[สัมภาษณ์พิเศษ] “น้องข้าวมันไก่” จา

[สัมภาษณ์พิเศษ] “น้องข้าวมันไก่” จากเด็กเสิร์ฟสู้ชีวิตสู่เจ้าของอาณาจักรข้าวมันไก่ในอเมริกา

“ขอบคุณ “ความจน” และ “พ่อขี้เมา” ที่ทำให้มาไกลถึงตรงนี้” หญิงสาวผมทองวัย 34 ปี ตอบเรียบๆ เมื่อถูกถามว่าอะไรคือแรงผลักดันที่ดีที่สุดในชีวิต

ในวันนี้ เธอคือเจ้าของอาณาจักรข้าวมันไก่ในเมืองพอร์ทแลนด์ สหรัฐอเมริกา เป็นที่จับตามองของสื่อต่างประเทศในฐานะนักธุรกิจดาวรุ่งผู้ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต เธอไม่ได้เริ่มต้นจากศูนย์ แต่เริ่มจากติดลบ

เอ่ยชื่อ “น้อง ข้าวมันไก่” คนไทยอาจจะไม่รู้จัก แต่ฝรั่งที่พอร์ทแลนด์จำนวนมากปวารณาตัวเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้มาตั้งแต่ขวบปีแรกของกิจการ

“ตอนนี้มีสามสาขา เป็นร้านแบบรถเข็นสองสาขา ร้านอาหารหนึ่งสาขา แล้วก็เป็นฟู้ดทรัคอีกหนึ่งคัน เอาไว้บริการจัดเลี้ยง สำหรับงานแต่งงาน หรืองานปาร์ตี้ แล้วแต่ลูกค้าจะจ้างไป แล้วก็มีน้ำจิ้มข้าวมันไก่ ใส่ขวดขาย ผลิตเอง ขายเอง ส่งเอง ขายในร้านซูเปอร์มาร์เก็ตค่ะ”

“น้อง พูนสุขวัฒนา” เล่าถึงความสำเร็จในวันนี้ของกิจการ “น้อง ข้าวมันไก่” ที่เป็นคนสร้างขึ้นมากับมือเมื่อ 5 ปีก่อน

...แต่ทั้งหมดนี้อาจจะไม่เกิดขึ้น หากชีวิตในวัยเด็กของเธอมีความปกติสุขเหมือนคนทั่วไป



“โตมาในครอบครัวจนๆ แม่ทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงคนทั้งครอบครัว ในขณะที่พ่ออาชีพขับรถรับจ้าง บางครั้งขับรถเมล์ แต่โดนไล่ออกเป็นประจำ เพราะเมาเหล้า อาละวาด ทั้งแม่ พี่สาว ตัวเราเอง และแม้กระทั่งหมาที่บ้าน ถูกพ่อทำร้ายร่างกายทุกวัน”

คนบ้านใกล้เรือนเคียงล้วนดูถูกครอบครัวของเธอ บางครั้งพวกเขาก็ทำร้ายพ่อของเธอเช่นกัน แต่แม่ก็เข้มแข็งพอที่จะส่งลูกเรียนจนจบปริญญาตรีทั้ง 2 คน

“ตอนเด็กไม่เคยกินอาหารที่ร้านอาหาร ไม่เคยได้ดื่มน้ำอัดลม ไม่เคยได้กินฮานามิ เวลาเห็นเด็กคนอื่นกินก็อยากกินนะ แต่มีเงินไปโรงเรียนวันละ 5 บาท ระหว่างเรียนพี่สาวก็จะขายเครื่องสำอางเอวอนและงานศิลปะ น้องทำงานร้านอาหาร ตอนปิดเทอม เพื่อช่วยแม่จ่ายค่าเทอม จนเรียนจบ” เธอเล่าถึงอดีตในวัยเด็ก

เมื่อเรียนจบ เธอตัดสินใจไปตายเอาดาบหน้าที่อเมริกา มันคือเมืองแห่งโอกาส ถึงไม่มั่นใจว่าจะอยู่รอดแน่นอน แต่ก็เชื่อว่าความขยันและอดทนจะทำให้เธอไม่อดตายอยู่ที่นั่น

