ซีอาน (จีน: 西安; พินอิน: Xī'ān) เป็น

ซีอาน (จีน: 西安; พินอิน: Xī'ān) เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศจีนซีอาน เป็นเมืองแห่งประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงของโลกเมืองหนึ่ง ความหมาย: ความสงบสุขทางตะวันตก) เป็นเมืองหลวงของมณฑลส่านซี ในประเทศจีน และเป็นหนึ่งในเมืองสำคัญในประวัติศาสตร์จีน ในอดีตซีอานได้เป็นเมืองหลวงของ 13 ราชวงศ์ รวมทั้ง โจว ชิน ฮั่น และ ถัง ซีอานยังเป็นเมืองปลายทางของเส้นทางสายไหม ซีอานมีประวัติอันยาวนานมากกว่า 3,100 ปี โดยชื่อเดิมว่า ฉางอาน (长安, 長安 พินอิน: Cháng'ān) ซึ่งมีความหมายว่า "ความสงบสุขชั่วนิรันดร์" ซีอานเป็นเป็นเมืองที่เจริญและใหญ่ที่สุดในส่วนตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศจีน และเป็น 1 ใน 10 เมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน
ภูมิอากาศของภูมิภาคนี้อบอุ่น มีฝนตกมาก มีปริมาณฝนเทียบได้ใกล้เคียงกับภูมิภาคด้านใต้ของประเทศจีนในปัจจุบัน ดังนั้น ประชากรที่นี่จึงค่อนข้างมาก ทางตะวันออกของ ซีอาน ห่างไปประมาณ 6 กิโลเมตร มีหมู่บ้านชื่อ ปั้น-ภอ-ฌุน ได้มีการค้นพบหมู่บ้านที่มีอายุกว่า 6 พันปี ซึ่งมีประชากรประมาณ 500 คน ฮ่องเต้ของราชวงศ์ โจวตะวันตก ได้เคยสร้างเมืองหลวง 2 เมือง ทางตะวันตกของ ซีอาน
ตัวอักษรจีนสองตัวในชื่อ "ซีอาน (西安)" มีความหมายตามตัวอักษรว่า "สันติภาพแห่งตะวันตก (Western Peace)" คำว่า "ซึ (西)" หมายถึง ทิศตะวันตก และคำว่า "อานหรืออัน (安)" มีความหมายว่า สันติภาพ ความสงบสุข
เดิมทีในสมัยราชวงศ์โจวพื้นที่บริเวณนี้ถูกเรียกว่า "เฟิงฮั่ว (Fenghao, 沣镐)" โดยพื่นที่ส่วนของเมืองที่ตั้งอยู่บนฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเฟิงเรียกว่า "เฟิง (Feng)" และอีกส่วนหนึ่งซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก เรียกว่า "ฮั่ว (Hao)" ต่อมาในสมัยราชวงศ์ฮั่น (206 ปีก่อนคริสต์ศักราช - ปี ค.ศ. 220) ได้เปลี่ยนชื่อเป็น ฉางอัน (Chang'an, 长安) หมายถึง "สันติภาพอันยาวนาน (Perpetual Peace)" [1] และถูกเรียกว่า เมืองหลวงแห่งตะวันตก หรือ ซีจิง (Xijing, 西京) ในบางช่วงของสมัยราชวงศ์ฮั่นหลังจากการย้ายเมืองหลวงไปทางตะวันออกคือ เมืองลั่วหยาง ในระหว่างรัชสมัยฮั่นตะวันออก
ต่อมาในปี ค.ศ. 581 ช่วงราชวงศ์สุย ได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น ต้าซิง (Daxing, 大興) และเปลี่ยนกลับมาเป็นชื่อ ฉางอัน อีกครั้งในปี ค.ศ. 618 สม้ยราชวงศ์ถัง
เมืองซีอานได้รับการตั้งชื่อครั้งแรกในช่วงราชวงศ์หยวน (ปี ค.ศ. 1270 -1368) ว่า เฟิ่งหยวน (Fengyuan, 奉元) และตามด้วยชื่อ อันซี หรืออานซี (Anxi, 安西) แล้วเปลี่ยนเป็นชื่อ จิงเจ้า (Jingzhao, 京兆) ในเวลาต่อมา
ในที่สุดในปี ค.ศ. 1369 สมัยราชวงศ์หมิงจึงได้ใช้ชื่อว่าซีอาน จากนั้นในปี 1930 ถูกเปลี่ยนชื่ออีกครั้งหนึ่งเป็นชื่อ ซีจิง (Xijing, 西京) และกลับมาใช้ชื่อซีอานอีกครั้งในสมัยสาธารณรัฐจีน ปี ค.ศ. 1943

