หลักทั่วไปของการทำนิติกรรมของผู้เยา

หลักทั่วไปของการทำนิติกรรมของผู้เยาว์
ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 21 ได้บัญญัติว่า “ผู้เยาว์จะทำนิติกรรมใดๆ ต้องได้รับความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรมก่อน การใดๆ ที่ผู้เยาว์ได้ทำลงปราศจากความยินยอมเช่นว่านั้นเป็นโมฆียะ เว้นแต่จะบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น”
โดยบทบัญญัติแห่งมาตรา 21 ดังกล่าว จึงมีเรื่องที่จะต้องพิจารณาอยู่ 4 ตัวเรื่องด้วยกัน คือ
1. กิจการประเภทใดที่ผู้เยาว์จะต้องได้รับความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรม
2. ใครเป็นผู้แทนโดยชอบธรรม
3. ความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรม
4. ผลบังคับในเมื่อผู้เยาว์ทำนิติกรรมโดยปราศจากความยินยอม

1. กิจการประเภทใดที่ผู้เยาว์จะต้องได้รับความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรม
จากมาตรา 21 นั่นเอง ระบุไว้ชัดเจนว่าเฉพาะการทำ “นิติกรรม” เท่านั้น ซึ่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 149 บัญญัติว่า “นิติกรรม หมายความว่า การใดๆ อันทำลงโดยชอบด้วยกฎหมายแพ่งและด้วยใจสมัคร มุ่งโดยตรงต่อการผูกนิติสัมพันธ์ขึ้นระหว่างบุคคล เพื่อจะก่อ เปลี่ยนแปลง โอน สงวน หรือระงับซึ่งสิทธิ” เช่น การทำสัญญาซื้อขาย แลกเปลี่ยน เช่าทรัพย์ เช่าซื้อ จำนำ จำนอง ขายฝาก ให้โดยเสน่หา เป็นต้น
แต่ถ้าหากกิจการใดที่ผู้เยาว์กระทำไปมิใช่นิติกรรมแล้วก็จะต้องอยู่ภายใต้บังคับมาตรา 21 ไม่หากแต่ต้องพิจารณากันตามบทบัญญัติของกฎหมายในเรื่องนั้นเป็นกรณีๆ ไป เช่น
(ก) ในกรณีที่ผู้เยาว์ไปทำละเมิดต่อบุคคลอื่น การทำละเมิดนั้นมิใช่การทำนิติกรรมแต่เป็นนิติเหตุ ซึ่งก่อให้เกิดผลทางกฎหมาย คือ ผู้ทำละเมิดจำเป็นต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนเพื่อการละเมิดนั้นให้แก่ผู้เสียหาย (มาตรา 420 และบทบัญญัติในเรื่องละเมิดนั่นเองก็ได้บัญญัติไว้โดยชัดแจ้งว่าบุคคลที่ไร้ความสามารถ เพราะเหตุเป็นผู้เยาว์ก็ยังต้องรับผิดในผลที่ตนทำละเมิด (มาตรา 429) ตัวอย่างเช่น นาย ก. ซึ่งเป็นผู้เยาว์ จงใจทำร้ายร่างกาย นาย ข. ดังนี้นาย ก. ทำละเมิด นาย ข. จะต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่นาย ข. จะอ้างว่าการทำละเมิดนั้นตนยังมิได้รับความยินยอมจากผู้แทนโดยชอบธรรมตามมาตรา 21 ขึ้นมาเป็นข้อต่อสู้กับนาย ข. ไม่ได้ เป็นต้น
(ข) ในกรณีที่ผู้เยาว์ได้มาซึ่งสิทธิครอบครอง ซึ่งตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1367 บัญญัติว่า “บุคคลใดยึดถือทรัพย์สินโดยเจตนาจะยึดถือเพื่อตน ท่านว่าบุคคลนั้นได้ซึ่งสิทธิครอบครอง เช่น ผู้เยาว์ครอบครองที่ดินแปลงหนึ่ง แม้ว่าที่ดินแปลงนั้นด้วยเจนายึดถือเพื่อตน ผู้เยาว์ก็จะได้มาซึ่งสิทธิครอบครองที่ดินแปลงนั้นแล้ว โดยไม่จำต้องไปขอความยินยอมจากผู้แทนโดยชอบธรรม ตามมาตรา 21 แต่อย่างใด”
(ค) ในกรณีที่ผู้เยาว์ไปจัดการงานนอกสั่ง คือ เข้าทำกิจการแทนผู้อื่นโดยเขามิได้ว่าขานวานใช้ให้ทำก็ดี หรือโดยมิได้มีสิทธิที่จะทำการานนั้นแทนผู้อื่นด้วยประการใดก็ดี (มาตรา 395) การจัดการงานนอกสั่งดังกล่าวนี้มิใช่เป็นการทำนิติกรรม แต่เป็นนิติเหตุ จึงหาอยู่ในบังคับแห่งมาตรา 21 ไม่ ฉะนั้นแม้ผู้เยาว์จะได้เข้าจัดการงานนอกสั่งโดยปราศจากความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรมก็ยังมีผลสมบูรณ์ตามกฎหมาย
