ายทอดมนต์ให้เจ้าอีกแล้ว" เมื่อกล่าวจบ อาจารย์จัณฑาลก็ขับไล่พราหมณ์หนุ่มไปให้พ้นจากบ้านของตน พราหมณ์หนุ่มออกจากบ้านอาจารย์จัณฑาลด้วยจิตใจแตกสลาย คิดว่าตนจะมีชีวิตอยู่ทำไม ตายเสียดีกว่า แล้วก็เดินทางเข้าป่า ตายอย่างคนอนาถา