ที่สำคัญที่สุด เธออยากไปให้พ้นจากบ้านหลังนี้ หาเงินให้ได้มากๆ เพื่อที่แม่จะได้ไม่ต้องทำงานหนักอีก มันคือเดิมพันครั้งใหญ่ของครอบครัว ค่าใช้จ่ายสำหรับการเดินทางคือทั้งหมดเท่าที่แม่และพี่สาวรวบรวมมาได้

ระหว่างทาง เธอแวะซื้อน้ำหอมกับบรัชออนปัดแก้ม เครื่องสำอางที่เคยเป็นแค่ความฝันในวัยเด็ก แต่ในวันนี้เธอตัดสินใจจะเป็นเจ้าของมัน เพื่อเตือนตัวเองว่าชีวิตต้องดีขึ้นดั่งความฝัน

เธอเหยียบแผ่นดินอเมริกาโดยมีเงินติดตัว 70 ดอลลาร์ จนกระทั่ง 3 สัปดาห์ผ่านไป เธอได้งานแรกเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารบุฟเฟ่ต์

“ตอนแรกก็คิดว่าเราพูดภาษาอังกฤษได้ แต่พอพูดจริงๆ คนฟังเราไม่รู้เรื่อง และต้องนั่งรถเมล์ไปเอง ทั้งๆ ที่นั่งไม่เป็น โดนคนที่ทำงานแกล้ง เพราะน้องเป็นคนไทยคนเดียวในร้าน พูดกับเขาก็ไม่รู้เรื่องเป็นการเริ่มชีวิตจากศูนย์”

เธอทำงาน 7 วันต่อสัปดาห์ รับงานเข้ากะเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารไทยทุกร้านที่มีในพอร์ทแลนด์ เพราะไม่เคยลืมว่ามาที่นี่เพื่ออะไร

“อยากจะเก็บเงินเพื่อสร้างอนาคต และทุกอย่างแพงมาก ต้องทำงานหนักมากกว่าคนอื่น ถ้าอยากช่วยแม่ และมีบ้านเป็นของตนเอง ซึ่งมันเป็นความฝันตั้งแต่เด็กๆ”

6 ปีผ่านไปในฐานะเด็กเสิร์ฟ เธอบอกว่ารู้สึกไม่มีความสุข และเริ่มหมดหวัง กับชีวิต รู้สึกเป็นเหมือนเทียน ที่กำลังจะดับ ถ้าไม่อยากเป็นเด็กเสิร์ฟไปจนตาย ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิต นั่นคือจุดเริ่มต้นของ “น้อง ข้าวมันไก่” หรือ NONG’S KHAO MAN GAI ที่ชาวพอร์ทแลนด์รู้จักกันดี



ที่ประเทศไทย การขายอาหารจานเดียวข้างถนนสามารถเลี้ยงชีพได้ แต่สำหรับที่นี่ เธอไม่รู้ว่ามันจะเวิร์คหรือเปล่า ยิ่งเป็นข้าวมันไก่ที่ฝรั่งไม่รู้จัก มันเป็นทั้งความแตกต่างและความเสี่ยงที่ชวนให้ลอง

นับตั้งแต่วันนั้น เธอใช้เงินทั้งหมดที่มีไปกับการพัฒนาสูตรข้าวมันไก่ ทดลองทำครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะรสชาติที่ดีจะช่วยลดความเสี่ยง เธอทุ่มหมดหน้าตัก ถ้าไปไม่รอดก็ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่เหมือน 6 ปีก่อน

“ข้าวมันไก่” ในดินแดนอาหารขยะ ไม่ต่างอะไรจากตัวเธอเองในวันแรกที่ไปเหยียบแผ่นดินอเมริกา มันดูผิดที่ผิดทางและแปลกแยก นั่นคืออุปสรรคในช่วงเริ่มทำธุรกิจของตัวเองอย่างจริงจัง



“คนไม่รู้จัก ข้าวมันไก่คืออะไร?” เธอเล่า เพราะถ้าพูดถึงอาหารไทย คนต่างชาติจะรู้จัก “ต้มยำกุ้ง” มากกว่าอาหารจานเดียวที่อยู่ในวิถีชีวิตคนไทยจริงๆ แต่เธอก็ผ่านปัญหานั้นมาได้ด้วยคุณภาพของสินค้าและบริการ

“มันไม่ใช่แค่ไก่และข้าว แต่ต้องมั่นใจว่าลูกค้าแฮปปี้ ได้รับบริการที่ดีและรวดเร็ว แม่สอนมาว่า จงเป็นผู้ให้ก่อน แล้วจะได้รับ ต้องให้ความเคารพลูกค้า และอย่าลืมยิ้ม”