(ง) ในกรณีที่ผู้เยาว์ไปทำการร้องทุกข์ที่สถานี ผู้เยาว์สามารถดำเนินการร้องทุกข์ได้ด้วยลำพังตนเอง โดยไม่ต้องได้รับความยินยอมจากผู้แทนโดยชอบธรรม เพราะการร้องทุกข์ไม่ถือว่าเป็นนิติกรรมและในทางกฎหมายการที่ผู้เสียหายจะดำเนินการร้องทุกข์นั้นก็ไม่จำกัดว่าผู้เสียหายจะต้องเป็นบุคคลที่บรรลุนิติภาวะแล้วหรือไม่ ดังนั้นผู้เยาว์จึงดำเนินการร้องทุกข์โดยลำพังได้ และมีผลสมบูรณ์ตามกฎหมายทุกประการ
ข้อสังเกต การที่ผู้เยาว์ทำนิติกรรมใดๆ ต้องได้รับความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรมก่อนนั้น หมายถึง เฉพาะนิติกรรมที่ผู้เยาว์ได้ทำขึ้น เพื่อผูกพันตัวเอง และกองทรัพย์สินของตนเท่านั้น ถ้าเป็นกรณีที่ผู้เยาว์ได้ทำนิติกรรมในฐานะตัวแทนของบุคคลอื่น (บุคคลอื่นเป็นตัวการ) ดังนี้ย่อมทำได้โดยไม่ต้องขอความยินยอมจากผู้แทนโดยชอบธรรมแต่อย่างใด
2. ใครเป็นผู้แทนโดยชอบธรรม
ตัวบุคคลซึ่งกฎหมายให้เป็นผู้แทนโดยชอบธรรม เพื่อทำหน้าที่ให้ความยินยอมแก่ผู้เยาว์ในการทำนิติกรรมนั้น กล่าวโดยสรุปก็คือ ผู้ใช้อำนาจปกครอง (มาตรา 1569) อันได้แก่บิดามารดาของผู้เยาว์นั้นเอง (มาตรา 1566) หรือผู้ปกครอง (มาตรา 1598/3) อันได้แก่บุคคลที่ศาลสั่ง
3. ความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรม
การให้ความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรมนั้น อาจจะกระทำเป็นลายลักษณ์อักษรหรือด้วยวาจาก็ได้ และจะให้ความยินยอมใดชัดแจ้งหรือปริยายก็ได้ แต่การให้ความยินยอมของผู้แทนโดยชอบธรรมนี้จะต้องให้เสียก่อน หรืออย่างช้าต้องให้ในขณะที่ผู้เยาว์ทำนิติกรรม ถ้าหากเป็นการให้ความยินยอมในภายหลังที่ทำนิติกรรมแล้วไม่ถือว่าให้ความยินยอมตามมาตรา 21 แต่จะถือว่าเป็นการ “ให้สัตยาบัน” แก่โมฆียกรรมนั้น
เมื่อผู้แทนโดยชอบธรรมให้ความยินยอมแล้ว ผู้เยาว์จะทำนิติกรรมได้เพียงใดนั้นได้มีประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 26 บัญญัติว่า “ถ้าผู้แทนโดยชอบธรรมอนุญาตให้ผู้เยาว์จำหน่ายทรัพย์สินเพื่อการอันใดอันหนึ่งอันได้ระบุไว้ ผู้เยาว์จะจำหน่ายทรัพย์สินนั้นเป็นประการใดภายในขอบของการที่ระบุไว้นั้นก็ทำได้ตามใจสมัคร อนึ่งถ้าได้รับอนุญาตให้จำหน่ายทรัพย์สินโดยมิได้ระบุว่าเพื่อการอันใด ผู้เยาว์ก็จำหน่ายได้ตามใจสมัคร” หมายความว่า การจำหน่ายทรัพย์สินนั้น ถ้าในความยินยอมได้ระบุให้จำหน่ายในขอบเขตใดผู้เยาว์ก็ต้องจำหน่ายทรัพย์สินตามขอบเขตนั้น แต่ถ้าไม่มีขอบเขตในการจำหน่ายทรัพย์สินไว้ ผู้เยาว์ก็สามารถทำอย่างไรก็ได้ตามใจสมัคร เช่น ให้เงิน 1 หมื่นบาทไปซื้อวิทยุ 1 เครื่อง ผู้เยาว์จะเอาเงินนี้ไปซื้อของอย่างอื่นที่ไม่ใช่วิทยุไม่ได้แต่ถ้าให้เงิน 1 หมื่นจะไปซื้ออะไรก็ได้ ผู้เยาว์ชอบที่จะเอาเงิน 1 หมื่นบาทไปซื้ออะไรตามใจชอบก็ได้ เป็นต้น
4. ผลบังคับในเมื่อผู้เยาว์ทำนิติกรรมโดยปราศจากความยินยอม 
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 21 ที่ว่า “.... การใดๆ ที่ผู้เยาว์ได้ทำลงปราศจากความยินยอมเช่นว่านั้นเป็นโมฆียะ เว้นแต่จะบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น” คำว่า “โมฆียะ” นั้นต้องทำความเข้าใจควบคู่ไปกับ “โมฆะ” ซึ่งมีความแตกต่างกันในทางกฎหมาย
“โมฆียะกรรม” คือ นิติกรรมที่เสียเปล่า ไม่มีผลบังคับตามกฎหมายและไม่อาจให้สัตยาบันแก่กันได้ คู่กรณียังคงอยู่ในฐานะเดิมเสมือนว่ามิได้ทำนิติกรรมแต่ป

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

