“มาลองสูดกลิ่นสาบ(ชาวสวนยาง)จาก (สา

“มาลองสูดกลิ่นสาบ(ชาวสวนยาง)จาก (สามัญ) จิตรกรรม ของวิวัฒน์ จินดาวงศ์
“ในช่วงเวลาที่ยางพารากำลังขึ้นแล้ว!!! เค้าว่ากันว่าจาก 3กิโล 100ขึ้นมาเป็น5 กิโล 100”
แต่ช่างมันเถอะ มาสนใจผมเล่าสรรเสริญและแอบนินทาถึงศิลปินที่น่าจับตามองผู้หนึ่งให้ฟังกันดีกว่าครับ
“แก้ว” คือ ชื่อเล่นที่ผมใช้เรียกวิวัฒน์จินดาวงศ์ ศิลปินรุ่นน้องและลูกศิษย์ที่รักยิ่งคนหนึ่งซึ่งรู้จักสนิทสนมและช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาหลายปีแก้วเป็นคนปักษ์ใต้อยู่จังหวัดพัทลุง ครอบครัวมีอาชีพเป็นชาวสวนยางพารามาแต่ไหนแต่ไรแรกรู้จักกันใหม่ๆสมัยเข้าเรียนที่คณะจิตรกรรมฯ มหาวิทยาลัยศิลปากรเมื่อเกือบสิบปีก่อนตอนนั้นผมอยู่ในฐานะรุ่นพี่ปี 5เข้าใจไปว่ารุ่นน้องปี 1ผู้นี้จะต้องมีพื้นเพเป็นคนอีสานแน่นอน เพราะสังเกตจากบุคลิกและรูปร่างหน้าตาเรียกได้ว่าเป็นชายชาวชนบทขนานแท้และดั้งเดิม ที่ยิ่งไปกว่านั้นในการรับขวัญน้องใหม่จากรุ่นพี่ปี 2แก้วได้รับบทบาทสำคัญยิ่ง แห่งการก้าวเข้ามาสู่วงการโลกศิลปะมายาเค้าได้เป็นถึงตัวแทนพระเอกจาพนม ยีรัมย์ ในภาพยนตร์ดัง เรื่อง “ องค์บาก”ซึ่งมาพร้อมกับวลีเด็ดที่ต้องจดจำจนกลายเป็นตำนานของแก้วไปโดยปริยาย เพื่อให้ท่านผู้อ่านเห็นภาพชัดเจนขึ้น กรุณาจินตนาการตามช้าๆ แล้วผมจะเล่าเหตุการณ์วันนั้นให้ฟังกันต่อครับ
เมื่อผู้กำกับ(รุ่นพี่) สั่ง แอ๊คชั่น ทันใดนั้นแก้วซึ่งอยู่ในท่าเตรียมพร้อม ก็กระโจนเข้าสวมวิญญาณ ออกท่าทางกำหมัดยกแข้งกางขา และพร้อมกับการเปล่งเสียงตะโกนดังๆออกมาว่า“ช้างกูอยู่ไหน!!!”สิ้นคำกล่าวเพียงเท่านั้น สาวๆคณะต่างๆก็ถึงกับแตกฮือในบัดดล จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าสาวๆเหล่านั้นจะตกใจและหลงใหลในความหล่อเท่ห์หรือปะทะเข้ากับ“กลิ่นสาบ”ของน้องใหม่อย่างแก้ว(รวมถึงคนอื่นๆ) ที่โชยทะลุทะลวงมวลมหาประชาSheมาถึงวงการศิลปะไทยและกลายเป็นศิลปินรุ่นใหม่ชั้นนำในทุกวันนี้ได้อย่างไรกัน นั่นซิครับ!นึกๆก็อยากรู้ เพราะผมเล่าเสียจนยืดยาวมาถึงตรงนี้ จนหน้ากระดาษก็ใกล้จะหมดลงผมก็ยังคงชักแม่น้ำทั้งห้าอยู่ แต่ทว่าท่านผู้อ่านคงจะเริ่มได้กลิ่นตุๆ จากประวัติความหลังของแก้วขึ้นมาบ้างสักเล็กน้อย ทีนี้เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมจะเล่าเรื่อง“กลิ่นสาบ”ในงานศิลปะของแก้วให้ฟังกันต่อเลยเมื่อพร้อมแล้วขอให้ท่านผู้อ่าน กรุณาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วผ่อนลมหายใจให้เลื่อนไหลเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ เพราะกลิ่นที่ว่านี้มันค่อนข้างรุนแรงและสะเทือนอารมณ์อยู่พอสมควร
