บิดาของกระผมเป็นใครมิอาจทราบได้และม

บิดาของกระผมเป็นใครมิอาจทราบได้และมิอาจจะกล่าวถึงได้เพราะกระผมก็ไม่เคยเจอตัวบิดาแท้ๆของกระผมตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบัน มารดาของกระผมมีอาการประสาทเล็กน้อยซึ่งไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นมาตั้งแต่เมื่อใด ในช่วงวัยเด็กตอนผมอายุประมาณ ๗-๙ขวบ มารดาได้พยายามหาบิดาเลี้ยงมาคอยเลี้ยงดูผม แต่เพราะเหตุใดไม่ทราบเขาได้พาผมไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งมึนเมา เขากำชับว่าไม่ให้ผมบอกเรื่องนี้กับมารดา แต่ในที่สุดผมก็เผลอพูดออกไปคำพูดของผมทำให้บิดาเลี้ยงถูกไล่ออกจากบ้าน แต่ไม่นานนักบิดาเลี้ยงก็ได้พยายามขอคืนดีพยายามตีตื้อจนวันนึงบิดาเลี้ยงได้ปีนฝ้าเข้ามาในบ้านและขอคืนดีได้ในที่สุด แต่ไม่นานบิดาเลี้ยงก็พาบิดาของตนมาที่บ้านบ่อยๆ ซ้ำยังนำของกลับไปทางบ้านโน้นบ่อยๆ จนทำให้เขาทั้งคู่เลิกกันอีกครั้ง และครั้งนี้คงจะไม่สามารถกลับมาได้อีกแล้ว ไม่นานหลังจากเขาเลิกกันก็มีขโมยขึ้นบ้านมันคิดว่าเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากเขา หลังจากนั้นผมจึงย้ายบ้านไปอยู่บ้านเช่าอีกหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลกันมากนักผมคงจะใช้ชีวิตเสเพลมากเกินไปหน่อยจึงทำให้ผมเข้าไปติดในวังวนของสิ่งเสพติดชนิดหนึ่งที่เรียกว่า “เกมส์ออนไลน์” ในครั้งนั้นผมเกิดจะเสียอนาคตเพราะมันไปซะแล้ว เพราะการติดของผมนั้นมันไม่ต่างอะไรกับการบ้าคลั่งอยู่กับอะไรบางอย่างโดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวภายนอกเลยผมใช้ชีวิตอยู่กับเกมส์ออนไลน์ประมาณ 4ปี ผมก็เริ่มออกนอกลู่นอกทางอย่างชัดเจนผมเริ่มไม่ไปโรงเรียน เริ่มโดดเรียนเพราะใจมันจดจ่อแต่เกมส์อย่างเดียว จนในที่สุดผมก็ต้องออกจากระบบการเรียนไปในที่สุดและเริ่มเข้าสู่ระบบการทำงานโดยเริ่มจากร้านเกมส์เล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดสระบุรี ช่วงแรกๆผมก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง จนกระทั่งพบเพื่อนเก่าคนนึงเขาเรียนอยู่ ม.ปลายแล้ว มันทำให้ผมมานั่งคิดว่าตอนนี้ผมกำลังทำอะไรอยู่แล้วคนอื่นเค้ากำลังทำอะไรอยู่ผมจึงได้เริ่มหันเหชีวิตออกจากเกมส์ทีละน้อย จนในที่สุดผมก็ตัดมันได้ถึงแม้จะพูดได้ไม่เต็มปากว่าตัดมันออกไปได้ร้อยเปอร์เซ็นต์แต่อย่างน้อยผมก็ไม่ได้ติดมันอย่างบ้าคลั่งเหมือนเก่าแล้ว

ประสบการณ์ในครั้งนี้มันสอนให้ผมได้รับสิ่งต่างๆมากมายและบางสิ่งที่ไม่สามารถแก้ไขได้อาธิเช่นการเข้าสังคมเนื่องจากในวัยเด็กผมเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับคอมทำให้ผมไม่สามารถเข้าสังคมได้โดยง่าย ผมกลายเป็นคนสมาธิสั้น มีความคิดค่อนข้างรุนแรงแต่จะไม่แสดงออกมา แต่ถ้าเกิดถามผมในตอนนี้ว่าผมเสียใจไหมกับประสบการณ์ครั้งนี้ผมตอบได้ว่าไม่เลย เพราะอย่างน้อยมันก็สอนให้ผมได้รู้หลายๆอย่าง ทำให้ผมคิดได้หลายๆอย่าง มันเหมือนกับคำว่า “ไม่เคยใกล้ตาย ก็จะไม่รู้ถึงความน่ากลัวของความตาย”

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

I am a father who may not know, and can not be mentioned because I've never met the biological father since I was born until now. I am the mother of a little nervous since it is not clear exactly when. During childhood, when I was about 7-9 years old, his mother was trying to find fathers to take care of me. I do not know why he took me to a restaurant filled with liquor. He warned them not to tell this to my mother. But in the end, I had to forget my words make fathers were expelled from their homes. But soon his party had tried to reconcile and try to beat Metallica until one day when his party was climbing the ceiling into the home and peace in the end. But the fathers took their father came home frequently. It also brought back to the house over them. So they broke up again. And this would not be back again. Soon after, he was a thief broke up, it's thought to be impossible for anyone but him. After that, I moved back home to rent another one that is not far from a dissolute life, I would have a bit too much, so I'm caught in a whirlwind of drugs called. "Online" in the future because of it, I was going to lose and go. It caught me, it is nothing to be mad about something and ignore things around outside I live with online games for 4 years, I started to freak out clearly, I started to go to school. Start hooky Because it is concentrated, but the game only. Eventually I had to leave the class system and eventually grew into the system, starting from a small game in Saraburi province. At first, I did not change. Until I met an old friend he was in the room. At the end, it makes me think that I was doing, and then other people are doing, I have begun to divert the life out of the game a little. Finally, I cut it, although I have no doubt that cutting it out a hundred percent, but at least I did not stick to it like a raging old, this experience taught me to get things. many and something that can not be solved refuse to socialize since childhood I've been obsessed with it that I can not socialize easily. I became ADHD The idea is quite severe, but they are not present. But if you ask me now, I regret to say I have not experienced this yet. At least it taught me to learn many things. I can think of many things. It's like the words "Never Dying It is not the fear of death. "

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The father of the I am not from flat and cannot mention because I never found the real father of the inputs from was born to the present. The mother of I have a little nervous, which do not know clearly since when?7 - 9 years old, the mother tried to find father raised to raise me. But why don't he take me to a restaurant, which is full of things to be intoxicated. He demanded that I not tell this to the mother.But soon his father raised tried to reconcile trying to hit all but one day his father raised climb the ceiling into the house and to reconcile in the end. But soon the father raised took their father came home often. And can bring back to home there often.And this will not be able to come back again. Soon after he broke up a robber who is it think impossible except him."Online." At that time I had to waste your life because it already. Because of me, it is no different with the crazy with something without paying attention to things around the outside, I live games around. 4 years.Start skipping class because it focused but the game only. Until I finally had to leave school and start login system to eventually work starting from the shop of a small game in Saraburi province. First, I would not change.M.The end, it made me think about what I'm doing now people are doing so I began to turn the life out of them gradually.
.Experience at this time, it's taught me to be a lot of things and something that can not be solved seriously as the society since childhood I was obsessed with computer made me unable to สังคมได้ easily.Have thought quite severe, but will not show it. But if you ask me now that I'm sorry? With this experience I can answer that No. Because at least it teach me to know many things, I think a lot of things."Never die, it will know the fear of death"
.