……. คือ พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี มีแค่นี้ก็พอแล้ว ไม่อยากได้อะไรอีกแล้ว เราจะมีความสุข
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสอนให้คนไทยทุกคนใช้ชีวิตพอเพียง และท่านก็ทำให้พวกเราดูเป็นตัวอย่าง เราควรทำตาท่าน
สำหรับคนที่รู้จักพอ แม้จะยากจนก็ยังมีความสุข
คนที่ไม่รู้จักพอแม้จะร่ำรวยก็ยังไม่มีความสุข
หากต้องการมีความสุข จะต้องมีความพึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่
พอใจกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันได้
โดยไม่คิดน้อยใจหรือคิดว่าตนเองต่ำต้อย
ผู้ที่จะมีความสุขได้นั้นคือผู้ที่พอใจในสิ่งที่ตนเองมี
ขอเพียงแต่มีความพยายามในการทำให้ประสบความสำเร็จก็เพียงพอ
ไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนกับสิ่งที่ไม่สามารถจะหามาได้
และทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด
ไม่หวังจนเกินความสามารถของตนเอง
รู้จักกำหนดขอบเขตของความปรารถนา
สิ่งใดที่ควรได้ควรมี ก็จงพยายามทำให้สำเร็จ
สิ่งใดเกินกำลัง ก็จงยอมรับว่าแม้ยังไม่สามารถไขว่คว้ามาได้
ก็จะหาหนทางในคราวต่อไปเมื่อโอกาสมาถึงพร้อม
และที่สำคัญก็คือ
อย่าหาทุกข์ใส่ตัว ใช้ชีวิตอย่างราบเรียบ
มีความขยันอดทน และไม่อายทำกิน
อย่าก่อหนี้ก่อสินเพิ่ม
คนเรามักไม่ค่อยคิดถึงสิ่งที่ตัวเองมีอยู่
แต่มักจะคิดถึงสิ่งที่ตัวเองไม่มี
เราจะไม่คิดเลยว่า
เรามีอะไรบ้าง ?
แต่เราคิดเพียงว่าเราขาดอะไรบ้างเท่านั้น
เช่น
เรามีเงินแค่ไหน เราก็ใช้แค่นั้น ถ้าเราอยากจะใช้เงินมากๆ เอาไปซื้ออาหาร เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า เราก็ต้องหาเงินให้ได้มากๆ ต้องขยันทำงาน แต่ตอนนี้เราเรียนอยู่ ยังขอเงินพ่อแม่อยู่ ก็ต้องประหยัด ใช้เงินเท่าที่เรามี
ถ้าเรารวยเราก็ใช้มาก อยากได้อะไร เรามีเงินซื้อ เราก็ซื้อ ไม่ต้องยืมใคร ไม่ทำให้ตัวเองลำบาก
เป็นคนจนที่มีความสุขดีกว่าเป็นคนรวยที่ไม่มีความสุข