ศาสนาคริสต์ เกิดขึ้นบริเวณดินแดนเลแวนต์ ซึ่งปัจจุบันคือดินแดนอิสราเอลและปาเลสไตน์ ในช่วงกลางคริสศตวรรษที่ 1 ศาสนาคริสต์ได้เริ่มเผยแผ่ครั้งแรกจากกรุงเยรูซาเล็มตลอดจนดินแดนตะวันออกกลาง เช่น ประเทศซีเรีย อัสซีเรีย เมโสโปเตเมีย ฟินิเชีย อานาโตเลีย ประเทศจอร์แดน และ ประเทศอียิปต์ ในช่วงคริสศตวรรษที่ 4 ศาสนาคริสต์ได้รับเลือกให้เป็นศาสนาประจำชาติโดยราชวงศ์อาร์เมเนียในปี ค.ศ.301 จอร์เจียในปี ค.ศ.319 อาณาจักรอักซุมในปี ค.ศ.325 และจักรวรรดิโรมันในปี ค.ศ.380
หลังจากนั้น ในปี ค.ศ.431 สภาเมืองเอเฟซัสได้มีมติให้แยกคริสตจักรแห่งตะวันออก เป็นคริสตจักรอัสซีเรย โดยความแตกแยกของชาวเนสโตเรียน ในปี ค.ศ.1054 สภาชาล์วไซดอนได้มีมติให้แยกคริสตจักรแห่งตะวันออกอีกครั้ง เป็น คริสตจักรโรมันคาทอลิก และ คริสตจักรอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์ จากความแตกแยกระหว่างฝั่งตะวันตกและฝั่งตะวันออก และในปี ค.ศ.1517 ได้มีความแตกแยกในคริสตจักรตะวันตก จึงได้มีการแบ่งเป็นคริสตจักรโปรเตสแตนต์โดยจัดตั้งคริสตจักรปฏิรูปขึ้น เพื่อการปฏิรูปความเสื่อมโทรมของคริสตจักรโรมันคาทอลิก