นิทานเรื่อง : เด็กขายไม้ขีดไฟหนาวเห

นิทานเรื่อง : เด็กขายไม้ขีดไฟ
หนาวเหลือเกิน หิมะกำลังตก และราตรีกำลังคืบคลานเข้ามาถึง วันนี้เป็น วันสุดท้ายของปี วันส่งท้ายปีเก่าเพื่อต้อนรับปีใหม่ ในความหนาวเยียบเย็น และมืดมัวนั้น ในถนนสายหนึ่งมีผู้คนมากมายออกมาเดินเลือกซื้อของ ขวัญกันด้วยหน้าตาที่สดชื่นเพราะวันนี้เป็นคืนวันสิ้นปี และในท่ามกลาง ความขวักไขว่ของผู้คนเหล่านั้น ได้มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆแต่งตัวด้วยเสื้อผ้า ที่เก่าและสกปรกคนหนึ่งเดินไปตามถนนสายนั้นเพื่อ ขายไม้ขีดไฟซึ่งเป็น อาชีพของเธอนั่นเอง เธอห่อไม้ขีดไฟไว้ในผ้ากันเปื้อน และถือไว้ในมืออีก กำใหญ่ เด็กน้อยเดินตะโกนร้องขายไม้ขีดไฟไปเรื่อย ๆ " มีใครต้องการไม้ ขีดไฟบ้างไหมคะ...ไม้ขีดไฟค่ะ... ไม้ขีดไฟ"

" คุณป้าขา...ช่วยกรุณาเมตตาซื้อไม้ขีดให้หนูหน่อยสิคะ " เธอร้องบอก ขายกับสองแม่ลูกคู่หนึ่งที่เดินผ่านมา ด้วยหวังว่าสองแม่ลูกคู่นี้ดูท่าทาง จะเป็นคนใจดี ไม่แน่หรอกบางทีเธออาจจะได้รับความเมตตาบ้างก็อาจเป็นได้ " ไม้ขีดไฟที่บ้านมีอยู่แล้วมากมาย...ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที ไม่เอาหรอกจ๊ะ ลองไปถามขายคนอื่นดูเถอะ " ไม่มีใครซื้อไม้ขีดจากเธอเลยตลอด ทั้งวัน และไม่มีใครให้ทานเธอเลยแม้แต่สตางค์แดงเดียว หนูน้อยที่น่าสงสาร เดินคอตกหนาวสั่นและหิวโหยน่าเวทนายิ่งนัก เกล็ดหิมะเกาะกรังเป็นปุยอยู่บน ผมสีทองยาวสลวยประบ่าของเธอ แน่นอน แม่หนูไม่ได้คิดอาลัยไยดีในสารรูป ของตัวเองเลยสักนิด

เธอพยายามที่จะขายไม้ขีดไฟให้ได้ เพราะถ้าวันนี้เธอขายไม้ขีดไม่ได้เลยสักกำหรือไม่ได้ เงินเลยแม้สักชิลลิ่งหนึ่งแล้ว เมื่อกลับบ้านไปโดยมือเปล่า เธอจะต้องถูกพ่อซึ่งเป็นคนขี้เมาตบตีเอาอย่างทารุณ เด็กหญิง ตัวน้อยๆคนนี้ จึงพยายามเดินขายไม้ขีดไฟของเธอไปเรื่อย ๆอย่างใจลอย และขณะที่เธอ กำลังจะข้ามถนนไป อีกฝั่งหนึ่งนั้น ก็ได้มีรถเกวียนแล่นผ่านมาด้วยความเร็วสูง เธอจึงกระโดดหลบ มันทำให้ร้องเท้าคู่เก่า ๆที่เธอใส่มานั้นต้องกระเด็นไป คนละทิศคนละทาง เธอตกใจมากแต่ก็ร้องห่วงรองเท้าของเธอขึ้นด้วย เสียง อันดังว่า " โอ๊ะ รองเท้า "

เด็กน้อยผู้น่าสงสารมองตามรองเท้าที่กระเด็นไปนั้นอย่างนึกเสียดาย เพราะ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่รองเท้าคู่ เก่า ๆที่ใหญ่เกิดขนาดเท้าของเธออย่างมาก ก็ตาม แต่มันเป็นรองเท้าของแม่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วของเธอและ เป็นรองเท้า คู่ที่เธอมีไว้สวมใส่ออกไปข้างนอกในหน้าหนาวเพื่อประทั้งความหนาวเย็น ให้เพียงคู่เดียวเท่านั้น...แรงกระโดดด้วยความลนลานทำให้รองเท้า ข้างหนึ่งกระเด็นหายไปไหนไม่รู้ ส่วนอีกข้างเด็กชายจอมเกเร คนหนึ่งคว้าเอาไปได้ แล้วก็ร้องบอกว่า " เขาจะเอาไปทำอู่ให้ลูกของเขานอน " ก่อนที่จะวิ่งหนีหายไปจากที่นั่น...