เธอบอกว่า คำสอนของแม่ทำให้เธอได้รับความช่วยเหลือจากหลายๆ คน เพราะนอกจากรสชาติแล้ว ความอ่อนน้อมและซื่อสัตย์แบบไทยๆ ก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้คนจำนวนมากอยากอุดหนุนข้าวมันไก่ของเธอ

“ยังจำวันที่ขายข้าวมันไก่ห่อแรกได้ จริงๆ ร้านต้องเปิดสิบโมง แต่วันนั้นฉุกละหุกมาก ข้าวก็หุงไม่ทัน กว่าจะเปิดได้ก็บ่ายโมง มีพี่คนไทยและเพื่อนที่รู้จักกันมารอซื้อ รวมถึงลูกค้าที่ดูเหมือนจะเป็นศิลปินด้วย เราก็บอกว่ายังไม่เสร็จ พี่ๆ เขาก็กลับมาซื้อตอนบ่ายโมง วันแรกขายหมดเกลี้ยง ดีใจมาก”



ยิ่งเวลาผ่านไป เธอยิ่งมั่นใจว่ากิจการ “น้อง ข้าวมันไก่” อยู่รอดแน่นอน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็เรียนรู้ว่า แค่ทำข้าวมันไก่ดีๆ ยังดีไม่พอ เพราะในวันนี้ เธอมีพนักงานอีก 19 คนที่ต้องดูแล ทุกคนเรียกเธอว่า “เชฟน้อง”

“สำหรับความท้าทายในตอนนี้คือการบริหารงาน บริหารคน การคงคุณภาพสินค้า และบริการ ต้องเรียนรู้เรื่องธุรกิจ ต้องเป็นผู้นำ เพราะวันนี้มีทีมมาช่วยงานแล้ว ยอมรับว่าถ้าไม่มีพวกเขา คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้”



ในขณะที่เธอวุ่นวายกับการทำธุรกิจในต่างแดน สถานการณ์ที่บ้านก็ดีขึ้นเป็นลำดับ เธอได้ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวตามที่ฝันไว้ แม่ไม่ต้องทำงานหนักอีกแล้ว นี่คือสิ่งที่เธอภูมิใจที่สุด

“ที่บ้านดีขึ้นมากแล้ว พ่อหยุดกินเหล้า แต่พูดไม่ได้ เพราะเส้นเลือดในสมอ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

