เรื่องกระจงเจ้าปัญญา บ่ายวันหนึ่งอา

เรื่องกระจงเจ้าปัญญา

บ่ายวันหนึ่งอากาศร้อนอบอ้าวกระจงเจ้าปัญญาตัวหนึ่งกำลังกินน้ำใสในทะเลสาบกลางป่าอยู่ขณะกำลัง กินน้ำเพลิน เสือโคร่งตัวหนึ่งเดินผ่านมาเมื่อเห็นกระจงเข้า เสือโคร่งก็หยุดแล้วหัวเราะด้วยสำเนียงที่สำแดงความชั่วร้ายคำรามออกมาว่า "โอ้โฮ้! เจ้ากระจงน้อยช่างเป็นอาหารโอชามื้อนี้ของข้าเสียนี่กระไรเร็วเข้า มาให้ข้ากินเสียดี ๆ ข้ายังไม่มีอะไรใส่ท้องมาเลยทั้งวัน"

"นี่ท่านไม่มีอะไรจะกินมาทั้งวันทีเดียวรึ" กระจงถามแกล้งทำเป็นเสียใจด้วยกับเสือโคร่ง แต่แท้ที่จริงตัวมันเองกำลังสั่นพั่บ ๆ ด้วยความเสียวสยองเมื่อแลเห็นขากรรไกรอันกว้างใหญ่ และฟันอันแหลมเปี๊ยบขาวราวกับงาช้างของเจ้าเสือตัวร้าย

แต่อย่างไรก็ตาม ก็ต้องพยายามให้ดีที่สุดที่จะไม่แสดงให้เสือรู้ว่าตนกลัว ยังคงพูดต่อไปว่า"โธ่เอ้ย! คุณเสือนี่น่าสงสารจริง ๆ นะ ข้าพเจ้าอยากให้ท่านได้ลิ้มรสอาหารดีๆ แต่ข้าพเจ้าไม่คิดว่าสัตว์กระจ้อยร่อยอย่างข้าพเจ้านี้จะเป็นอาหารที่ท่านจะกินได้อิ่มให้สมกับที่ทนหิวมาได้หรอก"

"แต่ข้ากำลังหิวนะโว้ย" เสือคำรามตวาดลั่น อย่างอดทนไม่ไหว

"นึกออกแล้ว" กระจงร้องออกมา ภายในใจก็คิดวางแผน

"ไอ้ที่จะทำให้ท่านหายหิว นั่นมันต้องเนื้อคนถึงจะสมอยาก"

"คนน่ะมันเป็นยังไง เจ้ากระจง"

"นี่ท่านไม่รู้เอาเทียวหรือว่า คนนั้นคืออะไร" กระจงอุทาน ทำเป็นแปลกใจ

"เออ ข้าไม่คิดว่าข้ารู้" เสือตอบ ชักจะสนใจอยากรู้ขึ้นมา

"ไหนบอกข้าหน่อยซิ เจ้ากระจงว่าคนน่ะคืออะไร"

"ก็ได้" กระจงว่า ดีใจที่เจ้าเสือร้ายตกหลุมพรางของตัว "คนก็คือสัตว์ชนิดหนึ่ง มีขาสองขา แต่ทว่าเป็นสัตว์ที่มีอำนาจใหญ่ยิ่งที่สุดในโลก"

"จริงรึ อำนาจมากยิ่งกว่าข้าอีกรึ" เสือถาม ชักจะขัดใจขึ้นมาแล้ว "จริงแน่ แต่ถ้าท่านไวพอ ท่านโดดเข้าตะปบมันไว้ ท่านก็กินมันได้สบาย" "เออดี แต่ถ้าข้าหาคนกินไม่ได้ล่ะ เจ้าก็ต้องเป็นอาหารของข้านา มาต่อรองกันแบบนี้ดีไหมล่ะ" "ตกลง" กระจงร้องตอบอย่างพอใจ

