อยากฝากถึงน้องๆ วัยเรียน วันทำงาน จากใจพี่อายุ 32 ค่ะชีวิตวัยรุ่น มนุษ การแปล - อยากฝากถึงน้องๆ วัยเรียน วันทำงาน จากใจพี่อายุ 32 ค่ะชีวิตวัยรุ่น มนุษ อังกฤษ วิธีการพูด

อยากฝากถึงน้องๆ วัยเรียน วันทำงาน จ

อยากฝากถึงน้องๆ วัยเรียน วันทำงาน จากใจพี่อายุ 32 ค่ะ
ชีวิตวัยรุ่น มนุษย์เงินเดือน ปัญหาชีวิต
กระทู้สนทนา
สวัสดีค่ะ
ก่อนอื่นเลย แนะนำตัวก่อนนะคะ พี่อายุ 32 ทำงานมารวมๆ 9 ปีค่ะ
วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจอยากคุยกับน้องๆ ที่อยู่ในวัยเรียน หรือวัยเริ่มต้นทำงาน ไม่ใช่อะไรหรอกนะ
พี่รู้สึกว่า ชีวิตพี่ล้มเหลวแบบ พี่ทำตัวพี่เอง เลยอยากมาเล่าเรื่องให้อ่านกัน

ตั้งแต่เรียน พี่เป็นคนเฉยๆ ไม่ได้ตั้งใจเรียนมาก แต่ก็ไม่ได้เกเร ไม่ขวนขวาย ไม่มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษ
เค้าทำอะไรกันก็ทำไป เช่น ไปเรียนพิเศษที่สยาม ไปติวที่นู่นที่นี่ พอเข้ามหาวิทยาลัยก็สอบติดมหาวิทยาลัยรัฐบาลที่นึง
ถามว่าดีใจไม๊ดีใจนะ แต่คณะที่ติด เลือกไปก็เพราะคะแนนมันได้ (รุ่นพี่เป็นรุ่นที่เอนทรานซ์ 2 รอบ แล้วเลือกคะแนนรอบที่ดีที่สุดได้)
ตอนเรียนก็เหมือนเดิม เรียนไปเรื่อยๆ แค่รู้สึกว่าต้องเรียนให้จบ ไม่ได้ขวนขวายหาความรู้นอกตำรา ไม่ได้ทำกิจกรรมอะไร
ไม่มีความชอบอะไรเป็นพิเศษที่จะหาโน่นนี่มาเสริมประสบการณ์

พอเรียนจบ พี่ก็เริ่มเข้าสู่วังวนของการเป็นมนุษย์เงินเดือน การเป็นมนุษย์ออฟฟิศซึ่งสมัครงานอะไรได้ พี่ก็ทำไป เพราะสาขาวิชาที่พี่จบมา
ควรจะเป็นมัคคุเทศน์ (ซึ่งมารู้ตัวตอนหลังว่าไม่ชอบ) และเป็นอาจารย์ (ซึ่งนี่ก็ไม่ชอบเหมือนกัน)
ดังนั้นถามว่าเลือกงานได้ไม๊ ไม่ได้จ้ะ ดังนั้นงานของพี่ที่ทำมาก็จะหลากหลาย ตั้งแต่ Call Center / พนง.ขายคอร์สเรียน /
เซลล์ขายสินค้าความงาม / จัดซื้อ / จนมางานปัจจุบันนี้ที่เป็นเซลล์งานอุตสาหกรรม