General principles of a legal act of the minorAccording to the civil and commercial code, section 21 is the law that "any minor a legal act would require consent of the representatives of the fair. Any minor who has made such a concession without a mokhiya unless the act otherwise, "he said.By the provisions of article 21 it is thus subject to consider is a 4 story together:1. what kind of minor parties would need to get consent of the representatives of the fair.2. who is represented by the righteous.3. the consent of the representatives of the fair.4. a legal act when effect working parallel without consent.1. what kind of minor parties would need to get consent of the representatives of the fair.From section 21, I stated clearly that only a legal act "only" where the civil and commercial code section 149, the law says "a legal Act means any place down by civil law and by lawful aims to apply directly to the binding legal relationship between individuals, in order to cause changes conserves transfer or suspend rights", such as exchange traded contracts for property mortgage lease sales to drop a pawn by affection, etc.But if the parties to a legal act does not commit minor, then it must be under a mandatory standard. If no 21 but to consider the provisions of the law on the subject, it is case by case, for example.(A) in the case of young people to abuse another person. It does not breach a legal act, but as a nitihetu, which produces legal effects is doing violates the required compensation for breach of the victim (article 420 and the provisions regarding the violation of the law by any means explicit, that the person is incapable, a minor contravention be liable for their performance in the breach (section 429) for example, Mr. young who is willfully injure. Mr. ข., as follows: Mr. a. breach Mr. ข. will need to use the compensation to. ข. is claimed to infringe that he still did not get consent from representatives of the fair, according to section 21 is up against Mr. ข. is not.(B) in the case of minor possession rights. Which, according to the civil and commercial code section 1367, the law says "no person shall intentionally property is to its people that the person has rights to possess, such as a minor land possession, even if the land with their j-based parallel to NATO, it will have the right to occupy the land, without having to obtain consent from the people rather than by legitimate according to section 21, but somehow," he said.(C) in the case of young people to work out the order management activities rather than others, he did not say good van I used to answer or did not have the right to check the report, instead of others with any good reasons (Article 395) in addition to the order management is not a legal act, but so do nitihetu in force of article 21 are not, therefore, even if the minor has also ordered management without consent of the representatives of the fair, it also results in completely laws.