ผลลัพธ์ (จีน) 1:

西安 (中国: 蔡侯 ' 古兰经; 拼音: 西) 是在中国，西安的西北地区最大的城市是一座历史城市那个城市之一，世界著名。意义: 西方和平) 是在中国陕西省省会城市和中国历史上是重要的城市之一。在过去，西安是汉代，作为丝绸之路的目的地包括 13 周西安坦克和 Shin 的首都吗?西安历史悠久的超过 3100 年，前身为长安 (长安，长安 Cháng' 古兰经拼音:)，这意味着"永久和平"。西安是一个日益增长的城市是最大的中国，西北部分和是中国的 10 大城市之一。该地区温暖的气候。有很多雨。沉淀相媲美的南中国邻近的地区在当下，所以。这里的人口就相当。西安市东约 6 公里，还有名为雕像-卧佛寺-春村发现了一个村庄超过 6 千年的年龄，有人口大约有 500 人，为 chowata 首都 2 西安西部曾经创造了皇帝的王朝。名称的两个中国字"西安 (溪)"。字面意思是那"和平西 (西方和平) 酒店"、 字"(xi)"，是指西方和字"或鞍 ()"。和平意味着和平。原来，在该地区被称为的周朝统治"foenghua (峰高，沣)"由地区条市位于河的西侧，呼吁"凤 (丰)"，另一部分是位于东部。后来在汉王朝统治时期称为"华"(郝) (公元前 206 年-220 1951年) 更名为长安 (长安，长安) 意味着"长期的和平 (永久和平)"[1] 和已被称为西方资本或井 (泾西村，西京)在一些现代汉王朝后向东移动资本是洛阳市在汉，史称东汉光武帝，东汉王朝。后来在 581 年隋王朝范围已改名为大连鑫 (大兴，大兴) 和名称更改回长安再，618 สม้ย 唐代。西安市被评为第一次在元朝 (1270年 1470年 1368年) 那逢源 (丰源，逢源) 和后跟名称或阿纳西 (安溪县西) 和更改名称京朝 (赵菁，京兆)。最后，在明王朝 ngachueng 1369 统治。 命名西安，然后，在上世纪 30 年代，一次又更名作为名称泗泾 (京溪，西京) 和重新使用名称西安再次在中华民国 1943年的统治。

ผลลัพธ์ (จีน) 2:

西安（中国：西安; 拼音：西安）是在中国，西安的西北最大的城市。这座历史悠久的城市是世界著名的意义：在西方和平）是陕西省在中国的首都，是重要的城市在中国历史中的一个。在西安，十三朝包括周眵嗯汉唐西安市首都，也是丝绸之路的目的地。西安有着悠久的历史3100年以前称长安（长安，长安拼音：长安），这表示。
“永远和平”西安是不断增长的，规模最大的在中国的西北部，是10中国最大的城市之一的城市，该地区气候温暖多雨。降雨量接近中国的南方地区，目前，所以这里的人口是不可小视。东西安，在一个村庄只有6公里的一个叫可塑性-警察- ฌü发现了该村超过六年，其中有500人左右人口，西周王朝的皇帝已建成的首都，二线城市的方式。西方
西安在名称中使用中国字“西安（西安）”的含义是：信。
“西（西和平）的和平”这个词“巴苏（西）”是指西部和单词“马鞍或（安）”是指和平，安宁，原本在周代这个区域。所谓“烽火（沣，沣镐）”通过提高城市坐落在河的西侧，冯称为“凤（风）”，另一个名为东。认为“豪（豪）”以后在汉代（公元前206年-公元220年）改名为长安（长安，长安）的意思是“和平长（永久和平）。 “[1]和被调用。南京西或C（西京，西京）的在汉代的特定时期资本迁都到东部。洛阳市
在东汉王朝隋王朝时期后，在公元581年。
已更名为达兴（大兴，大兴），然后再返回被命名为长安在公元618年由查良镛唐西安已被命名为元代在第一时间（。由于1270 -1368）是冯远（丰原，奉元），其次为C或安纳西（安西，安西），然后在以后的时间改名字叶静（京兆，京兆）。
在1369年的明代，西安被称为然后，在1930年，再次更名为被命名为京（西京，西京），并再次回到了西安。在中国的共和国自1943年。