ประเด็นที่อยากแชร์คืออะไรล่ะ
"เพื่อน" ที่เราคบมาต้งแต่มัธยม เพื่อนที่เราเคยนั่งเรียนด้วยกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย เพื่อนที่ใช้ชีวิตเฮฮามาด้วยกัน
วันนี้หลายๆ คนได้ดีอย่างที่เราไม่อาจเป็นได้ บอกตรงๆ เลยว่า พอพี่รู้ข่าวคราว รู้ความก้าวหน้า รู้เรื่องฐานะการเงิน
มันคือความรู้สึกอิจฉาที่ถาโถมมาอย่างหยุดไม่ได้ ในหัวมีแต่คำว่า "ทำไม ทำไม ทำไม" แล้วพี่ก็ได้แต่มาย้อนดูเวลา
10 กว่าปีที่ผ่านมา มันเกิดอะไรขึ้น เราพลาดอะไรไป เรียนมาห้องเดียวกัน ทำอะไรๆ ด้วยกัน ทำไมล่ะ ทำไมเค้าทำได้ แล้วทำไมเราอยู่ตรงนี้
อยู่ตรงที่เราว่าเราทำดีแล้ว แต่เงินก็ยังเดือนชนเดือน บางเดือนต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นด้วยซ้ำ เป็นคนธรรมดาที่ยังอยู่ในวัฐจักร
เดือนชนเดือน ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีหลักประกัน เอาง่ายๆ อนาคตที่มีก็คือเงินเดือนที่จะออกตอนสิ้นเดือนเท่านั้นแหล่ะ

ใช่ ทั้งหมดนี้พี่ทำตัวพี่เอง ไอเวลาที่ผ่านมาที่มัวแต่เอิงเอย ลอยไปลอยมาวันๆ เรียนบ้างหลับบ้าง ทำงานแบบทำๆ ไปเหอะ
ชอปปิ้งไปสิ เครื่องสำอางค์ซื้อเข้าไป อาหารญี่ปุ่น อิตาลี กินไปดิ่ เดี๋ยวเงินเดือนก็ออก มันทำให้ชีวิตพี่ในวัย 32 ที่เพิ่งมาคิดออก
มันช้าไปแล้ว มาคิดออกเอาวันที่คนอื่นเค้าได้ดีไปหมด แล้วเหมือนเราโดนทิ้งไว้ข้างหลัง ทิ้งไว้ไกล จนวิ่งตามยังไงก็ไม่ทัน
เพราะอะไร เพราะเพื่อนคนอื่นเค้าพยายามกันมาตั้งนานแล้ว เค้าขวนขวายทำอะไรที่มากกว่าเรียนไปวันๆ ทำในสิ่ง
ที่เราคิดว่า "ไม่จำเป็น" ในนั้นวันนั้นของเรา เก็บเงินเก็บทองที่เราคิดว่าเดี๋ยวเงินก็ออก เดี๋ยวค่อยเก็บ
ความรู้สึกของพี่ในวันนี้คือ เรามันแย่ เรามันเห่ย เรามันทำไม่ได้ เรามันไม่ได้เรื่อง แล้วพอมาคิดย้อนไป ในหัวก็จะมีแต่คำว่า
"ถ้าตอนนั้นเราขยันกว่านี้" "ถ้าตอนนั้นเราเริ่มเก็บเงิน" "ถ้าตอนนั้นเรากล้าลงทุน"
ถ้า ถ้า ถ้า มีแต่คำนี้เต็มไปหมด

วันนี้ของพี่ก็เลยทำได้แค่ ตั้งสติ คิดใหม่ ทำใหม่ พยายามใช้ชีวิตเพื่อที่ว่า อีก 10 ปีข้างหน้า พี่มองย้อนชีวิตตัวเองกลับมา จะไม่เสียใจเหมือนวันนี้
ก็เลยอยากฝากถึงน้องๆ ทั้งวัยเรียน วัยทำงาน อะไรที่เราชอบ อะไรที่เราอยากทำ อะไรที่มีโอกาสได้ลอง (ในเรื่องดีๆนะ) ทำไปเหอะค่ะ
ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นประสบการณ์ เราไม่มีทางรู้ อีก 2 ปี 5 ปี 10 ปี เราจะเจอใคร เราจะเจอสังคมแบบไหน อย่าใช้ชีวิตวันๆ แบบพี่
เพราะสุดท้ายแล้ว "เราคือคนสร้างโอกาสให้ตัวเราเอง" มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก ที่ได้รู้ว่าเวลา 10 กว่าปีที่ผ่านมา เราน่าจะได้สร้างความ
เปลี่ยนแปลงอะไรที่ดีกว่านี้ แต่เรากลับย่ำอยู่ตรงนี้ ตรงที่ทุกคนเค้าไปไกลแล้ว

