ความรักของฉันเกิดขึ้นตอนที่ฉันอยู่ชั้นม·.2 ฉันได้รู้จักกับเขาเมื่อเราทั้ง2คนอยู่ห้องเดียวกัน และคนที่ฉันรู้สึกดีด้วยนั้นเขาไม่ได้เป็นผู้ชาย แต่เขาเป็นเพศเดียวกับฉัน ใช่ ฉันชอบผู้หญิง สำหรับความรัก ฉันคิดว่าไม่ว่าจะเป็นเพศไหน ความรักก็คือสิ่งที่สวยงาม แต่ความรักของฉันในครั้งนี้เป็นรักที่ไม่สมหวัง เพราะฉันแอบรักเขาข้างเดียวมาตลอด จนถึงตอนนี้แม้เราจะไม่ได้พูดคุยกันแล้ว แต่ฉันก็ยังคิดถึงเขาตลอดเวลา ซึ่งปีนี้เป็นเวลา7ปีแล้วที่ฉันยังลืมเขาไม่ได้ ความรู้สึกนี้เริ่มจากที่เขาชอบมาแกล้งฉันบ่อยๆ จนฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆไปถ้าหากวันไหนที่เขาไม่ได้แกล้งฉัน และถ้าวันไหนที่เขาไม่มาโรงเรียน วันนั้นฉันจะรู้สึกว่าฉันเงียบผิดปกติ ไม่อยากจะทำอะไรทั้งสิ้น จนในที่สุดฉันก็ได้รู้ว่าฉันชอบเขา ในตอนนั้น เราโทรศัพท์คุยกันทุกอาทิตย์ และเป็นแบบนี้เรื่อยมาจนถึงชั้นม.6 วันนั้นเป็นวันสุดท้ายของการจบการศึกษา ฉันเอาดอกไม้ไปให้เขาและได้บอกเขาไปว่าฉันชอบเขา และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ฉันก็รู้สึกได้ว่าเรา2คนรู้สึกไม่เหมือนกัน แต่เขาก็ได้บอกกับฉันว่า ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนที่ผ่านมา แต่เราก็สามารถโทรหาหรือปรึกษาได้เสมอ กระทั่งตอนที่ฉันเข้ามหาวิทยาลัย ฉันพยายามที่จะลืมเขาให้ได้ แต่ความรู้สึกที่ฉันมีให้เขาไม่ได้ลดลงเลย และในตอนนี้ฉันไม่สามารถที่จะเปิดใจให้ใครได้อีกแล้ว