ผมขอเริ่มจากขนาดผลงานแต่ละชิ้นของแก้วที่มีขนาดของเฟรมใหญ่โตมหึมา เรียกได้ว่าสูงจนท่วมหัวเจ้าของผู้เขียนผมเดาไปว่าขนาดภาพมันอาจสะท้อนความรู้สึกถึงคุณค่าความหมายอันยิ่งใหญ่ในเนื้อหาเรื่องราวที่เขียนลงไปแล้วถามต่อว่า“แก้วเขียนรูปอะไรลงไป”ผมตอบให้เองว่า“แก้วเขียนรูปและเรื่องสามัญที่สุดคือรูปและเรื่องของวิถีครอบครัวชาวสวนยางหรือแก้วได้เขียนชีวิตของตัวเค้าลงไปนั่นเอง”
เมื่อได้พิจารณาความสามัญจาก“รูปและเรื่อง” มันช่างดูตรงกันข้ามกับขนาดของชิ้นงานที่ใหญ่โต เกิด“สัมพันธภาพของความขัดแย้ง” ขึ้นในผลงาน ทำให้เห็นได้ว่าอาชีพชาวสวนยางธรรมดาๆมันมีคุณค่าความสำคัญขึ้นเนื่องจากเป็นอาชีพที่เลี้ยงครอบครัวและตัวเค้าเองมาจนเติบใหญ่ ความสุขที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากเม็ดเงินที่มากมาย หากเป็นเพราะราคายางพาราในปัจจุบันนี้มีแต่จะย่ำแย่ลงไปจนบางครั้งคราวความลำบากมันอาจส่งผลให้เกิด “ความทุกข์ขึ้นทางกาย”แต่ในทางตรงกันข้าม “ความสุขทางใจ”มันกลับงอกงามเพิ่มพูนและได้ขยายขอบเขตออกไปสู่ความงามของวิถีชาวสวนยางภาคใต้และที่กระจายอยู่ทั่วประเทศไทยอย่างไม่รู้จบสิ้นเฟรมผ้าใบที่เห็นว่ามีขนาดใหญ่โตจึงทำให้ผมรู้สึกได้ว่ามันเล็กย่อมลงไปอย่างถนัดตา
ในขณะที่ผมเริ่มรู้สึกว่าตนเองตัวเล็กลง จึงทำให้มองเห็นความสามัญที่ยิ่งใหญ่ ภายในผลงานของแก้วชัดเจนมากยิ่งขึ้นท่านผู้อ่านคงจะสงสัยอีกแล้วว่า ผมมองเห็นอะไรในเมื่อทีแรกผมได้เชื้อชวนท่าน ให้มาลองสูด“กลิ่นสาบทางความรู้สึก”ต่างหากครับใช่!! ต่อไปนี้เป็นสิ่งสามัญที่ผมจะใช้จิตสัมผัสและทำนาย(เดา)มันออกมาและหวังให้ท่านผู้อ่านช่วยทดลอง มาดมกันดู เผื่อว่าดวงจะออกมาดีก็เป็นได้……
ผมเห็น เนื้อหาเรื่องราว สามัญ คือ วิถีชีวิตชาวสวนยางที่เรียบง่าย ใกล้ตัว
รูปทรงของวัตถุสามัญอย่างเสื้อผ้า และเครื่องนุ่งห่มต่างๆ อันเป็นชุดเครื่องแบบของชาวสวนยางที่แสดงร่องรอยอันเกรอะกรัง และฝังลึก จากการทำงาน เช่น คราบเหงื่อไคล ดินโคลน เศษธัญพืช ยางไม้ ฯลฯที่ศิลปิน(แก้ว) ต้องการแสดงความคิด อารมณ์ และความรู้สึกในเชิงทัศนศิลป์
เทคนิคทางศิลปะสามัญ ด้วยวิธีการวาดเส้นด้วยผงถ่านคาร์บอนสร้างพื้นผิวและมิติขาวดำ
การนำเสนอผ่านงานจิตรกรรมเหมือนจริงที่แสดงมายาภาพและมายาคติ โดยเสนอความเป็นไปของวิถีชีวิตและสภาพแวดล้อมสามัญได้แก่ การเก็บตากเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่มบนราวของชาวสวนยางโดยปกติทั่วไป
การสร้างและเสพงานจิตรกรรมให้รู้สึกได้กลิ่นว่ายากแล้วการเขียนบทความให้ท่านผู้อ่านเห็นภาพและได้กลิ่นนี่ สำหรับผมรู้สึกว่าอาการจะสาหัสกว่ามาก เอาเป็นว่าหากผลงานของแก้วปรากฏรูปอยู่ตรงหน้าท่านก็ขอให้ยืนเว้นระยะห่างออกมาสัก 4 เมตรมองดูให้ทั่วทั้งผืนภาพ แล้วจึงลองเข้าไปใกล้ๆ เพื่อ “สูดกลิ่นสาบแห่งความรู้สึก”ของวิถีสามัญชาวสวนยาง พิจารณามันด้วยใจและความรู้สึกของตัวท่านเอง เพราะท่านอาจจะสัมผัสต่างออกไปจากผมมาถึงตรงนี้แล้วท่านล่ะ“รู้สึก” ได้กลิ่นอะไร รึยัง?