ด้วยเหตุนี้ แม่หนูน้อยจึงต้องเดินด้วยเท้าเปล่าที่แดงคล้ำช้ำไปเพราะความ หนาวไปตามถนน เธอรวบรวมเก็บไม้ขีดไฟที่ตกกระจัดกระจายเกลื่อนกราดไปหมด นั้นอย่างเศร้าหมอง " ไม้ขีดพวกนี้คงจะนำมาขายเป็นสินค้าไม่ได้ต่อไปอีกแล้ว นี่ถ้ากลับไปบ้านเราจะต้องโดนพ่อดุด่าทุบตีมากมายขนาดไหนนะ " เธอคิด อย่างเลื่อนลอย แล้วเธอก็ออกเดินต่อไปอย่างไรจุดหมายปลายทาง เท้าเล็ก ๆ คู่นั้น บอบช้ำจนเขียวเพราะความเย็นของหิมะ โธ่..เวรกรรมอะไรของเธอนะ..ช่าง เป็นเด็กน้อยที่น่าสงสารเสียเหลือเกิน....

มีแสงสว่างส่องออกมาจากหน้าต่างตามบ้านทุกบาน และมีกลิ่น หอมหวนของห่านอบโชยกรุ่นออกมาสู่ถนน ใช่สิ..วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่าเพื่อ ต้อนรับปีใหม่ หนูน้อยพร่ำรำพึงกับตัวเองตลอดเวลา เสียงหัวเราะต่อกระซิก และเริงร่าอย่างมีความสุขของคนในบ้านเหล่านั้น เรียก ร้องให้เธอไปหยุดและแอบมองดู ในที่สุดก็ถึงวันสิ้นปีแล้วสินะ เรื่องนี้ต่างหาก ที่อยู่ในความคิดของเธอ วูปหนึ่งที่เธอคิดอิจฉาพวกเขาเหล่านั้น พลันน้ำตาของ เธอก็ไหลลงมาอย่างสุดจะกลั้น มันไหลเป็นทางลงมาเป็นสายไม่ยอมหยุด

เธอนึกถึงแม่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้...เพราะเมื่อตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ แม่ก็มักจะ จัดงานเลี้ยงฉลองและทำอาหาร เพื่อขอบคุณพระเจ้าในวันคริสต์มาส ให้กับเธอและครอบครัวเสมอ...แต่ตอนนี้ไม่มีแม่เสียแล้ว เธอเห็นพวกคนในบ้าน กำลังมอบห่อของขวัญให้กับพวกลูก ๆของเขา เด็ก ๆรีบแกะห่อของขวัญกันอย่างดีใจ ช่างน่าอิจฉาความโชคดีของพวกเขาเหล่านั้นเสียเหลือเกิน...เธอแอบมอง ความสุขของพวกเขาเหล่านั้น อยู่นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ และเธอมารู้สึกตัวเอาก็ต่อเมื่อ ไฟที่สว่างไสวในบ้านหลังนั้นได้ถูกดับลง ทุกอย่างกลับคืนสู่ สภาพที่เงียบเหงา และเวิ้งว้างอย่างเก่าของมันไปทั่วทั้งบริเวณนั้นอีกครั้งหนึ่ง...

