การรำพื้นเมืองภาคเหนือ นิยมเรียกกัน

การรำพื้นเมืองภาคเหนือ นิยมเรียกกันทั่วไปว่า “ฟ้อน” จะมีท่าทางลีลาที่อ่อนช้อย นุ่มนวล การรำพื้นเมืองภาคกลาง จะมีท่ารำสอดคล้องกับวิถีชีวิตประจำวัน รำเพื่อความบันเทิงสนุกสนาน พักผ่อนหย่อนใจหลังจากทำงาน การรำภาคอีสานส่วนมากจะเรียกว่าการรำ “เซิ้งและหมอลำ” มีจังหวะรวดเร็ว เร้าใจและสนุกสนาน น้อยคนนักเมื่อได้ยินเสียงจะยังคงนั่งอยู่กับที่เฉยๆ ได้ ส่วนการรำภาคใต้ก็จะเร็วและสนุกสนานเช่นกัน โดยนี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมไทยที่ทรงคุณค่าและสืบต่ออย่างช้านาน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

The native Northern dance popular commonly called "dance" is the euphemism for delicate body smoother. Dance Central is a native port of dancing corresponds to the daily way of life. Dance for fun, entertainment, relaxing after work. Most of the Northeast dance called dancing "to dance and Thai mow Lam" beats fast and fun. When people hear a little is still sitting with the dormant southern portion, is the dance is fast and fun. Generally, this is just part of the culture of Thailand and a valuable succession slowly for a long time.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

The dance native to the region Most commonly known as the "von" to a gentle gesture graceful style of dance native to the region. There will be dancing to the ways of everyday life. Dance, entertainment, fun Relax after work Dance East often called the dance. "Sueng and singer" has a fast tempo. Provocative and fun Very few people heard it remained indifferent to the southern part of the dance is fast and fun as well. This is just part of the culture of Thailand invaluable and a long tradition.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

The northern native dances popular commonly called "dance" are acting style, graceful dance. Dance native central is consistent with daily life. Dance entertainment fun. Relax after work."Dance with quick rhythm and the charity" exciting and fun. At least one voice will still sitting still. The southern RAM will speed and enjoyable as well.