ชูศักดิ์ ศรีขวัญ
นครปฐม มกราคม 2559

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

"Let's inhale (rubber) from the Lake (common) painting of jinda Wiwat Wong."During the time that timber are up, said that out of 3 layout!!! kilo up to 5 100 100 KB"., But mechanic told me praise and focus the knot secretly gossip artist that appeals to people, listen to each other.“แก้ว” คือ ชื่อเล่นที่ผมใช้เรียกวิวัฒน์จินดาวงศ์ ศิลปินรุ่นน้องและลูกศิษย์ที่รักยิ่งคนหนึ่งซึ่งรู้จักสนิทสนมและช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาหลายปีแก้วเป็นคนปักษ์ใต้อยู่จังหวัดพัทลุง ครอบครัวมีอาชีพเป็นชาวสวนยางพารามาแต่ไหนแต่ไรแรกรู้จักกันใหม่ๆสมัยเข้าเรียนที่คณะจิตรกรรมฯ มหาวิทยาลัยศิลปากรเมื่อเกือบสิบปีก่อนตอนนั้นผมอยู่ในฐานะรุ่นพี่ปี 5เข้าใจไปว่ารุ่นน้องปี 1ผู้นี้จะต้องมีพื้นเพเป็นคนอีสานแน่นอน เพราะสังเกตจากบุคลิกและรูปร่างหน้าตาเรียกได้ว่าเป็นชายชาวชนบทขนานแท้และดั้งเดิม ที่ยิ่งไปกว่านั้นในการรับขวัญน้องใหม่จากรุ่นพี่ปี 2แก้วได้รับบทบาทสำคัญยิ่ง แห่งการก้าวเข้ามาสู่วงการโลกศิลปะมายาเค้าได้เป็นถึงตัวแทนพระเอกจาพนม ยีรัมย์ ในภาพยนตร์ดัง เรื่อง “ องค์บาก”ซึ่งมาพร้อมกับวลีเด็ดที่ต้องจดจำจนกลายเป็นตำนานของแก้วไปโดยปริยาย เพื่อให้ท่านผู้อ่านเห็นภาพชัดเจนขึ้น กรุณาจินตนาการตามช้าๆ แล้วผมจะเล่าเหตุการณ์วันนั้นให้ฟังกันต่อครับเมื่อผู้กำกับ(รุ่นพี่) สั่ง แอ๊คชั่น ทันใดนั้นแก้วซึ่งอยู่ในท่าเตรียมพร้อม ก็กระโจนเข้าสวมวิญญาณ ออกท่าทางกำหมัดยกแข้งกางขา และพร้อมกับการเปล่งเสียงตะโกนดังๆออกมาว่า“ช้างกูอยู่ไหน!!!”สิ้นคำกล่าวเพียงเท่านั้น สาวๆคณะต่างๆก็ถึงกับแตกฮือในบัดดล จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าสาวๆเหล่านั้นจะตกใจและหลงใหลในความหล่อเท่ห์หรือปะทะเข้ากับ“กลิ่นสาบ”ของน้องใหม่อย่างแก้ว(รวมถึงคนอื่นๆ) ที่โชยทะลุทะลวงมวลมหาประชาSheมาถึงวงการศิลปะไทยและกลายเป็นศิลปินรุ่นใหม่ชั้นนำในทุกวันนี้ได้อย่างไรกัน นั่นซิครับ!นึกๆก็อยากรู้ เพราะผมเล่าเสียจนยืดยาวมาถึงตรงนี้ จนหน้ากระดาษก็ใกล้จะหมดลงผมก็ยังคงชักแม่น้ำทั้งห้าอยู่ แต่ทว่าท่านผู้อ่านคงจะเริ่มได้กลิ่นตุๆ จากประวัติความหลังของแก้วขึ้นมาบ้างสักเล็กน้อย ทีนี้เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาผมจะเล่าเรื่อง“กลิ่นสาบ”ในงานศิลปะของแก้วให้ฟังกันต่อเลยเมื่อพร้อมแล้วขอให้ท่านผู้อ่าน กรุณาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วผ่อนลมหายใจให้เลื่อนไหลเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ เพราะกลิ่นที่ว่านี้มันค่อนข้างรุนแรงและสะเทือนอารมณ์อยู่พอสมควรผมขอเริ่มจากขนาดผลงานแต่ละชิ้นของแก้วที่มีขนาดของเฟรมใหญ่โตมหึมา เรียกได้ว่าสูงจนท่วมหัวเจ้าของผู้เขียนผมเดาไปว่าขนาดภาพมันอาจสะท้อนความรู้สึกถึงคุณค่าความหมายอันยิ่งใหญ่ในเนื้อหาเรื่องราวที่เขียนลงไปแล้วถามต่อว่า“แก้วเขียนรูปอะไรลงไป”ผมตอบให้เองว่า“แก้วเขียนรูปและเรื่องสามัญที่สุดคือรูปและเรื่องของวิถีครอบครัวชาวสวนยางหรือแก้วได้เขียนชีวิตของตัวเค้าลงไปนั่นเอง” เมื่อได้พิจารณาความสามัญจาก“รูปและเรื่อง” มันช่างดูตรงกันข้ามกับขนาดของชิ้นงานที่ใหญ่โต เกิด“สัมพันธภาพของความขัดแย้ง” ขึ้นในผลงาน ทำให้เห็นได้ว่าอาชีพชาวสวนยางธรรมดาๆมันมีคุณค่าความสำคัญขึ้นเนื่องจากเป็นอาชีพที่เลี้ยงครอบครัวและตัวเค้าเองมาจนเติบใหญ่ ความสุขที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากเม็ดเงินที่มากมาย หากเป็นเพราะราคายางพาราในปัจจุบันนี้มีแต่จะย่ำแย่ลงไปจนบางครั้งคราวความลำบากมันอาจส่งผลให้เกิด “ความทุกข์ขึ้นทางกาย”แต่ในทางตรงกันข้าม “ความสุขทางใจ”มันกลับงอกงามเพิ่มพูนและได้ขยายขอบเขตออกไปสู่ความงามของวิถีชาวสวนยางภาคใต้และที่กระจายอยู่ทั่วประเทศไทยอย่างไม่รู้จบสิ้นเฟรมผ้าใบที่เห็นว่ามีขนาดใหญ่โตจึงทำให้ผมรู้สึกได้ว่ามันเล็กย่อมลงไปอย่างถนัดตาWhile I started to