[Special interview] "brother Hainanese chicken" from the child's life to the owner of the Kingdom fight serving Hainanese chicken in America."Thank you," poverty "and" Mao's father, "that makes it far." Golden age 34 years old girl I reply when asked what is the basic impetus for the best in life.On this day. She is the owner of the Kingdom of Hainanese chicken in city of Portland. The United States is looking at foreign media as business people who don't surrender "against fate. She did not start from zero, but from a negative.Mention the name "Nong Khao man Gai" Thailand may not recognize, but to offer a Western Portland many regular customers of this store since the first year of years."Right now, there are three branches is a wheelchair two branches one branch restaurant, a fudotrak one country is catering for weddings or parties, but customers will have to have the sauce chicken rice. Put a bottle of own production, sales, sales, sales in supermarkets own send custom ""A lot of joy," the brother told the success today of "sister" Hainanese chicken is made with the hands when 5 years ago.All this ... but will not occur. If life in her childhood is normal, happy as a common man."Growth in the family work hard to find template chon fed people, the whole family, while his father, a professional car hire, bus driver, but sometimes hit out regularly because of drunken rampage both mother. Sister Ourselves, and even the dogs at home, was father of mayhem every day. "People close to the family home to her house nearby plain contempt. Sometimes they hurt her father, but the mother was strong enough to send the ball until the end of the undergraduate class two."Now children never eat at a restaurant, never drank soft drinks did not have time to see children eating HA NAMI others eat it I want to eat there, but the money goes to school each day during class, sister 5 baht to sell Avon Cosmetics and art work. A sister restaurant to work now to help my mother pay for the age age until the finish. " She told the former in childhood.When the study ends. She decided to remove the sword, death duties, USA. It is a city of opportunity. Not sure it will survive, of course, but it is believed that the diligence and patience will make her starve to death.The most important She wanted to go out. To earn money, to which the mother would not have to work hard again. It is a major stake of the family. Expenses for travel are all as mother and sister gathered.During her visit to purchase perfume with borat on napat cheek. Cosmetics used to be just a childhood dream, but today she decided to take ownership of it. To remind myself that life must be better ideal dream.She stepped on the land of America, with a silver stick 70 dollars until 3 weeks elapsed. She was the first child is served in restaurant buffet.“ตอนแรกก็คิดว่าเราพูดภาษาอังกฤษได้ แต่พอพูดจริงๆ คนฟังเราไม่รู้เรื่อง และต้องนั่งรถเมล์ไปเอง ทั้งๆ ที่นั่งไม่เป็น โดนคนที่ทำงานแกล้ง เพราะน้องเป็นคนไทยคนเดียวในร้าน พูดกับเขาก็ไม่รู้เรื่องเป็นการเริ่มชีวิตจากศูนย์”เธอทำงาน 7 วันต่อสัปดาห์ รับงานเข้ากะเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารไทยทุกร้านที่มีในพอร์ทแลนด์ เพราะไม่เคยลืมว่ามาที่นี่เพื่ออะไร“อยากจะเก็บเงินเพื่อสร้างอนาคต และทุกอย่างแพงมาก ต้องทำงานหนักมากกว่าคนอื่น ถ้าอยากช่วยแม่ และมีบ้านเป็นของตนเอง ซึ่งมันเป็นความฝันตั้งแต่เด็กๆ”6 ปีผ่านไปในฐานะเด็กเสิร์ฟ เธอบอกว่ารู้สึกไม่มีความสุข และเริ่มหมดหวัง กับชีวิต รู้สึกเป็นเหมือนเทียน ที่กำลังจะดับ ถ้าไม่อยากเป็นเด็กเสิร์ฟไปจนตาย ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเปลี่ยนแปลงชีวิต นั่นคือจุดเริ่มต้นของ “น้อง ข้าวมันไก่” หรือ NONG’S KHAO MAN GAI ที่ชาวพอร์ทแลนด์รู้จักกันดีที่ประเทศไทย การขายอาหารจานเดียวข้างถนนสามารถเลี้ยงชีพได้ แต่สำหรับที่นี่ เธอไม่รู้ว่ามันจะเวิร์คหรือเปล่า ยิ่งเป็นข้าวมันไก่ที่ฝรั่งไม่รู้จัก มันเป็นทั้งความแตกต่างและความเสี่ยงที่ชวนให้ลองนับตั้งแต่วันนั้น เธอใช้เงินทั้งหมดที่มีไปกับการพัฒนาสูตรข้าวมันไก่ ทดลองทำครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะรสชาติที่ดีจะช่วยลดความเสี่ยง เธอทุ่มหมดหน้าตัก ถ้าไปไม่รอดก็ต้องกลับไปเริ่มต้นใหม่เหมือน 6 ปีก่อน“ข้าวมันไก่” ในดินแดนอาหารขยะ ไม่ต่างอะไรจากตัวเธอเองในวันแรกที่ไปเหยียบแผ่นดินอเมริกา มันดูผิดที่ผิดทางและแปลกแยก นั่นคืออุปสรรคในช่วงเริ่มทำธุรกิจของตัวเองอย่างจริงจัง“คนไม่รู้จัก ข้าวมันไก่คืออะไร?” เธอเล่า เพราะถ้าพูดถึงอาหารไทย คนต่างชาติจะรู้จัก “ต้มยำกุ้ง” มากกว่าอาหารจานเดียวที่อยู่ในวิถีชีวิตคนไทยจริงๆ แต่เธอก็ผ่านปัญหานั้นมาได้ด้วยคุณภาพของสินค้าและบริการ“มันไม่ใช่แค่ไก่และข้าว แต่ต้องมั่นใจว่าลูกค้าแฮปปี้ ได้รับบริการที่ดีและรวดเร็ว แม่สอนมาว่า จงเป็นผู้ให้ก่อน แล้วจะได้รับ ต้องให้ความเคารพลูกค้า และอย่าลืมยิ้ม”เธอบอกว่า คำสอนของแม่ทำให้เธอได้รับความช่วยเหลือจากหลายๆ คน เพราะนอกจากรสชาติแล้ว ความอ่อนน้อมและซื่อสัตย์แบบไทยๆ ก็เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่ทำให้คนจำนวนมากอยากอุดหนุนข้าวมันไก่ของเธอ
“ยังจำวันที่ขายข้าวมันไก่ห่อแรกได้ จริงๆ ร้านต้องเปิดสิบโมง แต่วันนั้นฉุกละหุกมาก ข้าวก็หุงไม่ทัน กว่าจะเปิดได้ก็บ่ายโมง มีพี่คนไทยและเพื่อนที่รู้จักกันมารอซื้อ รวมถึงลูกค้าที่ดูเหมือนจะเป็นศิลปินด้วย เราก็บอกว่ายังไม่เสร็จ พี่ๆ เขาก็กลับมาซื้อตอนบ่ายโมง วันแรกขายหมดเกลี้ยง ดีใจมาก”