เลยอยากฝากเอาไว้ เผื่อประสบการณ์ ข้อคิดชีวิตพี่ เผื่อจะทำให้น้องๆ ไม่ต้องมาเป็นแบบพี่ในอนาคต ที่มองอดีตที่แก้ไขไม่ได้ตัวเอง
แล้วได้แต่คร่ำครวญว่าเราทำไม ไม่ทำให้ดีกว่านี้ ไม่ต้องมาคิดแต่คำว่า "ถ้า" ที่มันไม่สามารถเกิดได้ในชีวิตจริง
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
My school-aged youngsters to work day only from brother, age 32 in.Life teen salary man life problems. Discussion threadsHello there! Before. Introduced before, isn't it? Brother, age 32, on the whole, worked 9 years in. Today the intermittent intermittent chest heart wants to talk to the children who are in school or start working-age, non-anything! Brother, brother, life, feels that the failure model. Elder brother, it was made for the story to be read together. Since the study Thus man is very mischievous but not his. There is nothing like. What did the layout, such as a special class of Siam to visit various sightseeing spots by SWOT? In the University, it is clear to the Government that the tidomhawityalai examination.Asked whether a good heart but I stuck mai faculty. Choose it, because it has points (anetran version is version 2, and then choose the best round score.) The episodes intact. Learn about to simply feel that he Didn't find the knowledge outside of the textbook? What activities do not.Do not have anything special to find somewhere here reinforce experience. Classes end Brother began entering the whirlpool of a salary man Being a human Office careers. A brother and sister disciplines because of the end come. ควรจะเป็นมัคคุเทศน์ (ซึ่งมารู้ตัวตอนหลังว่าไม่ชอบ) และเป็นอาจารย์ (ซึ่งนี่ก็ไม่ชอบเหมือนกัน) ดังนั้นถามว่าเลือกงานได้ไม๊ ไม่ได้จ้ะ ดังนั้นงานของพี่ที่ทำมาก็จะหลากหลาย ตั้งแต่ Call Center / พนง.ขายคอร์สเรียน / เซลล์ขายสินค้าความงาม / จัดซื้อ / จนมางานปัจจุบันนี้ที่เป็นเซลล์งานอุตสาหกรรม ประเด็นที่อยากแชร์คืออะไรล่ะ "เพื่อน" ที่เราคบมาต้งแต่มัธยม เพื่อนที่เราเคยนั่งเรียนด้วยกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย เพื่อนที่ใช้ชีวิตเฮฮามาด้วยกัน วันนี้หลายๆ คนได้ดีอย่างที่เราไม่อาจเป็นได้ บอกตรงๆ เลยว่า พอพี่รู้ข่าวคราว รู้ความก้าวหน้า รู้เรื่องฐานะการเงิน มันคือความรู้สึกอิจฉาที่ถาโถมมาอย่างหยุดไม่ได้ ในหัวมีแต่คำว่า "ทำไม ทำไม ทำไม" แล้วพี่ก็ได้แต่มาย้อนดูเวลา 10 กว่าปีที่ผ่านมา มันเกิดอะไรขึ้น เราพลาดอะไรไป เรียนมาห้องเดียวกัน ทำอะไรๆ ด้วยกัน ทำไมล่ะ ทำไมเค้าทำได้ แล้วทำไมเราอยู่ตรงนี้อยู่ตรงที่เราว่าเราทำดีแล้ว แต่เงินก็ยังเดือนชนเดือน บางเดือนต้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นด้วยซ้ำ เป็นคนธรรมดาที่ยังอยู่ในวัฐจักรเดือนชนเดือน ไม่มีเงินเก็บ ไม่มีหลักประกัน เอาง่ายๆ อนาคตที่มีก็คือเงินเดือนที่จะออกตอนสิ้นเดือนเท่านั้นแหล่ะใช่ ทั้งหมดนี้พี่ทำตัวพี่เอง ไอเวลาที่ผ่านมาที่มัวแต่เอิงเอย ลอยไปลอยมาวันๆ เรียนบ้างหลับบ้าง ทำงานแบบทำๆ ไปเหอะ ชอปปิ้งไปสิ เครื่องสำอางค์ซื้อเข้าไป อาหารญี่ปุ่น อิตาลี กินไปดิ่ เดี๋ยวเงินเดือนก็ออก มันทำให้ชีวิตพี่ในวัย 32 ที่เพิ่งมาคิดออก มันช้าไปแล้ว มาคิดออกเอาวันที่คนอื่นเค้าได้ดีไปหมด แล้วเหมือนเราโดนทิ้งไว้ข้างหลัง ทิ้งไว้ไกล จนวิ่งตามยังไงก็ไม่ทัน เพราะอะไร เพราะเพื่อนคนอื่นเค้าพยายามกันมาตั้งนานแล้ว เค้าขวนขวายทำอะไรที่มากกว่าเรียนไปวันๆ ทำในสิ่งที่เราคิดว่า "ไม่จำเป็น" ในนั้นวันนั้นของเรา เก็บเงินเก็บทองที่เราคิดว่าเดี๋ยวเงินก็ออก เดี๋ยวค่อยเก็บ ความรู้สึกของพี่ในวันนี้คือ เรามันแย่ เรามันเห่ย เรามันทำไม่ได้ เรามันไม่ได้เรื่อง แล้วพอมาคิดย้อนไป ในหัวก็จะมีแต่คำว่า "ถ้าตอนนั้นเราขยันกว่านี้" "ถ้าตอนนั้นเราเริ่มเก็บเงิน" "ถ้าตอนนั้นเรากล้าลงทุน" ถ้า ถ้า ถ้า มีแต่คำนี้เต็มไปหมด วันนี้ของพี่ก็เลยทำได้แค่ ตั้งสติ คิดใหม่ ทำใหม่ พยายามใช้ชีวิตเพื่อที่ว่า อีก 10 ปีข้างหน้า พี่มองย้อนชีวิตตัวเองกลับมา จะไม่เสียใจเหมือนวันนี้ก็เลยอยากฝากถึงน้องๆ ทั้งวัยเรียน วัยทำงาน อะไรที่เราชอบ อะไรที่เราอยากทำ อะไรที่มีโอกาสได้ลอง (ในเรื่องดีๆนะ) ทำไปเหอะค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นประสบการณ์ เราไม่มีทางรู้ อีก 2 ปี 5 ปี 10 ปี เราจะเจอใคร เราจะเจอสังคมแบบไหน อย่าใช้ชีวิตวันๆ แบบพี่
เพราะสุดท้ายแล้ว "เราคือคนสร้างโอกาสให้ตัวเราเอง" มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก ที่ได้รู้ว่าเวลา 10 กว่าปีที่ผ่านมา เราน่าจะได้สร้างความ
เปลี่ยนแปลงอะไรที่ดีกว่านี้ แต่เรากลับย่ำอยู่ตรงนี้ ตรงที่ทุกคนเค้าไปไกลแล้ว