"แล้วข้าจะไปหาคนได้ที่ไหนล่ะ พามาให้ข้าดูเดี๋ยวนี้ซี เพราะว่าข้าหิวเต็มทนแล้วนะ ถ้าเจ้าไม่รีบไปหามาข้าจะต้องกินเจ้าเสียเดี๋ยวนี้ล่ะ" "ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน ท่านเสือโคร่งผู้ยิ่งใหญ่" กระจงตอบ "มา ไปด้วยกันที่ริมถนนใหญ่ บางทีเราจะได้เห็นคนผ่านมาสักคนหนึ่ง"

แล้วกระจงก็พาเสือโคร่งไปริมถนนใหญ่ ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้คอยเวลาที่คนจะเดินผ่านมา ไม่ช้าก็มีเด็กชายตัวน้อยคนหนึ่งเดินกลับจากโรงเรียน เด็กคนนั้นมัวแต่พะวงอยู่กับการบ้านเสียจนไม่ทันสังเกตว่ามีสัตว์สองตัวกำลังแอบดูตนอยู่ "นี่น่ะหรือคน" เสือโคร่งถาม "โธ่เอ๋ย! แน่เสียยิ่งกว่าแน่ ข้าต้องมีอำนาจมากกว่าไอ้ตัวนี้แน่ ๆ" มันพูดอย่างเยาะ ๆ

"บ๊ะ! ก็นั่นมันคนเสียเมื่อไหร่เล่า" เจ้ากระจงตอบ "นั่นมันเป็นแต่เพียงสิ่งที่กำลังจะเติบโตเป็นคนขึ้นมาต่างหาก ยังอีกหลายปีนัก อีกตั้ง 20 ปีหรืออาจจะมากกว่านั้นอีก แต่กว่าจะถึงเวลานั้นท่านก็ตายไปไหนๆแล้ว"

ต่อมามีชายชราคนหนึ่งเดินกระย่องกระแย่งมาตามถนนแก่คร่ำเสียเคราขาวโพลนเหมือนหิมะ ถือไม้เท้าไว้ช่วยยันกายมาตลอดทาง "ไอ้นี่กระมังคือคนอย่างที่เจ้าว่า ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันผอมโทรม เพราะอยู่มานมนานหลายปีเต็มที เจ้าจะเล่นโกงข้าอีกละซิ" เสือชักโมโห "ไม่ใช่! ไม่ใช่! นี่ก็ไม่ใช่คน มันเป็นเดนคนต่างหาก เสือดีดีอย่างท่าน คงไม่อยากกินเดนของใครแน่ ๆ หรือว่าอยากลอง" "ฮ้าย! ไม่มีวันเสียละ แต่ข้าก็ไม่อยากคอยอีกต่อไปแล้วนา" "จุ๊! จุ๊! นั่นไง คนจริงๆ มาแล้ว" กระจงบอก เมื่อเห็นนายพรานอ้วนพลุ้ยคนหนึ่งแบกปืนก้าวฉับ ๆ มาตามถนน

"ดูซิรูปร่างอ้วน ๆ อย่างนั้นแหละ เนื้อมากดีพิลึกเทียว แก้มสองข้างก็แดงเรื่อแสดงว่ามีเลือดฝาดไม่ใช่น้อย ข้าพเจ้าคิดว่าถ้าท่านได้ลิ้มรสคน ๆ นั้นแล้วล่ะก็คงไม่ต้องการกินข้าพเจ้าอีกแน่เทียวหรือว่าไง" "เห็นจะเอาแน่! เจ้ากระจงเอ๋ย เอาแน่! คอยดูข้านะ" ว่าแล้วเสือโคร่งก็กระโจนเข้าใส่พรานผู้นั้น แต่นายพรานกลับไวทายาด เขาส่องไรเฟิลยิงโป้งถูกเสือโคร่งตายคาที่