ยิ่งเวลาผ่านไป เธอยิ่งมั่นใจว่ากิจการ “น้อง ข้าวมันไก่” อยู่รอดแน่นอน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็เรียนรู้ว่า แค่ทำข้าวมันไก่ดีๆ ยังดีไม่พอ เพราะในวันนี้ เธอมีพนักงานอีก 19 คนที่ต้องดูแล ทุกคนเรียกเธอว่า “เชฟน้อง”

“สำหรับความท้าทายในตอนนี้คือการบริหารงาน บริหารคน การคงคุณภาพสินค้า และบริการ ต้องเรียนรู้เรื่องธุรกิจ ต้องเป็นผู้นำ เพราะวันนี้มีทีมมาช่วยงานแล้ว ยอมรับว่าถ้าไม่มีพวกเขา คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้”



ในขณะที่เธอวุ่นวายกับการทำธุรกิจในต่างแดน สถานการณ์ที่บ้านก็ดีขึ้นเป็นลำดับ เธอได้ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวตามที่ฝันไว้ แม่ไม่ต้องทำงานหนักอีกแล้ว นี่คือสิ่งที่เธอภูมิใจที่สุด

“ที่บ้านดีขึ้นมากแล้ว พ่อหยุดกินเหล้า แต่พูดไม่ได้ เพราะเส้นเลือดในสมอ

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

[Exclusive Interview] "Baby Chicken" from waiters to life, to own kingdom Chicken in America "thanks" poverty "and" father drunk, "makes his way to this" girl blond 34-year old replied simply. When asked what the driving force is the best in life today. She is the owner of the Empire Chicken in the US city of Portland is the eye of the international media as a young businessman who do not surrender to fate. She did not start from zero. But from negative named "Baby Chicken" People may not recognize Thailand. But here at Portland articulates the many regular customers of this restaurant since the first year of operation , "now has three branches. A second branch store carts. One branch restaurant It's another Food Truck vehicles. It catering services For weddings Or party Customers will be employed Then there was the dipping sauce bottles sell for themselves send their sale in supermarkets here, " "I promising evolution," talks about the success of today's business, "Baby Chicken," which is made ​​with hands. 5 years ago ... But all this may not happen. If her early life as a normal person , "grew up in a poor family. I work hard to feed the whole family. While his career driving a cab. Sometimes, bus drivers But fired a Because drunken rampage as mother, sister, and even my own dog at home. I was beaten every day, " one bystander were insulted her family. Sometimes they hurt her father as well. But she was strong enough to send a child to finish a bachelor's degree and two people , "the children have never eaten at the restaurant. Never drink soda Never eat Hanami. Time to see the other kids would eat it eat it. But there is money to school five baht per day between classes sister was sold Avon cosmetics and art. I run the restaurant over the holiday to help parents pay tuition fees until graduation, "she recalls childhood when finished. She decided that America Aptaieaadabhnga It is a city of opportunity Not sure they will survive, of course. I believe that hard work and patience to make her not die there, that's most important. She wants to go away from this house. Get more money The mother will not have to work hard again. It is betting big family. The cost for the trip is all as mother and sisters had gathered along the way. She bought her perfume with blusher blush. Cosmetics had a dream in childhood. But today she decided to own it. To remind yourself that life is better in a dream she has money to American soil until three weeks ago to 70 dollars. Her first job was as a waiter in a restaurant buffet "At first I thought we speak English. But really say People we knew And have to take the bus to own a seat. Pretend to work Thailand because I was alone in the store. He said the idea is to start life from scratch " She worked seven days a week. Shift work as a waiter in a restaurant in Thailand every store with Portland. I never forgot that come here for nothing , "wanted to keep the money to build the future. And everything is very expensive To work harder than others If you want to help mother And have a home of their own It was my dream since childhood " 6. As years passed, the children served. She says that feeling unhappy. And began to despair with life feel like a candle. The power goes off If you want a waiter to death. Must do something to change your life. That was the beginning of "Baby Chicken" or NONG'S KHAO MAN GAI at the Portland known as Thailand. Sales dish one can earn a living on the streets. But for here She did not know whether it will work or not. It is a chicken that I do not know. It is both the differences and the risks and tantalizing since that day. She used all the money to the developing chicken recipe. Try again It tastes great, will help reduce the risk. Defending her lap If it does