นิทานพื้นบ้านประเทศบรูไน เรื่องภูเข

นิทานพื้นบ้านประเทศบรูไน เรื่องภูเขาทองคำกับเมล็ดข้าว

กาลครั้งหนึ่ง มีภูเขาใหญ่มหึมาลูกหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยทองคำและสิ่งมีค่ามากมาย ใครๆ ต่างก็เรียกภูเขาลูกนี้ว่าภูเขาทองคำ มันสามารถเคลื่อนที่ไปไหนๆ ได้ ซึ่งหากภูเขาลูกนี้ไปหยุดนิ่งที่เมืองใด เมืองนั้นก็จะร่ำรวยมั่งคั่งขึ้นมาทันที แต่ภูเขาลูกนี้ยังเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ เพื่อจะหาสถานที่ที่ดีและผู้คนมีคุณธรรมมากพอ
ภูเขาทองคำล่องไปตามท้องทะเลจนเห็นหมู่บ้านเล็กๆ ริมน้ำแห่งหนึ่งตั้งอยู่บนฝั่งด้านตะวันออกเฉียงใต้ ภูเขาทองคำได้เห็นความมีชีวิตชีวาของผู้คนที่นี่ ผู้ชายทำงานอย่างหนักและผู้หญิงก็เลี้ยงดูลูกอย่างดี ผู้คนมีคุณธรรม ภูเขาจึงเคลื่อนตัวไปใกล้ๆ
ขณะที่กำลังจะถึงฝั่งภูเขาทองคำก็ได้ยินเสียงเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางน้ำ มันคือข้าวที่น่าสงสาร ข้าวบอกกับภูเขาว่า “ฉันเกิดมาเพื่อให้คนกินฉัน แต่คนที่นี่กลับทิ้งฉันลงน้ำ” ภูเขาโกรธมากบอกว่า “เราควรให้เกียรติกัน ใครก็ตามที่ไม่ให้เกียรติไม่เห็นคุณค่าของสิ่งเล็กๆ อย่างเช่นที่คนพวกนั้นทำกับเธอ เขาก็ไม่สมควรได้รับความมั่งคั่งจากฉันเช่นกัน” ภูเขาจึงรับข้าวเม็ดนั้นขึ้นมารวมกับสมบัติทั้งหมดแล้วเคลื่อนหนีจากหมู่บ้านนั้นไป นับจากนั้นมาก็ไม่ม่ใครเห็นภูเขาทองคำอีกเลย

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Folk tales in Brunei. The mountains of words with the grain

.Once upon a time. There is a huge mountains covered with gold and precious things, many people are called mountain mountain mountain that word. It can move. If this mountain to a standstill at the city.But the mountain still keep moving. In order to find a good place and the people have good enough!Hill of gold sail sea until you see a small village. The river is located on the southeast side of one Mountains of words to see animation of the people here. The man worked hard and women can raise you well.The mountain is moving near the
.While going to the mountains of words heard a little voice crying in the middle of the water, it is rice lief pity, Rice told to the mountains. "I was born to make people eat me. But people here back it water. "Mountain angry said.Anyone who does not honor not see the value of the little things. For example, those people did to her. He doesn't deserve wealth from me as well. "Since then, we have no who saw the mountains of words again!