ดังนั้น เจ้ากระจงดีใจนักหนาที่รอดตัวมาได้แต่ก็เหน็ดเหนื่อยจากการผจญภัยเหลือกำลังจึงกลับไปทะเลสาบเพื่อจะกินน้ำ กำลังกินเพลิน ๆ ฉับพลันก็รู้สึกว่าขาข้างหนึ่งของมันถูกงับมันกำลังจะอ้าปากร้องโอดโอย นัยน์ตาก็เหลือบเห็นไอ้ตัวที่งับขาของมันเข้า เจ้ากระจงรีบกล้ำกลืนความเจ็บปวดเอาไว้เริ่มใช้ความคิดด่วนจี๋

มันก็คือจระเข้ศัตรูใหญ่อีกตัวหนึ่งของเจ้ากระจง จระเข้ชังน้ำหน้าเจ้ากระจงนัก เพราะมันแสนกลสิ้นดี เจ้ากระจงก็แสนจะเกลียดเจ้าจระเข้ เพราะทำให้มันต้องขวัญหนีดีฝ่อทุกที ที่มันอยากกินน้ำในทะเลสาบ

คราวนี้มันยิ่งเคียดแค้นมากยิ่งกว่าทุกคราว แต่มันก็ซ่อนความรู้สึกไว้ได้ ทำเป็นส่งเสียงหัวเราะพูดออกมาอย่างเย้ย ๆ ว่า " พุทโธ่! พุทถังเอ๋ย! นายจระเข้ผู้น่าสมเพช เมื่อไหร่หนอท่านจะได้เรียนรู้ความแตกต่างระหว่างขาของกระจงกับท่อนไม้เสียทีนะ ก็ไอ้ที่ท่านคาบเอาไว้เสียจนแน่นนั่นน่ะมันท่อนไม้เก่า ๆ ธรรมดา ๆ แท้ ๆ ทีเดียว"

แต่จระเข้คุ้นกับเล่ห์เหลี่ยมของเจ้ากระจงเสียแล้ว จึงตอบว่า "อย่ามาหลอกต้มข้าอีกเลย ข้ารู้หรอกน่าว่าข้ากำลังคาบขาของเจ้าอยู่ ข้าไม่มีวันปล่อยหรอก จนกว่าจะกินเจ้าหมดทั้งตัวเสียก่อน"

"แต่ข้าไม่ได้หลอกท่านนะ" กระจงตอบ " ถ้าท่านคิดว่าข้ากำลังใส่กลอยู่ล่ะก็ดูซิว่า นี่มันอะไร" ว่าแล้วเจ้ากระจงก็ยกขาอีกข้างหนึ่งของมันขึ้นกวัดแกว่งอยู่ตรงหน้าจระเข้

เท่านั้นเองจระเข้หน้าโง่ก็หลงคำเจ้ากระจง รีบปล่อยขาข้างที่กำลังคาบอยู่มันไล่งับขาอีกข้างหนึ่งที่แกว่งอยู่ไปมา แต่เจ้ากระจงรอโอกาสนี้อยู่แล้ว มันโจนแผล็วออกไปทันที พอแน่ใจว่าจระเข้เอื้อมไม่ถึงแล้ว มันก็หันมาพูดกับจระเข้ว่า

"แกน่ะมันโง่เสียยิ่งกว่าลาอีก แม้แต่ขาของข้ากับท่อนไม้เก่า ๆ ต่างกันอย่างไรแกก็ยังไม่รู้เลย โธ่เอ้ย! แล้วกระจงก็วิ่งหนีลิ่ว ๆ ไป ปล่อยให้จระเข้มุดน้ำทะเลสาบลงไปตามเดิมแค้นเคืองเสียนี้กระไรที่มาแพ้เสียเชิงเชาว์เจ้ากระจงได้

ทันใด กระจงก็มาพบหอยทากเข้าตัวหนึ่ง มันดีใจนักที่ได้พบเพราะมันชอบคุยโม้กับหอยทาก คราวนี้ก็ตั้งใจจะมาโวด้วยอีกมันท้าวิ่งแข่งกับหอยทาก แต่ก็ต้องแปลกใจที่หอยทากรับคำท้าและยิ่

ผลลัพธ์ (มาเลย์) 1:

Bijak arnab arnab petang panas bijak seseorang itu minum air tasik yang jelas di tengah-tengah hutan apabila Tiger berjalan jauh apabila dia melihat rusa. Tiger kemudian berhenti ketawa aksen dengan manifestasi kejahatan gemuruh keluar, "Crikey! Rusa sedikit adalah makan restoran lazat penglihatan saya dengan cepat. Bagi saya ia adalah hebat, saya masih mempunyai apa-apa untuk dipakai sepanjang hari. " "Ini tidak ada kena makan sepanjang hari yang seperti" Saya berpura-pura akan kecewa dengan harimau rusa. Tetapi hakikat itu sendiri bergetar dengan seram denyutan rasa apabila saya melihat rahang yang luas. Dan gigi tajam putih gading harimau yang sungguh menarik ini yang tidak baik. namun Saya telah mencuba yang terbaik untuk tidak tahu harimau yang menunjukkan ketakutan mereka. Meneruskan dengan mengatakan, "Oh, Astaga! Baju anda adalah benar-benar miskin, jadi saya mahu anda rasa ia. Tetapi saya tidak fikir saya akan menjadi makanan haiwan wee anda makan dengan cara yang saya tidak benar-benar lapar. " "Tetapi saya lapar, saya" ngauman harimau kuat memarahi. Pesakit tidak "rasa" menangis keluar untuk rusa. Dalam rancangan itu, kadang-kadang saya berfikir , "Saya akan mengambil kelaparan anda. Bahawa ia mesti menjadi seperti untuk menjadi daging manusia ". "Orang ramai tahu ia tidak. Yang arnab, " "Jangan anda tahu bahawa dengan cara ini atau itu. Iaitu, "berteriak rusa terkejut. "Saya Saya tidak fikir saya tahu, "jawab sawan harimau berminat untuk mengetahui lebih lanjut. "Beritahu saya sedikit Rusa yang ia. " "adalah" gembira bahawa rusa jatuh ke dalam perangkap harimau jahat. "Memerang ini adalah haiwan dengan dua kaki, tetapi dengan kekuatan yang besar di dunia". "benar Kuasa yang lebih daripada yang saya pernah lakukan, "Tiger diminta untuk menyiapkan min yang" benar-benar akan, tetapi jika anda cukup sensitif. Anda melompat ke dalamnya, pecah Anda akan memakannya "" Oh, yang hebat, tetapi jika saya tidak boleh memakannya. Anda mesti menjadi makanan dalam bidang saya. Tawar-menawar yang terlalu baik, "" OK "rusa panggilan menjawab dengan memuaskan. "Kemudian saya akan pergi ke mana ia adalah. Mengambil lihat pada saya sekarang, DC. Kerana aku lapar, penuh dengan kesakitan sudah. Jika anda tidak perlu untuk mengetahui kini jadi saya akan mempunyai untuk makan anda naik, "" mengambil mudah sebelum besar harimau "arnab jawapan" datang bersama-sama di sepanjang jalan utama. Mungkin kita akan melihat salah satu greats ". kemudian rusa harimau tepi jalan raya. Bersembunyi di semak-semak menunggu seseorang untuk melawat ke sini. Tidak lama kemudian ada seorang budak lelaki berjalan pulang dari sekolah. Kanak-kanak yang tidak mengambil kesempatan dalam perjalanan ke tidak perasan bahawa terdapat dua haiwan menyelinap wujud. "Ini atau bahawa" Tiger berkata, "Oh! Saya kehilangan lebih daripada saya Saya mesti mempunyai kuasa atas apa yang sudah tentu "Ia satu nampak. "Pah! Itu adalah apabila saya memberitahu orang ramai bahawa "rusa" Itulah satu-satunya perkara yang akan berkembang sebagai lebih ramai orang sendiri. Juga, bertahun-tahun, 20 tahun lagi atau mungkin lebih daripada itu. Tetapi pada masa itu, anda telah mati untuk saya, kemudian. " Kemudian, lelaki tua itu berjalan di jalan tempang