survive, it needs to start over like six years ago, "Chicken" in a land of junk food. No different from her first day back on American soil. It was misplaced and alienated. That is the obstacle in starting their own business seriously , "I do not know. Chicken is? "She said as if speaking to Thailand. Foreigners are known as "Tom Yum Goong" more than one dish in Thailand lifestyle really. But she has a problem with the quality of goods and services , "It's not just chicken and rice. Make sure that Happy Customers Service was good and fast, even taught that ye are the first to be required to respect the customer. And do not forget to smile, " she said. The teachings of her mother received help from many people, because the flavors already. Humility and honesty in Thailand. Another factor that makes many people want her chicken rice subsidy "to remember the date of sale chicken wrap was really the first store to open ten o'clock. But that day is imminent I was cooking rice It will open the afternoon. Thailand has an older and well-known people wait to buy. The customers seem to be an artist, too. We were told it was not finished, he bought back at one o'clock. The first day sold out I am very happy, " the more time passes. She even convinced that business "Baby Chicken" survival course. But at the same time She also learned that I also made ​​chicken just not good enough for today. She employs 19 people who need care. Everyone called her "Chef's" "The challenge now is for the administration to maintain product quality and service management people to learn about business. Leadership must Today I have come to work. They agree that if no Would not be standing here, " while she was busy with doing business abroad. The situation is no better at home. She has worked for a family as a dream. You do not have to work hard again. Here is what she is most proud "that much better. I stopped drinking, but I did not because blood vessels in anchor.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

[] interview special "younger chicken rice." The waiter to life to owner of rice in America

."Thank you," poverty "and" drunk daddy. "That came all the way here." the blond girl age 34 years answer smooth, when asked what is the driving force, the best life

.Today, the owner of the Empire in the city of Portland chicken rice, the United States, the eyes of the foreign media as a young businessman who didn't give up on fate. She didn't start from zero, but starting from negative

.The name "younger chicken rice." people might not know. But the Western Portland lots to offer a regular customer of this store since the first year of the confiscated

.Now there are three major is a wheelchair store two branches, one branch restaurant and food truck another car, catering for the wedding. Or the party depends on customer hire, and a dipping sauce chicken rice, put the bottle for sale.Sell send. Sold in stores, supermarkets. "
.
"younger poonsuk watthana." tell the success in today's business. "Younger, chicken" is a คนสร้าง came up with a hand when 5 years

... But all this may not happen. If her childhood had normal people



."I grew up in a poor family. You work hard to find a banquet for the whole family. While dad hired driving career, sometimes driving a bus, but was fired. Because drunk rampage, and mother, sister, and ourselves, and even a dog at home.People are looking down on her family's neighbor
. Sometimes they hurt her father as well. But I was strong enough to send him to the bachelor's degree and 2 people

."I never eat at the restaurant. Never drink soda. Never had time to see other children eat hanami, want to have money to go to school every day 5 baht. During school sister to sell cosmetics Avon and art.During vacation, to help her mother to pay for tuition and graduate school, "she said in the past childhood
.After graduating, she decided to take a risk, America. It is a city of opportunity, not confident to survive, of course. But I believe diligence and patience she will not die there

.Most importantly, she needed to get out of this house and earn a lot of money. So that you will not want to work hard. It was a big gamble of the family. The cost for the trip is all as mother and sister had gathered

.On the way, you buy perfume and brush on cheeks Cosmetic used to be just a dream in childhood. But today she decided to own it. To remind yourself that life is like a dream to better

.She stepped on American soil by cash 70 dollars until 3 weeks passed. Her first job as a waiter in a restaurant buffet,

.