กาลครั้งหนึ่ง ยังมีนักเขียนคนหนึ่งท

กาลครั้งหนึ่ง ยังมีนักเขียนคนหนึ่งที่มีกิจวัตรชอบออกไปเดินเล่นตามชายหาด ก่อนเริ่มงานเขียนของเขาทุกวัน วันหนึ่งขณะที่เดินเล่นตามปกติ เขาสังเกตเห็นว่าที่ริมฝั่งมีใครบางคน มองไกลๆเหมือนกำลังเต้นรำอยู่ เขานึกขำอยู่ในใจว่าใครหนอมาเต้นรำแต่เช้า ว่าแล้วก็สาวเท้าเข้าไปดูให้แน่ใจ

ต่อเมื่อเดินเข้ามาจนใกล้ นักเขียนจึงได้เห็นว่าเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง และสิ่งที่เขาทำอยู่นั้น ไม่ได้ใกล้เคียงกับการเต้นรำแม้แต่น้อย เด็กหนุ่มกำลังเดินขึ้นลงระหว่างชายฝั่งและชายหาด เพียรเก็บวัตถุเล็กๆบางอย่างขึ้นมา แล้วขว้างมันลงทะเลครั้งแล้วครั้งเล่า

นักเขียนเดินเข้าไปแล้วกล่าวทัก “สวัสดีพ่อหนุ่ม ขอถามหน่อยได้มั้ย เธอทำอะไรอยู่”

ชายหนุ่มชะงัก มองมาแล้วตอบว่า “ผมกำลังขว้างปลาดาวกลับลงทะเลครับ”

“ทำไมเธอต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ” นักเขียนถามด้วยความประหลาดใจ

“พระอาทิตย์กำลังขึ้น และน้ำทะเลกำลังลง ถ้าผมไม่โยนมันกลับลงน้ำ มันก็จะต้องตาย” ชายหนุ่มตอบ

“แต่นี่แน่ะพ่อหนุ่ม เธอไม่เห็นหรอกรึว่าชายหาดมันทอดยาวออกไปตั้งหลายกิโลเมตร และปลาดาวก็มีอยู่เกลื่อนไปตลอดทาง ที่เธอทำลงไปมันไม่ช่วยให้อะไรแตกต่างหรอก”

ชายหนุ่มไม่ว่าอะไร เขาก้มลง หยิบปลาดาวขึ้นมาอีกตัวแล้วขว้างลงทะเล เมื่อเห็นว่ามันลงน้ำไปแล้ว เขาจึงกล่าวกับนักเขียนว่า “ก็แตกต่างที่ปลาดาวตัวนั้นไงครับ”



อ่านจบแล้วรู้สึกอย่างไรบ้างครับ ในชีวิตจริง เรามักจะพบเจอกับเหตุการณ์คล้ายๆ กันแบบนี้ อยากทำสิ่งที่ดี อยากทำความดี แต่กลับถูกใครบางคนมาทักว่า ไม่เห็นจะมีใครเขาทำแบบนั้นกันเลย ทั้งๆ ที่ถ้าเราได้ทำความดีนั้นเพียง 1 ครั้ง มันก็ช่วยสร้างความแตกต่างให้เกิดขึ้นแล้ว ไม่เห็นจะต้องไปมองว่าคนส่วนใหญ่ไม่เห็นทำกัน หรือทำไปก็เท่านั้น เพราะคงช่วยอะไรไม่ได้ทั้งหมด

ถึงแม้จะช่วยไม่ได้ทั้งหมด แต่เราก็ได้ช่วย อย่างน้อยก็ทำให้มีสิ่งดีๆ เกิดขึ้น แม้ว่ามันจะเล็กน้อยมาก แต่ก็ถือว่ามีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นแล้ว ดีกว่าอยู่เฉยแล้วนั่งปลง ทั้งๆ ที่เรายังมีความสามารถที่จะช่วย และทำความดีได้แต่กลับไม่ทำอะไรเลย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Once upon a time, there are also writers who like to get routine, playing on the beach. Before beginning his writing career, every day, one day when playing normally. He noted that the banks have to someone. Look in the distance, as are dance. He remembered the giggle at heart who voluntarily come to the dance, but that morning, then foot girls.When it came, until close The authors therefore see that as a young man and what he was doing. Not close to being even a little dance. A young man is walking up and down between the coast and the beach. Strive to keep some small object and throwing it into the sea again and again.Writers walked, praising the young father mentioned a "Hello, let's ask little.?. She was doing ".Young men look to halt, and then said, "I'm throwing the fish into the sea at daoklap.""Why does she have to do that?" A writer asked with surprise."As the Sun was rising, and the waters are down if I don't throw it back down into the water, it will be dead." The young man answered."But this is really a young father, she'd have seen the beach, it stretches out over many miles and star fish remains littered along the way, she does go down, it doesn't allow anything different, he told me."The young man no matter what. He fell down, picked up another starfish and throw into the sea. When I saw it go down, and then he said to the writer as "different from the star fish counting." Read to the end, then, feel? In real life, we are often faced with similar events, this kind of wanted to do something good, he wants to do good but is someone who does not see that his mathak doing that. Despite the fact that if we have done that once, it can help make a difference already. No need to look that most people do not see, or do it only because he probably won't have all of the.Even if it didn't help, but we can at least make it have good things happen even though it is a little much, but it is considered a good thing happening, then better is irrelevant, then ride to the. In spite of that, we also have the ability to help and to do good, but it doesn't do anything.