หิมะยังคงตกลงมาเป็นระยะ ๆ เด็กหญิงยังคงเดินต่อมาอีก
เรื่อย ๆและเพราะ ความหนาวและอ่อนเพลีย เธอ จึงเดินไปล้มตัวลงนั่งหลบอยู่ที่บันไดบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งมีชายคายื่นออกมาน้อยนิดแต่คงพอช่วยที่จะใช้หลบ หิมะได้บ้าง เธอนั่งห่อตัว ให้เล็กลงเพื่อหวังจะให้อุ่นขึ้นเพื่อคลายความหนาว แต่มันก็ไม่สามารถที่จะ ช่วยให้เธอหายหนาวได้เลยสักน้อยนิด เธอไม่กล้ากลับไปที่บ้านด้วยเพราะกลัวพ่อมาก พ่อจะโหดร้ายกับเธอเสมอเวลาที่พ่อเมา...เธอกลัวเหลือเกิน...เด็กน้อยหนาว จนสั่นเทาไปทั้งตัว มือของเธอเย็นเฉียบจนเกือบจะ เป็นน้ำแข็ง เธอพยายามหดตัว ให้เล็กลงไปอีก แต่เธอก็ยังคงหนาวอยู่อย่างนั้น เธอไม่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเลยจริงๆ

มือเล็ก ๆ ทั้งสองของแม่หนูเย็นเฉียบชืดชาไปหมดด้วยความหนาวเหน็บ อา...ไม้ขีดไฟก้านเล็ก ๆ นี้สักก้านอาจจะช่วยทำให้รู้สึกดีขึ้น หากเธอจะกล้าดึง เอามันออกมาจากมัดเพียงก้านเดียวเท่านั้น แล้วขีดเข้ากับกำแพง เพื่อ อังนิ้วของตัวเองให้อุ่นขึ้น แล้วในที่สุดแม่หนูน้อยก็ดึงไม้ขีดออกมาหนึ่งก้าน " แชะ " เกิดประกายวาบแล้วก็ลุกโพลงขึ้น มันเป็นเปลวอันแสนสดใสและ อบอุ่น คล้ายดวงเทียนเล่มเล็ก ๆ หนูน้อยเอามือขึ้นป้องมันไว้ เป็นดวง ประทีปที่แสนวิเศษ หนูน้อยเคลิ้มไปว่าตัวเองกำลังนั่งอยู่ที่หน้าเตาผิง ที่มีประตู และลูกบิดเป็นทองเหลืองขนาดใหญ่ ไฟกำลังลุกโพลงและ แสนจะอบอุ่น

วิเศษ....แม่หนูยื่นเท้าออกไปเพื่อจะอังให้มันอุ่นขึ้น แต่ เปลวไฟก็ดับวูบลง เตาผิงก็ได้หายวับไป หนูน้อยนั่งถือก้านไม้ขีดไฟ ที่ไหม้แล้วค้างอยู่ในมือไม้ขีดไฟก้านใหม่ถูกจุดขึ้นมาอีก มันไหม้โพรง สว่างไสว คราวนี้ผนังตึก ซึ่งแสงสว่างฉาบฉายไปกระทบนั้นกลายเป็น โปร่งใสคล้ายเยื่อไม้อันบางเบา หนู