เลยอยากฝากเอาไว้ เผื่อประสบการณ์ ข้อคิดชีวิตพี่ เผื่อจะทำให้น้องๆ ไม่ต้องมาเป็นแบบพี่ในอนาคต ที่มองอดีตที่แก้ไขไม่ได้ตัวเอง
แล้วได้แต่คร่ำครวญว่าเราทำไม ไม่ทำให้ดีกว่านี้ ไม่ต้องมาคิดแต่คำว่า "ถ้า" ที่มันไม่สามารถเกิดได้ในชีวิตจริง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
Do you want to leave school at the age of 32 I was working from my
teenage life. salary man Life
Discussions
Hello,
first of all. Recommend it before the age of 32 I worked for a total of nine years old
today, I feel a glow about me. The school age Or work at an early age What I do not
like that feeling. Life's failures Make my own I want to tell stories to read to learn. I was just Learn more unintentional But it did not misbehave earn nothing like as I do not like to do to qualify for Siam. Here, the tutor of the Bulge He entered the university campus was the government that I 'm not happy, but asked that the Board chose it because it has a score. (Older version of the second round of entrance and choose the best possible score) at school is the same. Learn indefinitely I feel the need to finish. Do not strive for knowledge untraditional Do not do anything without passion there for something special to come here and experience it finished. He got into the whirlpool of the human race. Being Human office job, which is what I did because I ended disciplines should be the guide. (Which I realize now that I like) and as a teacher. (This is not the same) , so ask if your job does not have to work so that I do, it will range from Call Center / d in May. Sales Course. / Cell products, beauty / Purchasing / current job until a cell industry issues like sharing what is "friend," but we know come Dong School. Dear friends, we used to sit together at the university. Hilarious friends living together today are. The well that we may not be enough to tell you that I know the news. know advances Knowledge of financial position is jealous that plunges into a stop. But in the words, "Why, why, why," but then I came back in time 10. Over the past year, What happen What we missed Attention to the same room together, why, why do I do it. Why we're here is that we do what we do well. But the money was still in the month. Some months to seek help from others, too. Available in common cycles in the month. No money There is no guarantee that your future is not to be released at the end of the month just these products. All this I do not own I some time ago, but the Ligue end. Float around all day Learn how to get some work done me shopping to music. Cosmetics to buy food to eat Italian out drinking the same salary. It makes my life at the age of 32 who had just come out , and then it slowly. The idea took off on other people's good. Then as we get left behind and leave it running as long as I do not why. Because other people are trying for a long time. Strive to do nothing more than day to day. What do we think of "unnecessary" in our day. Collect gold, we think it paid off. Now I keep a sense of what it is today, it's worse, we do not warped. It does not matter Then think back The head was there, but that "if we were working on this," "If at that time we started to collect money," "If at that time we dare to invest," If you have only this to say today, I would. how do I compose a new attempt to make a new life for another 10 years ahead, I look back on my own life. I do not like this , so I want to say to all school-age children working on what we like. What we want to do What have I (The story's) made ​​me do everything it experiences. We do not know for another two years, five years, 10 years, we will see who we will see what kind of society. Do not take life day by day A brother , because last "We are creating opportunities for ourselves," It's a terrible feeling. Knowing that the time more than 10 years ago. We should not make a change, a little more than this. We trudge back here. Where everyone would go away, then I want to leave it. What experience I live life It makes children No need to be so in the future. A past that can not be yourself , but then complains that we do. Do not do better than this But I do not think the word "if" it can not happen in real life.




































การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
Want to leave school work from you were 32.Life teen salaryman life issues.Theme discussion.Hello.First of all, to introduce myself first. I was 32 work together on 9 years.Today I want to talk to the children be complacent in school-age children or old to start work, not anything.I feel that my life failed. You like you, I want to tell the reader.During high school, I was still not much, but it"s not bad, no effort, no anything particularly.They do just like go to cram school programmes to study there. When the university entrance exam are public universities is one.Ask happy? Happy, but the stick, choose to go because the rate it. Senior as the entrance 2 around. Then choose the points around the best).When studying the same school around, just feel the need to learn to finish. Not bothering to learn and not do anything.Not liking something special to find that this extra experience.After graduation, I started into the whirlpool of salary. Human being"s office which apply what you did it because you end program.Should be the guides (which knew later like) and a teacher (which is not the same).So ask choose jobs? No, so my work you do will be varied from Call Center / a sell the course.Sales / purchase / beauty products, and to present a cell industry.Issues that want to share?"Friends" that we come since high school. Friends we"ve studying together at the University. A friend living revel together.Today many people as well as we may not be, frankly, that when you know the news. Know the progress about the financial position.It is the feeling jealous sweep to stop, in my head, "why, why, why", then you can only come back to look at the time.10 over the years. It happens. What are we missing school to the same room. What to do with. Why did he do, then do.
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: