คนเราทุกคนมีเส้นทางเดินที่แตกต่างกั

คนเราทุกคนมีเส้นทางเดินที่แตกต่างกัน ในเส้นทางนั้นก็ย่อมมีทั้งสิ่งดีที่เข้ามา และมีสิ่งไม่ดีที่เข้ามา เรารู้เสมอว่าระหว่างทางที่ผ่านมาเราเจอกับอะไร แต่เราไม่สามารถรู้ว่าทางข้างหน้าเราจะเจออะไร เราต้องทำปัจจุบันให้ดีที่สุด


ฉันเกิดเมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน ค.ศ.2000 แม่บอกว่า ตอนนั้นเป็นช่วงเทศกาลวันลอยกระทง ในตอนนั้นมีการจุดพลุเฉลิมฉลองและแสงสีเสียงมากมาย เมื่อฉันออกจากโรงพยาบาลฉันก็ไปอาศัยอยู่กับตาและยายที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ตากับยายตามใจฉันมากแต่ก็สอนให้ฉันทำสิ่งต่างๆด้วยตัวเองด้วย เมื่อมีเทศกาลที่วัดจะจัดงานและตากับยายจะพาฉันไป ตอนนั้นในเวลาว่างตากับยายจะพาฉันไปเล่นกับเด็กคนอื่นๆ แต่ฉันก็มีเพื่อนไม่กี่คน. ช่วงนั้นแม่และพ่อจะไปเยี่ยมฉันที่บ้านของยายแค่เดือนละสองครั้ง ฉันดีใจมากๆที่ได้เจอพ่อกับแม่. แต่พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่กับฉันนานมากเพราะพวกท่านต้องกลับไปทำงาน ในขณะนั้นฉันมักจะวิ่งตามรถของพวกท่านเสมอแต่ยายก็จะอุ้มฉันไว้แล้วพาฉันไปหาขนมอร่อยๆทาน. ในตอนนั้นฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจมากเลย เพราะตากับยายเลี้ยงดูฉันอย่างดีและเป็นเหมือนพ่อกับแม่คนที่สองของฉัน. เมื่อฉันอายุสามขวบฉันก็ได้มาอยู่กับพ่อแม่ที่ อำเภอบางซ้าย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา และเข้าเรียนระดับอนุบาลในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ตอนนั้นฉันเป็นเด็กไม่กล้าแสดงออก ฉันไม่อยากไปโรงเรียนและกลัวที่จะมีเพื่อน ทุกๆวันจะมีคุณตาแก่ๆคนหนึ่งไปนั่งเฝ้าหลานของเขาอยู่ที่หน้าห้องเรียน ในตอนนั้นฉันคิดถึงตากับยายฉันจึงชอบไปคุยกับคุณตาท่านนั้น คุณตาใจดีและเป็นมิตรมากๆ เมื่อฉันขึ้นชั้นเรียนฉันก็ได้เจอกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง หล่อนชื่อเฟย์เธอมักจะกลั่นแกล้งฉันด้วยการแย่งขนมและขโมยเครื่องเขียนของฉัน และบอกให้เพื่อนๆไม่คุยกับฉัน แต่เมื่อเวลาผ่านไปหล่อนก็ดีกับฉันมากขึ้นนั่นทำให้ฉันเริ่มมีเพื่อนมากขึ้น เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อฉันขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่สี่ฉันก็ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อนๆทุกคนล้วนเป็นมิตรกับฉัน ฉันชอบที่นี่มาก ฉันมีสิ่งที่ต้องปรับปรุงตัวหลายอย่าง ที่แห่งนี้ทำให้ฉันมีโอกาสทำกิจกรรมต่างๆ ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และพบเพื่อนๆใหม่ๆด้วย เมื่อขึ้น ประถมศึกษาปีที่ห้าฉันก็เริ่มเล่นอูคูเลเล่ พวกเราเล่นกันในกลุ่มเล็กๆแค่6-7คนอย่างสนุกสนาน เมื่อขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่หก ฉันได้เข้าร่วมการประกวดร้องเพลง เมื่อประกาศผลก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าฉันไม่ผ่านเข้ารอบการประกวดในครั้งนี้ ฉันเสียใจมากๆ เมื่อฉันโตขึ้นฉันก็เข้าใจทุกอย่างและยอมรับความผิดหวังได้ในที่สุด เมื่อขึ้นชั้นมัธยม ฉันก็ย้ายที่เรียนอีกครั้งหนึ่ง ที่นี่ก็ทำให้ฉันเติบโตมากขึ้น ฉันได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ ที่นี่มีกิจกรรมมากมายที่ฉันไปเข้าร่วม ทั้งงานสัปดาห์วิทยาศาสตร์ การเข้าค่ายพักแรมต่างๆ และอื่นๆอีกมากมาย ซึ่งพวกเราก็ทำได้เป็นอย่างดี มีบางครั้งที่ฉันทะเลาะกับเพื่อน แต่พวกเราก็ให้อภัยกัน ที่นี่ทำให้ฉันได้สั่งสมประสบการณ์มากมาย ในตอนนี้ฉันมีความฝัน แต่มีหลายอย่างที่ฉันยังมีไม่พอ ยังมีหลายวิชาที่ฉันไม่ถนัด ต่อไปนี้ฉันจะปรับปรุงให้ดีขึ้นและตั้งใจให้มากขึ้น ฉันใฝ่ฝันว่าฉันอยากจะมีแฟนเป็นนายทหารหล่อๆกล้ามใหญ่ๆที่คอยปกป้องรักษาแผ่นดิน และดูแลฉันอย่างดี

ฉันไม่รู้ว่าในอนาคตจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือไม่ ความฝันที่ฉันมีจะเปลี่ยนแปลงไปไหม สิ่งรอบตัวอาจเปลี่ยนแปลงไปมากมายตามกาลเวลา แต่ฉันจะยังคงจดจำเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในเส้นทางของฉัน และเก็บมันไว้เป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป ฉันภูมิใจเสมอในเส้นทางที่ฉันเลือกเดิน

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

We all have different directions. In the path, it would have both a good thing and a bad thing that comes in. We know that the way we meet? But we cannot know what we see into the future. We need to do now to best.I was born on November 9, 2000. She said the episode is during the Loi krathong Festival. In the episode where fireworks celebration and lots of light and sound. When I leave the hospital I went to live with Grandma and the Phra Nakhon SI Ayutthaya. As the grandmother but I had taught me to do things on your own. When the Festival will be measured, and the eyes with the grandmother would take me to. Now, in the time available to her to take me to play with the other kids, but I have a few friends. The mother and father are going to visit Grandma's House I just twice a month. I am very glad to see my mother. But my mother does not live with me for a long time because you have to return to work. At that time, I tend to always follow your car, but it had to absorb me and take me to find a khonmoroi to eat. In that episode I did not feel so much regret because the eye with Granny raised me well and is like a second father to my mother. Three years old, when I do I have to live with their parents that left some district Phra Nakhon SI Ayutthaya province and attend kindergarten in a school. Now that I'm a girl doesn't dare show. I don't want to go to school, and afraid to have friends. Every day, there is one person you kae eyes sitting in front of his classroom. Then I think of my grandmother as I like to talk to your grandfather. You are very good and friendly eyes. When I created a class, I have come across with a woman friend. She names her comfort is often distilled to annoy me by stealing candy and compete for my burner and tells friends not to talk to me, but over time she is with me more and more that I have more friends. Time has passed quickly. When I held my fourth grade, they moved to a school in suphan buri province. Friends everyone is friendly with me. I like it here. I have things to improve for this property that I have the opportunity to do activities to learn something new and meet new friends. When the fifth grade upwards, I began playing the ukulele. We played together in a small group, only 6-7 people, enjoy. When the sixth grade. I have joined a singing contest. When the announcement was made, I know that I do not pass through the contest period. I regret very much when I grow up, I understand everything and accept disappointment in the end. When I put up the high school again. Here it makes me grow a lot. I know the new friends. There are many things here that I am going to attend both weeks into various science camp camp and many others that we will do it as well. There are times when the edge proxy with friends but we will forgive. Here I have to accumulate more experience. Now I have a dream, but there are many things that I still have not enough. There are also several subjects that I don't prefer. Here I will concentrate on improved and more. I dream that I would like to have a boyfriend as a major military muscle lo that protect the land and take care of me very well. I don't know what the future will change or not. The dreams that I have to change? What is the cycle may vary a lot depending on the passage of time, but I still remember a story passed on my path and keep the good memories forever. I always take pride in the way I choose to walk.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:

We all have different paths. In the path it would have better things to come. And there are bad things to come. We always knew that the way that we come up with nothing. But we can know that we will find something. We must do our best present I was born on November 9, 2000. She said that at that time was promotewebpages. At that time there were fireworks celebration and plenty of light and sound. When I left the hospital I went to live with her ​​eyes and Ayutthaya. I'm with her ​​eyes, but it taught me to do things on their own. When a temple festival is organized and eyes with his grandmother would take me. At the time the eye with his grandmother would take me to play with other children. But I have a few friends. The mother and father would visit my grandmother's house twice a month. I was so happy to see my parents. But my parents did with me for a long time because you have to get back to work. While there, I tend to run their cars, but Grandma would always hold me and took me to eat delicious food. At the time I did not feel very sad. I raised my eyes to her well and is like my second father and mother. When I was three years old, I was living with my parents at Bang Sai, Ayutthaya. And attended kindergarten in a public school. When I was a child, not assertive. I'm not afraid to go to school and have friends. Every day will be a grandfather, old man sitting in front of his classroom. Now that I think about my eyes, I like to talk to you, Grandpa. Your eyes and very friendly. When I did my homework, I met with a woman friend. She named Fay, she always bullying me by taking candy and steal my writing. And tell your friends will not talk to me. But over time, she was nice to me more that I began to have more friends. Time passes quickly When I was in the fourth grade, I moved to study at a school in Suphanburi. Friends were all friendly to me. I like it here I have many things to improve. This gives me a chance to do activities. Learn something new With friends and meet new people on to the fifth grade, I started playing the ukulele. We played together in small groups of 6-7 people just for fun. When the sixth grade. I participated in a singing contest. When the announcement was made, I have realized that I do not qualify for this contest. I regret very much When I grow up, I understood everything and accept disappointment in the end. When the secondary I just move on to another one. Here, it makes me stronger. I have new friends Here, there's plenty of me to attend. The National Science Week The camping trip in And many more Which we did very well. Sometimes I have a quarrel with a friend. But we forgive Here I have accumulated vast experience. Now I have a dream. But there are many things that I do not have enough. There are many subjects that I do not feel right. Next, I will provide more and more attention. I dreamed that I would have a Batman fan handsome muscle that protects the Earth. And treated me very well, I do not know what the future will have to change anything or not. A dream that I had to change it. May change many things around time. But I will always remember the stories that come into my path. And keep it as a memory forever. I have always been on the path I choose to walk.

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:

Everyone has a different path On the path would have both good and bad things that come in. We always know the past we're dealing with here. But we don't know the way forward, we will find something.

I was born on November 9.2000 mother said at the time, loy Krathong Festival At that time, there was a fireworks celebration and sound. When I left the hospital, I went to live with the eyes and the Ayutthaya province.When a measured festival organizers and her grandparents will take me. At that time in her grandparents will take me to play with other children. But I have a few friends.The mom and dad to visit my grandma's house just twice a month. I'm really glad to meet you.But you didn't stay with me for a long time because they have to go back to work. At that time I always run after a car you always, but you will hold me and take me to ทาน. delicious biscuitsAt that time I didn't feel very sad. Because of her grandparents take care of me very well and be like mom and dad my second.When I was three I come with my parents at Bang Sai, Ayutthaya province. And the class in kindergarten of one. I was a child did not dare to express. I don't want to go to school and afraid to have friends.At the time I miss grandpa and grandma I would like to talk to Grandpa, grandpa is kind and friendly. When I'm up class I met with a friend of a woman.And tell your friends don't talk to me. But as time passes, she's good to me more and more that I began to have more friends. Time passed quickly.All my friends are friendly to me, I like here very much. I have things to improve things. This place gives me a chance to do activities, learn new things, and new friends. When.We play together in small groups only 6-7 people fun. When up to grade six. I joined the singing contest. When the announcement was made me realize I don't pass the contest this time. I am very sorry.When the high school, I transfer school again. Here makes me grow more, I meet new friends here, there are many activities I ไปเข้าร่วม. The science week, camping activities.We can do it as well. There are times I fought with my friends, but we can forgive. Here I have accumulated rich experiences. Now I have a dream. But there's a lot that I haven't got enough. There are many subjects that I know.I have a dream I have a handsome boyfriend officer big muscles who protect land and ดูแลฉัน well
.
.I don't know what the future changes or not. The dream I had to change? Around may much change with time. But I still remember the story in my path.I'm proud always in the path I chose to walk