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

卖火柴的寓意： 孩子冬季雪秋天的夜晚，太无情地试图爬进。今天是今年的最后一天。新年除夕迎接新的一年。在寒冷、 黑暗和寒冷，MUA ！在一条街上有很多人走出去与礼品商店看看新鲜今天晚上新年除夕，以及在 khwak 与多活性的那些人有小女孩穿旧的衣服和脏一人走在街上卖比赛她的事业，这是足够的。她裹上了这场比赛一张餐巾纸和成握在手的另一种是较大。有点男孩走唱喊卖火柴到逐渐"任何人都要坚持。什么灯你比赛精神亢奋......匹配，"他说。 " คุณป้าขา...ช่วยกรุณาเมตตาซื้อไม้ขีดให้หนูหน่อยสิคะ " เธอร้องบอก ขายกับสองแม่ลูกคู่หนึ่งที่เดินผ่านมา ด้วยหวังว่าสองแม่ลูกคู่นี้ดูท่าทาง จะเป็นคนใจดี ไม่แน่หรอกบางทีเธออาจจะได้รับความเมตตาบ้างก็อาจเป็นได้ " ไม้ขีดไฟที่บ้านมีอยู่แล้วมากมาย...ใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมดสักที ไม่เอาหรอกจ๊ะ ลองไปถามขายคนอื่นดูเถอะ " ไม่มีใครซื้อไม้ขีดจากเธอเลยตลอด ทั้งวัน และไม่มีใครให้ทานเธอเลยแม้แต่สตางค์แดงเดียว หนูน้อยที่น่าสงสาร เดินคอตกหนาวสั่นและหิวโหยน่าเวทนายิ่งนัก เกล็ดหิมะเกาะกรังเป็นปุยอยู่บน ผมสีทองยาวสลวยประบ่าของเธอ แน่นอน แม่หนูไม่ได้คิดอาลัยไยดีในสารรูป ของตัวเองเลยสักนิด 她试着去卖火柴。因为如果今天她卖火柴做不有既无钱甚至根本不在一个 laling 芯片后。当我回家后空手而归。她是他的父亲，醉酒的人一巴掌打猿滥用。这个小女孩想要一个人要卖掉她匹配，所以如梦似幻，并且当她正要过马路到另一边下坡上有木制的车过去高速度。她跳它使双旧鞋她穿了 tongkraden。每人每个方向。她很震惊，但声称她的鞋子了篮球。一个声音说"o 鞋"，他说。 小男孩看起来可疑，根据秋季鞋，思想不好因为即使只是一双鞋。年纪大的脚的尺寸，她是很多，根据母亲的鞋，却很过一双鞋子给她作为已故的人她已经穿在外面在冬季寒冷的冬天到，只有唯一的一双......由 raengkradot 急于要反弹一只鞋了吗? 我不知道。男孩抓住一个恶意的骗局之一的另一边，然后哭了，说，"他会带他的孩子入睡，""逃跑之前消失从那里... 它是出于这个原因与赤脚暗红色湛那很少模板，因为冷沿这条路。她正在收集下降是在空气中分散武装直升机的匹配部分，而悲伤的令人沮丧"匹配他们将出售作为一种商品不会继续。在这里，如果我们回去打一场激烈的罢工很多商人如何发誓 ！"她想，转移，和她离开去目的地。那对小小的脚，因为雪清盘绿。哦，什么是她的报应...！...什么太坏可怜小孩...... 光照出从每个窗户和门的家居香水吹轻轻地或轻轻烤的鹅您的版本到大街。是啊!......今天是新年的前夕，迎接新的一年。无限制对自己思考的时间很少。Krasik 继续欢笑和快乐的人的思想在这里的居民。劝她停下来，盯着看最后，在新浪的除夕。故事本身是在她的脑海。她认为那些他们羡慕她眼泪来流动从它的 Wup 将重新举行。它沿着线的流动并没有停止。 เธอนึกถึงแม่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้...เพราะเมื่อตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ แม่ก็มักจะ จัดงานเลี้ยงฉลองและทำอาหาร เพื่อขอบคุณพระเจ้าในวันคริสต์มาส ให้กับเธอและครอบครัวเสมอ...แต่ตอนนี้ไม่มีแม่เสียแล้ว เธอเห็นพวกคนในบ้าน กำลังมอบห่อของขวัญให้กับพวกลูก ๆของเขา เด็ก ๆรีบแกะห่อของขวัญกันอย่างดีใจ ช่างน่าอิจฉาความโชคดีของพวกเขาเหล่านั้นเสียเหลือเกิน...เธอแอบมอง ความสุขของพวกเขาเหล่านั้น อยู่นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ และเธอมารู้สึกตัวเอาก็ต่อเมื่อ ไฟที่สว่างไสวในบ้านหลังนั้นได้ถูกดับลง ทุกอย่างกลับคืนสู่ สภาพที่เงียบเหงา และเวิ้งว้างอย่างเก่าของมันไปทั่วทั้งบริเวณนั้นอีกครั้งหนึ่ง... 雪继续定期下降。女孩子们仍然容易以后。因为寒冷和疲劳她去落的下道奇众议院席位，其中之一便是 chaikha 的楼梯位于后面，地带伸出足够的援助，以躲避雪吗？她坐在包裹在已减至希望热身到冬天，却无法帮助她小小的纹身都凉了。她不敢回家与我的恐惧。我的父亲是总是随着醉......她的野蛮父亲时间她太害怕了......所有通过冬季灰色瑟瑟发抖的小男孩。她的手是几乎锋利，冷结冰。她试图保持较小的收缩再一次，但她仍是春寒料峭，它。她并不觉得暖和起来，真的。 小手，这两个很酷的大鼠的锋利和无味喝茶与切割。啊......这个小棍火柴纹身贴可能有助于让它感觉更好。如果她愿意拉。把它带出泥中，只有唯一的一轴和描边的墙改成自己 ' 热身，安德烈，然后在结束时，小河，拔出茎匹配一个"崔"勃起更多然后闪存普隆。它是温暖、 明亮和令人惊叹的火焰，像一只蜡烛太阳书籍作为太阳起来反对它的小小手。完美的光线很少履行自己坐在门口，有一个 ping natao 旋钮是一颗大铜盏灯点燃的普隆和生活。 魔术......母亲大鼠脚是提交给安德烈热身，但火焰熄灭了到闪存突然向下。壁炉，有你的座位上燃烧的小转瞬即逝干匹配，然后举行手比赛新的轴是一个点。它燃烧值得一个利基这一次，建筑墙体石膏光芒的影响变得透明和光仿木只老鼠。

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

故事：孩子们比赛
极其寒冷和下雪的夜晚爬行最新的是今年的最后一天。除夕迎接新年。在寒冷的冬天冲孔 然后暗淡 在一条街上，有很多人出来买。电影以新面貌，因为今天是除夕。而在中间 那些人的滋扰。有一个小女孩 人们穿着 肮脏的老男人沿着道路行走等。匹配 她的职业生涯有 她结束了比赛的停机坪。拿在手上抓着一个小走走喊“谁需要比赛。短跑灯在这里？...匹配它... 比赛中，“ “阿姨的腿......帮助，请好心我买了一点点的来搭配，”她叫了这个母亲和女儿谁去过去。希望母亲和女儿似乎是那种，我不知道，也许她是一个仁慈，它可能是“匹配在家中，已经有很多......但他不能再忍受了。我不会拿 去问问别人Doetaa“没有人从她买火柴一整天，没有人给她一个红色美分。可怜的小 走沮丧发抖，饥饿贫穷。对大蓬松的雪花岛。当然齐肩金发，她的母亲，我不认为感叹喜悦地驱动。拥有一个位，她试图卖掉匹配。如果今天你可以不卖火柴或不包。甚至几个先令银之一。一旦家之手。她是一个父亲，一个暴力醉汉拍效仿这个小女孩。试图出售她的比赛所以很扼腕，当她正要过马路。彼岸 我已经驶过的货车在高速。她跳，避免 它使一双旧鞋 她把它们弹开。四面八方 她惊呆了，但他哭了，担心她的鞋大声，“哦，对鞋” 的鞋有点可怜扔它只是一个耻辱，因为，即使是出现大小只是旧鞋子。她的戏剧性，但是这是她的母亲，谁去世一双鞋的鞋，她是穿着冷去外面冷。...只有一个单一的一双鞋子做一个飞镖跳跃。一个飞溅不见了踪影。在另一边行为不端的男孩 一个可能抢走 然后，他哭了出来，说：“他带儿子到车库睡觉”逃离那里之前... 所以。小妈妈只好赤脚走在寒冷的，暗红色的淤伤的道路上，她收集落在胡乱散落在广泛匹配。那么阴郁“的比赛，他们将被作为商品销售，现在不是了。如果我们要回家打我父亲责备了他多少钱，“她以为是形而上学。然后，她又做了创伤积雪和寒冷的绿色，因为一个小目的地对。呵呵..她没有因果关系..涂料。一个可怜的孩子那是谁.... 光窗外所有的房屋和气味飘出的烤鹅闷烧流落街头的香气。正确的。今天是除夕等。新年 小反复对自己说的时候。听起来偷笑 乐呵呵地，并愉快地人民的呼唤她停下来偷看，看看。最后，这是它的结束，虽然。除此以外，在她看来。痛击，她以为他们是嫉妒她的眼泪一下子流了他们最好忍住。它流经的路线不会停止想着她的母亲来到了无奈......因为当我的母亲活着的时候，它总是一个庆祝派对和烹饪。感恩节到圣诞节 她和她的家人......但是这是一种浪费。她看到该男子在屋内 礼物包裹被送到他们自己的孩子是孩子们兴高采烈地小礼物。他们非常令人羡慕的好运气......她这么偷看。他们的喜悦。我不知道还要多久 当她出来的感觉。明亮的灯光在屋内被关闭。所有返回 孤独的条件 它的整个地区很旧，治疗师再一次...... 雪还在下断断续续持续了另一个女孩，和冷和疲劳，让她去放下一个栖身之所。一所房子的楼梯 屋檐虽小，但足以帮助避免一些冰雪包裹她的座位。较小的希望升温至松开冷。但事实并非如此。我帮她变得有点冷。她不敢回家，因为我害怕。父亲很残酷，她的父亲经常喝醉了......她怕......宝宝冬天。全身起伏 她的手也几乎一样，她试图缩小冷如冰。旁边的一个小 但她还是很冷。她回暖真的很小的母鼠既耐寒茶味淡了寒冷。嗯......这个小更轻的石墨杆身可以帮助你感觉更好。如果她不拉 只是把它拿出来只有拉杆。然后横渡入墙安德烈手指自己热身。我终于把我的孩子出了一个火柴棍“随地吐痰”的火花闪烁，然后火起来。这是非常明确的，温暖，像蜡烛小小的手中的火焰，以保护它为梦幻般的一盏明灯。小沉睡自己坐在壁炉前有一个大的黄铜门把手。电力是火，温暖的魔力....我提出我的脚了安德烈为它热身，但被扑灭的火焰向下一沉。壁炉是稍纵即逝 保姆干的比赛 我在我的手握住燃烧的火柴棒是新的了，这一次它燃烧明亮空心墙的建设。预计照明效果，成为腻子。透明的像一层薄膜，木头老鼠。