feel that their own smaller, making the ordinary seen the greatest. Within the portfolio of the glass clearer you readers probably wondered if I see anything else in when at first I invite you to come and try to inhale fuel "Lake way feel" Yes, Sir, separate!! The following are some of the things that I will use ordinary minds and predict (educated guess) it comes out and helps readers to experiment. Come see inhalation in case the ORB it is. ......I saw the content of stories of ordinary life is a simple rubber farmer near the.The shape of ordinary objects example, clothing and apparel, the uniform of the rubber farmer shows traces from the deep-seated and Grand Héritage matted together, such as soil, debris, stains, sweat, mud, whole grains. Rubber wood. The artist (glass), etc. Want to show the idea. Emotions and feelings with in-depth Visual artState of the art techniques, how to draw a line with the commoners with charcoal powder, carbon black and white texture and dimension.Through the presentation of realistic painting displays a image and Maya mayakti. By offering the possibility of ordinary life and the environment, including the clothing vacation apparel store on the rail of the gardeners usually rubber.การสร้างและเสพงานจิตรกรรมให้รู้สึกได้กลิ่นว่ายากแล้วการเขียนบทความให้ท่านผู้อ่านเห็นภาพและได้กลิ่นนี่ สำหรับผมรู้สึกว่าอาการจะสาหัสกว่ามาก เอาเป็นว่าหากผลงานของแก้วปรากฏรูปอยู่ตรงหน้าท่านก็ขอให้ยืนเว้นระยะห่างออกมาสัก 4 เมตรมองดูให้ทั่วทั้งผืนภาพ แล้วจึงลองเข้าไปใกล้ๆ เพื่อ “สูดกลิ่นสาบแห่งความรู้สึก”ของวิถีสามัญชาวสวนยาง พิจารณามันด้วยใจและความรู้สึกของตัวท่านเอง เพราะท่านอาจจะสัมผัสต่างออกไปจากผมมาถึงตรงนี้แล้วท่านล่ะ“รู้สึก” ได้กลิ่นอะไร รึยัง?ชูศักดิ์ ศรีขวัญ นครปฐม มกราคม 2559

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

"I try to sniff smelly (rubber) from (ordinary) evolved precious painting of the family
" at the time the timber is up already !!! He said that from 3 kW to 5 kW up to 100 100, "
but so be it. I praise and attention he secretly gossiping about one artist to watch, listen to each other better
, "glass" is the nickname I use the precious lineage evolved. The younger generation of artists and beloved disciple, who was known affectionately and help each other for years, glass is a southern province of Phatthalung. Family is a professional rubber planters known from time immemorial, first attended the new session of the painting. University nearly ten years ago when I was in senior year. To understand that five years younger. This one has to be originally a northeast course. Because the character and appearance of the man known as the rural authentic and original. Moreover, in the new console from senior year. 2 Glass has been playing a crucial role. Step into the world of art is to represent not the Mayan hero Tony Jaa Jaa Yee in the movie "Ong Bak" which comes with a cool phrase to be remembered as a legend of the glass by default. To give the reader a clearer picture. Please imagine as slowly Then I will tell them to listen to the events of that day, but