janggut rubah putih seperti salji. Kakitangan untuk membantu badan tanpa lemak di sepanjang jalan. "Tetapi mungkin ini tidak seperti yang kamu katakan. Tidak syak lagi bahawa ia adalah satu lusuh nipis. Ia adalah masa yang lama dahulu, beberapa tahun sepenuhnya. Adakah anda akan bermain penyangak saya sekali lagi mengosongkan "harimau menarik marah" Tidak! Tidak! Ini bukan Ia adalah den yang berasingan Harimau adalah sangat baik pada Siapa yang tidak mahu makan lebihan makanan saya yang mahu mencuba "" Hi! Amemiwannesiila Tetapi saya tidak mahu menunggu lagi, Na "" Hush! Hush! Tidak ada ia itu, "kata pemburu rusa kepada manusia potbellied lemak yang membawa pistol, melangkah dengan rancak di jalan. "Lihat seperti seorang lelaki lemak. Daging adalah sangat baik luar biasa berulang alik Pipi kemerahan adalah pihak yang sihat, tidak kurang. Saya fikir jika anda merasai, maka anda pasti tidak akan mahu makan saya, saya berfikir, "" saya mahu! Hendaklah kamu mengambil rusa! Saya berharap kepadanya, "kata pemburu, harimau itu menerkam ke atasnya. Tetapi pemburu semula ke dalam Tayad Ibu jarinya adalah dua senapang menembak harimau mati. , jadi Rusa saya memang diselamatkan, tetapi hari pengembaraan adalah mustahil untuk kembali ke tasik untuk minum. Percutian makan tiba-tiba merasakan satu kaki ia direbut terbuka mulutnya ia melaung Oadoai. Jika mata adalah melihat kelibat dalam satu gigitan. Rusa cepat lupa kesakitan, ia bermula dengan idea serta-merta. , ia merupakan satu lagi musuh buaya besar rusa. Sebelum anda benci rusa dan buaya. Ia akhir licik Rusa adalah buaya sangat hodoh. Ia menakutkan saya kerana ia Ia seperti air di tasik , kali ini ia kemarahan malah lebih daripada sepanjang masa. Tetapi ia tidak menyembunyikan. Suara A bercakap keluar ketawa mengejek sebagai "Astaga! O tangki saya! Buaya menyedihkan Perubahan yang anda akan belajar perbezaan antara kaki hutan rusa tetapi tidak dikalahkan. Jika anda menjalankan, ia adalah begitu ketat bahawa ia hanya kosong lama kayu yang baik yang sebenar. " Tetapi Gators biasa dengan muslihat rusa itu, kemudian berkata, "Anda tidak boleh menipu saya lagi mendidih. Saya tahu ia seolah-olah bahawa saya salah seorang dari kamu, tempoh. Saya tidak akan meninggalkan saya Sehingga mereka makan kamu dari dahulu. " "Tetapi saya tidak bercanda anda," arnab "Jika anda berfikir saya meletakkan kamera adalah apa itu, bagaimana?" yang kaki rusa dengan satu tangan. brandished di hadapan buaya. sendiri Gators menghadapi menipu kamu melanda rusa. Saya serahkan kepada kaki yang semasa mengambil menggigit daripada satu kaki berayun belakang dan sebagainya. Tetapi rusa peluang juga. Jones แผ Lew ia dengan segera Apa yang pasti, yang Gators tidak dapat mencapainya. Ia bahawa Gators berpaling kepadanya. "Bagi saya ia adalah bodoh untuk kehilangan lebih daripada beliau lagi. Walaupun dengan satu kayu lama saya adalah berbeza, namun saya tidak tahu, oh Astaga! Kemudian rusa melarikan diri curam meninggalkan Gators menetap untuk air tasik di marah mengabaikan rusa itu satu penipuan. segera Rusa ditemui dalam satu siput. Saya gembira melihat ia seperti siput sangkakala. Jumlah ini bertujuan untuk mencabar dengan kaum lain dengan siput. Saya terkejut pada siput cabaran dan gipsum.