ผลลัพธ์ (จีน) 3:

故事：孩子火柴。寒冷和下雪的夜晚到来。今天是一年的最后一天结束多年来迎接新年。在寒冷刺骨的寒冷；和黑暗，一路有人出去购物在忙碌的人们，他们是小女孩的衣服。一个肮脏的老去的那条路，卖火柴，她的职业生涯。拿在手里。在大，小男孩走在呼喊。“卖火柴的人需要木材ขีดไฟ吗？…火柴。火柴“
”你的腿。请宽恕我买火柴。”她说，卖一เดินผ่านมา两个母亲和儿子。希望这两个母亲和儿子似乎很不确定。也许她有可能是“เมตตาบ้าง……用多少了。来吧。去问别人。“没有人买卖火柴的เธอเล。一整天没有吃她甚至分钱。可怜的小老鼠。站在岛上蓬松的雪花金发披肩长发，她当然不想妈妈照顾自己绝望的情况。

她试图卖火柴。如果你今天卖火柴或一束。钱一先令。当回家空手而归。她父亲是个酒鬼，必须打好虐待女孩于是她走到卖火柴的被动心不在焉，她正要穿过马路去อีกฝั之一。一辆马车驶过去。高速她躲避它使旧鞋在所有的方向她感到震惊，但哭篮球鞋她大声说，“鞋！

可怜的孩子，你的鞋溅，后悔，即使只是因为旧鞋的脚大尺寸。然而，鞋和她的母亲去世了。她有双冬天穿出去的冷淡只有一对。疯狂地跳。力鞋一个弹跳失踪了另一方面，一个调皮的男孩拿走了，说，“他会做孩子的摇篮”他睡在那里逃跑了……

因此，孩子必须赤脚红淤青黑，因为寒冷，沿路收集火柴เธอรวบรวม落遍布扫射。悲观。”如果你回到家会被父亲骂挨打。”她是多么的形而上学你怎么走，目的地，这双小脚伤害到绿，因为冷却雪哦。命运是什么。。。一个可怜的孩子…
。
闪耀窗外盛开，房子气味芳香的烤鹅轻轻冒烟了สู่ถนน好……今天是除夕迎接新年，一直凝望着欢声笑语不断对依偎快乐和幸福的家庭，他们要求她停止，窥看这是地址。在她看来，呐喊一你羡慕他们突然น้ำตาของ她流下会抑制。这是一条下坡流不停。
她想起母亲无奈了……因为当妈妈还活着，她也经常举办庆祝和烹饪。感谢上帝在圣诞节让她和家人。但现在没有妈妈。她看见家里给的礼物给他的孩子。孩子赶紧羊包装。真羡慕他们的幸福。…她看着他们幸福的多少不知道，她苏醒过来时就对了灯光明亮的房子已被扑灭，一切恢复孤独……

雪继续落女孩走后继续定期。
被动，因为寒冷和疲劳，所以她去倒坐躲在房子的楼梯有突出的屋檐，但是可以帮助使用避雪。她坐包