when the director (senior) ordered action immediately the glass in the dock ready. Was plunged into a soul Gesticulate fist lift him splayed legs. And with a loud voice cried out, "Where's the elephant !!!" the statement only. All of the girls broke it up with a scathing. From that day until today I'm not sure any of them are shocked and fascinated by the handsome or batter into the "odor" of his new glasses (including others) that gently penetrate the mass Maha civic She comes to the arts. Thailand and became the leading young artists today do well. That's it! I was curious. Because I was so long at this point. The paper is nearly exhausted, I still Chakแmengmtagghga address. But the reader will begin to smell stinky. The history behind the glass a little bit more. Now, in order not to waste time, I will talk about the "musty smell" in the art of glass to listen to when you're ready, let the reader. Please breathed deep into the lungs. Then breath to flow into a rhythm. The smell that it is quite intense and emotional enough
, I start from the size of each piece of glass with a frame size colossal. That was so high overhead own author I guess that size, it may reflect a sense of value, meaning great story content written down to ask for the "glass write anything down," I answered. as the "glass drawing and the most common form is and the ways family rubber or glass has written the life of the people down there"
when considering the ordinary "form and" it seems so contrary to the size of the pieces. mammoth task Effect "relationship conflict" in the works to see that a simple rubber due to its importance as a valuable career, raising a family and he himself had to grow up. Happiness does not happen a lot of money. If it is because rubber prices today would only worsen until some occasional discomfort it may cause. "Pain in the body," but on the contrary. "The joy of mind" it productively grow and spread to the beauty of their rubber south and spread across the country like endless canvas to see how massive it made ​​me feel. it would be a very good eye
for a while, I started to feel a little down. It's great to see the ordinary. Inside the glass more clear that other readers would suspect. I saw what I believed in when I first asked you. Let's try some fresh "smell the musty feel" well, yes !! Here are some common things that I used to touch and predict (guess) it out and hope the reader will try to see if it's going to come out smelling too good, it is not ......
I see. The content of the story is simple lifestyle farmers. Near the
shape of ordinary objects like clothing. And various apparel The uniform that shows traces of rubber from a crusted and deep functionality, such as sweat stains and mud debris, rubber, wood grain, etc. The artists (glass) To express their thoughts, emotions and feelings in visual
art techniques common. With the lines drawn with carbon mono-dimensional texture and
presentation through painting realistic illusion and illusion show. By offering the possibility of life and the environment are common. Collection clothing line Clothing on the rack of rubber general
building and painting the abuse, feel, smell it difficult to write articles the reader see and smell this. I feel that the symptoms are much more serious. So if the glass of the picture in front of you, then let stand spaced out looking for a 4 meter wide piece of the picture. And then try to get closer to "musty smell of a" culture of ordinary rubber. Consider it a mind and sense of self. Because you may feel differently from me at this point, just "feel" smell anything yet?
Choo. Srikwan
Pathom January 2559