สวัสดีฉันชื่อบงกช เรียกฉันว่าบัวก็ไ

สวัสดีฉันชื่อบงกช เรียกฉันว่าบัวก็ได้. ตอนนี้ฉันอยู่ม.5แล้ว แต่กว่าที่ฉันจะมาเป็นบัวอย่างทุกวันนี้ มีผู้ชายคนหนึ่งคอยดูแล ตักเตือน สอนการบ้าน ทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันอยู่อย่างสบายที่สุดและแน่นอนเค้าก็คือพ่อ ฉันบอกกับพ่อและแม่เสมอว่าฉันอยากเป็นหมอ แต่ฉันก็ได้แต่พูด ไม่ได้เริ่มอ่านหรือทบทวนบทเรียนสักที ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยไร้ประโยชน์ พอจะอ่านความขี้เกียจก็ทำงานทันที "วันอื่นค่อยอ่านแล้วกัน" แล้วก็เป็นแบบนี้มาตลอดจนกระทั่งวันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2559 ตื่นเช้ามา มันก็เป็นวันธรรมดาวันนึงซึ่งฉันก็ไปเรียนพิเศษและกลับมาทำการบ้านอย่างทุกๆวัน เมื่อฉันทำการบ้านเสร็จ ฉันให้รางวัลกับตัวเองโดยการได้เล่นโทรศัพท์ และเมื่อฉันทำการบ้านเสร็จฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอย่างทุกๆวันที่ผ่านมา แต่วันนี้ไม่เหมือนวันอื่น ฉันได้รู้ข่าวที่เลวร้ายที่สุด เป็นการสูญเสียที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น ฉันนั่งร้องไห้ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนตีสาม โดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน ทำไมถึงต้องร้องไห้ ทั้งที่ฉันกับเขาก็ไม่เคยเจอกัน แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไม เพราะว่าฉันรักเขา คิงภูมิพลอดุลยเดช และฉันได้ให้สัญญากับเขาและตัวเองว่าฉันจะเป็นหมอให้ ได้ถึงแม้ว่ามันจะยาก แต่ฉันก็เชื่อว่าถ้าตั้งใจทำมันจริงๆก็จะประสบผลสำเร็จได้

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

Hello, my name is Bongkot. I call that the BOA. Now I m 5, but more than that I came into today's BOA. There's one man take care Admonish tutorial homework. Do everything possible to keep me comfortable as possible and of course, it is the father. I always tell parents that I want to be a doctor, but I'm speaking. Did not start reading or reviewing the lesson just once? Time passes by enough to read useless lazy work immediately "on another depressing read." and it is this until October 13, b.e. 2559 wake up each morning, it was a weekday, with most of which I went to class and return homework examples every day. When I do the homework done. I reward myself by playing the phone and when I finish my homework, it picked up and play every day ago. But today is not like the other day. I know the news is the worst loss I've never thought that would happen. I sat there crying, from that point until episode three. Without knowing what happened to me, why cry I never did meet with them, but now I know why, because I love him, King Bhumibol Adulyadej, and I had to promise to him and myself that I would be a doctor, though it will be difficult, but I believe that, if the intention was to make it successful.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

Hi Bongkot DuBois has called me. Now I was in. Then five. But more than that I come today as the lotus. A man who cared warned Homework done everything to make me as comfortable as possible, and of course he is the father. I told my parents that I always wanted to be a doctor. But I can only speak Do not start reading or reviewing lessons anymore. Let time pass by in vain. Read the lazy enough to just run away. "Another day I'll read" What is this all along, until October 13, 2559 morning, it was a weekday, so I went to a special school and back every day to do homework. When I finished my homework My reward yourself by playing phone. When I finished my homework and picked the phone up to play every day of the past. But today, unlike other days. I know the worst. A loss never thought would happen. I sat crying since then until now three. Without knowing what had happened to me. Why Cry And I've never met him. But now I know why. Because I love him King Bhumibol Adulyadej And I have promised him and myself that I would be a doctor. Although it would be difficult But I really believe that if I do it will be achieved.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Hello my name is the water lily. Call me. I"m now lotus. 5. But before I become a nowadays lotus, a man to take care of her. Warning, do homework, so I stay most comfortable, and of course, he is my father. I told my mom and dad always said that I want to be a doctor, but I say, did not start to read or review the lesson again. Let the time pass by in vain. Can read the laziness work immediately. "Another day then read it". And like this until the 13 October 2005. 2559 wake up early in the morning. It"s as plain as day, which I went to school and back homework like this every day, when ฉันทำการบ้าน finish. I reward myself by playing the phone. And when I finish my homework, I picked up the phone play every days. But today is not like the other day. I know the news at worst. A loss never thought would happen. I cried at that time until at 3:00 in the morning. I didn"t know what happened to me, why do you cry when he and I never เจอกัน. But now I know why, because I love him to King Bhumibol Adulyadej. And I promised him that I was going to be a doctor, and myself, though it is difficult. But I also believe that if do it really would be successful.