(D) In the case of minor complaints to that channel. Young people can act on the basis of complaints by ourselves. Without consent from representatives of the fair because of complaints is not considered a legal act and the law on the victim will continue to complain, it does not limit the damage he or she must be someone that age, or not. Therefore, minor complaints do so alone. A complete, effective and legal in all respects.Comment Young people doing any of a legal act must obtain consent of the person represented by the particular means of righteousness, a legal act that is parallel to the bond itself and its property division only. If this is the case, the minor has made a legal act as the agent of another person (someone as a an) The following shall be made without the need to obtain consent from the people rather than by any interest therein.2. who is represented by the righteous.A person who is represented by the law of righteousness, to serve as anyone's consent to perform a legal act. It is the user authorized to rule (section 1569) including parents of minor itself (section 1566) or parents (section 1598/3) including the person that the court order.3. the consent of the representatives of the fair.The consent of the representatives of the fair it may be done in writing or oral, it has been and will be, any explicit consent or implication, but the consent of the representatives of this fair is to give first or to slowly, while minor made a legal act. If a consent at a later date that is not considered a legal act, consent in accordance with section. 21, but are considered "ratification" as mokhiyokrarom.เมื่อผู้แทนโดยชอบธรรมให้ความยินยอมแล้ว ผู้เยาว์จะทำนิติกรรมได้เพียงใดนั้นได้มีประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 26 บัญญัติว่า “ถ้าผู้แทนโดยชอบธรรมอนุญาตให้ผู้เยาว์จำหน่ายทรัพย์สินเพื่อการอันใดอันหนึ่งอันได้ระบุไว้ ผู้เยาว์จะจำหน่ายทรัพย์สินนั้นเป็นประการใดภายในขอบของการที่ระบุไว้นั้นก็ทำได้ตามใจสมัคร อนึ่งถ้าได้รับอนุญาตให้จำหน่ายทรัพย์สินโดยมิได้ระบุว่าเพื่อการอันใด ผู้เยาว์ก็จำหน่ายได้ตามใจสมัคร” หมายความว่า การจำหน่ายทรัพย์สินนั้น ถ้าในความยินยอมได้ระบุให้จำหน่ายในขอบเขตใดผู้เยาว์ก็ต้องจำหน่ายทรัพย์สินตามขอบเขตนั้น แต่ถ้าไม่มีขอบเขตในการจำหน่ายทรัพย์สินไว้ ผู้เยาว์ก็สามารถทำอย่างไรก็ได้ตามใจสมัคร เช่น ให้เงิน 1 หมื่นบาทไปซื้อวิทยุ 1 เครื่อง ผู้เยาว์จะเอาเงินนี้ไปซื้อของอย่างอื่นที่ไม่ใช่วิทยุไม่ได้แต่ถ้าให้เงิน 1 หมื่นจะไปซื้ออะไรก็ได้ ผู้เยาว์ชอบที่จะเอาเงิน 1 หมื่นบาทไปซื้ออะไรตามใจชอบก็ได้ เป็นต้น4. a legal act when effect working parallel without consent. The civil and commercial code, section 21 that ".... Any minor who has made such a concession without a mokhiya unless the act otherwise. "the word" mokhiya "need to understand that alongside" the void ", which differ in the legal."Mokhiya medicine" is a legal act that is empty. Unenforceable by law, and may not make ratification together. A couple cases remain in the same position as if a legal act but do not sleep.